سبک گوتیک به نوعی از معماری قرون وسطی اطلاق می‌شود، سبکی منحصر به‌فرد که شاید در نگاه اول فکر کنید فقط به درد فضای وحشت و ترس می‌خورد و آن را باید تنها در کلیساهای قدیمی و قصرهای تاریخی دید اما این نوع طراحی، سبکی با حرکت‌های پیچیده و ظریف و زیبا است که در دنیای معماری شاهکار تلقی می‌شود.
این نوع طراحی اولین بار حدود سال 1150 میلادی به وجود آمد که بافی‌مانده‌های آن را هنوز در اروپا می‌توانید پیدا کرد. از نشانه‌های این نوع طراحی، ستون‌های قوس‌دار است که نمونه‌های آن را در کلیساهای قرون وسطی می‌توانید مشاهده کنید. معماران این سبک، تقارن و تعادل را به طور ویژه‌ای در طرح‌های خود رعایت می‌کنند.
در واقع این سبک را از یک زاویه، سبک کلیسایی نیز می‌گویند، سبکی که در دوره سلطه کلیسا در سراسر اروپا رواج پیدا کرد.
در فضاهای گوتیک، نور کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و فضاها بیشتر تاریک هستند. شیشه‌های رنگی هم در این سبک کاربرد دارد. خط عمودی از دیگر نشانه‌های این سبک است، مثل پنجره‌های بلند عمودی و آرک‌های بلند.
مبلمان آن نیز ویژگی‌های خاص خود را دارد؛ معمولا سنگین و ساخته شده از چوب محکم بلوط و آراسته با طرح‌ها و نقوش آن دوران است. بالای صندلی‌ها و کابینت‌ها قوس را همیشه می‌توان دید. پارچه‌های استفاده شده معمولا ضخیم با رنگ تیره است. کلیه نقوش کار شده روی چوب مبلمان، کار دست استادکاران حرفه‌ایی است.
رنگ در این سبک معمولا تیره است. رنگ‌هایی نظیر بنفش، یاقوتی، سیاه و سفید، قرمز اخرایی، سبز تیره، زمردی و طلایی در آن استفاده می‌شوند.
از ترکیب رنگی سیاه و سفید به ندرت و به‌طور خاص استفاده می‌شود و باید استفاده از آن اعتدال داشته باشد.
جنس پارچه استفاده شده در این سبک معمولا ابریشم، ساتن یا مخمل با رنگ‌های غنی و جسورانه است. پرده‌ها و رویه مبلمان معمولا از مخمل و ملافه و روتختی از ساتن و ابریشم است.
برای طراحی داخلی مدرن گوتیک هم از رنگ تیره استفاده کنید. تلفیق این سبک با مدرن بسیار جذاب خواهد بود، چون شاید استفاده از یک طرح اصیل و خاص مثل گوتیک در زندگی و فضاهای امروز کمی مشکل باشد ولی سبک مدرن توانایی این را دارد تا حتی کلاسیک‌ترین طرح‌ها را هم با شرایط امروزی تطبیق دهد.
در بیرون نیز روی دیوار‌ها، پوشش‌های پر از گل و گیاه از ویژگی‌های آن است.
سبک گوتیک سبکی است باوقار و پر ابهت برای افرادی که شخصیتی قدرت‌طلب دارند و سازگار با هر روحیه‌ای نیست.
این سبک در زمان خود که به قدری گسترش یافت که در بعضی کشورهای عربی نیز دیده می‌شود و این نشان از اهمیت آن دارد.
