به گزارش ایسنا، چهلمین شماره مجله ادبی و فرهنگی «الجدید» (مایو/ایار 2018) که به زبان عربی در لندن منتشر می‌شود، در بیستمین سال درگذشت شاعر برجسته سوری و جهان عرب، نزار قبّانی (1998-1923) به وی اختصاص دارد. این مجله تعبیر «شاعر متمرّد» یعنی سرکش و شورشی را برای این شاعر انتخاب کرده است.
در این شماره علاوه بر گفت‌وگوی مفصل با هدباء قبانی، دختر شاعر (به کوشش حسام‌الدین محمد، منتقد ادبی و شاعر سوری) عده‌ای از شاعران، نویسندگان و ادیبان جهان عرب از کشورهای مختلف طی مقاله‌ها و یادداشت‌هایی از چند جنبه درباره شخصیت، آثار و شعرهای قبانی سخن گفته‌اند:
سلمی الخضرا الجیوسی(شاعر و منتقد ادبی فلسطینی مقیم عمان)، خلدون الشمعه (منتقد ادبی سوری مقیم لندن)، فاروق یوسف (شاعر عراقی مقیم لندن)، مفید نجم (منتقد ادبی سوری مقیم ابوظبی)، ریاض نعسان آغا (نویسنده سوری)، عبده وازن (شاعر لبنانی)، جمال مقابله (نویسنده و دانشگاهی در اردن)، هیثم الزبیدی (نویسنده عراقی)، نوری الجراح (شاعر مشهور سوری مقیم انگلستان)، ابراهیم الجبین (نویسنده سوری مقیم آلمان)، کاصد محمد (نویسنده عراقی)، اجمد سعید محمدیه (نویسنده سودانی) و ابوبکر العیادی (نویسنده تونسی مقیم پاریس).
مسئولان این مجله با بررسی ترجمه آثار قبانی در کشورهای مختلف به این نتیجه رسیده‌اند که شعرها و نوشته‌های او در بعضی کشورها به ویژه ایران مورد توجه خاص‌تری قرار گرفته است. از این‌رو این شماره مجله «الجدید» یک مهمان غیرعرب هم دارد.
کامیار عابدی (منتقد و پژوهشگر شعر معاصر ایران ) طی یادداشتی برای این مجله تعداد قابل توجهی از کتاب‌های مربوط به قبانی را به زبان فارسی در دهه‌های 1380-1350 برشمرده است. از جمله مترجمان و محققان مورد اشاره در نوشته او عبارتند از:
محمدرضا شفیعی کدکنی، محمد باقرمعین الغُرَبایی، غلامحسین یوسفی، حسن فرامرزی، عبدالحسین فرزاد، احمد پوری، موسی بیدج، حسن حسینی، محمدحسین روحانی، موسی اسوار، کاظم عابدینی مطلق، حبیب‌الله عباسی، محمد عساکره‌پور، علی زمانی عَلَویجه و چند تن دیگر.
کامیار عابدی سپس به نوع حضور ادبی قبانی در فضای فرهنگی ایران اشاره کرده که خلاصه آن چنین است:
ایرانیان اهل شعر و ادب ابتدا با تاثرهای اجتماعی و سیاسی قبانی آشنا شده‌اند که در مجموعه کارنامه شعری او چندان وسعتی ندارد، و سپس با آثار تغزلی او. درواقع به تدریج ایرانیان به جنبه‌های بسیار رومانتیک این شاعر علاقه‌مند شدند. قبانی در روزگاری بسیار دلهره‌آور در خاورمیانه می‌زیست اما او هم در شعرها و هم از ورای کتاب «داستان من و شعر» شاعری است بیگانه با ایدئولوژی و اغلب با نگاهی عاشقانه-کودکانه به جهان می‌نگرد. طبق دریافت خواننده ایرانی، قبانی با کلامی گرم و گیرا، فلسفه خود را از عناصر ملموس زندگی به دست می‌آورد و به تعریف‌های سنت‌گرایانه از اخلاق بی‌اعتناست. این ویژگی در بخش‌هایی از شعر ایران در عصر نو نیز بازتاب یافته است. بنابراین شعر قبانی برای خواننده ایرانی بسیار آشنا جلوه می‌کند. گذشته از تاثرهای عاطفی، که کمابیش در جلوه‌های مختلف در شعر ایران هم دیده می‌شود، قبانی از نگاه علاقه‌مندان ایرانیِ شعر جهان، یک دین و دل‌باخته در برابر زیبایی محسوب می‌شود.
مطالب این شماره از مجله «الجدید» در تارنمای این مجله نیز قابل دسترسی است: http://aljadeedmagazine.com/
