
تا به حال شده با صدای زنگ ساعت، از دل یک خواب طولانی بیدار شوید اما حس کنید اصلاً نخوابیدهاید؟ یا روزی را سپری کرده باشید که هیچ کار خاصی نکردهاید، اما انگار کوه جابهجا کردهاید؟ این خستگی همیشگی، این کسالتی که مثل سایه دنبالمان میآید، از کجاست؟ چرا بدن و ذهنمان دیگر مثل قبل سرحال نمیشوند، حتی وقتی به ظاهر «همهچیز» خوب است؟