صدام

تنها سه روز بعد از اینکه ایران قطعنامه 598 را پذیرفت، سپاه سوم ارتش متجاوز عراق، با استعداد 13 لشکر، تهاجم خود را در روز جمعه 31 تیر 1367 آغاز کرد.

اعضای سازمان مجاهدین خلق به عنوان «ارتش خصوصی» در ماه رمضان 1370 مشغول مزدوری برای صدام بودند. این جنایت کار برای ادامه کشتار مردم بی پناه عراق دستور جابجا شدن ماه رمضان را صادر کرد.

امروز که ما تنها دوازده روز جنگ را تجربه کردیم و اثر روانی آن هنوز بر جانمان سنگینی می‌کند بهتر می‌توانیم درک کنیم که آن هشت سال بر مردمان این کشور چه گذشت. آن سال‌ها تنها آمار و ارقام نیست...

در سرمای زمستان، اردوگاه مشکلات بهداشتی زیادی داشت؛ برای مثال همه‌مان شپش گرفته بودیم. پماد ضد شپش آوردند و یک روز دستور دادند: «همه کاملاً لخت بشید و پماد بزنید.» ما قبول نمی‌کردیم.

یه شب خوابِ خدا رحمتش کنه، امام خمینی را دیدم. خیلی هم ناراحت بود. گفتم: «نگاه آقا، خونه‌م کوچیکه. نعمت هم بغل‌دستم خوابیده بود. گفتم: «بچه پانزده شونزده سالشه؛ کنار دست خودم خوابیده...

هم‌زمان با سالروز بازگشت قهرمانانه آزادگان به میهن؛ کتاب «ملا صالح» اثر رضیه غبیشی توسط نشر شهید کاظمی به چاپ شصتم رسید.

بازگشت آزادگان ایرانی در سه مرحله از 26 خرداد 1360 آغاز و تا 26 اسفند 1381 ادامه یافت و طی آن، 39 هزار و 140 نفر در 78 مرحله به کشور بازگشتند. اما نقطه عطف این روند، تبادل بزرگ اسرا در مرداد 1369 بود.

عملیات مرصاد، آخرین عملیات‌ نظامی در جنگ ایران و عراق است که در مرداد 1367 و پس از پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران انجام شد. این عملیات، پاسخی بود به تهاجم سازمان مجاهدین خلق (منافقین).

ما عنوان کردیم که آتش‌بس را به صورت دو فاکتو می‌پذیریم. امام فرمودند: «چرا دو فاکتو؟» دو فاکتو یعنی اسم آتش‌بس را نمی‌آوریم ولی جنگ را متوقف می‌کنیم. چون...

بعد از ضربه‌های اساسی که منافقین خوردند و سازمان رزمشان فرو پاشید، بدترین اهانت‌ها ر ا به همدیگر می‌کردند و به فرماندهانشان فحش و ناسزا می‌دادند.