جنگ

چرا اصلاح‌طلبی به "بلواطلبی" تبدیل شده و چرا اصلاح‌طلبان که زمانی قرار بود عاملی برای اصلاح انتقادات و خشم‌ها باشند اما اکنون تصمیم گرفته‌اند در کنار خشم‌ها قرار بگیرند؟

ایران اسلامی پس از شبیخون بزرگ اسرائیل نه تنها فلج نشده بود بلکه بدون هیجان‌زدگی و بدون اینکه از سلاح‌های خاص خود رونمایی کند اما حمله به اسرائیل را آغاز کرد.

یکی از تئوریسین‌های اصلاح‌طلب در یادداشتی از سیاستمداران و سیاست‌گذاران ایرانی خواسته است که با تز "توافق به هر قیمتی" عازم خانه‌ی دشمن شوند و نه با شمشیر که با کلام بجنگند!

"نخبه" کیست و چرا یک سیستم حکمرانی باید برای استفاده از نخبگان و مراقبت از آنها برنامه همیشگی داشته باشد؟

هر پیشرفتی در سیاست و اقتصاد از جزئیات شروع می‌شود نه از کلیات دهان پُرکنی مثل "لزوم کاهش تورم"(!) قانون خوب و مترقی کالابرگ از جمله همین جزئیات مهم است که باید از آن دفاع کرد.

محمدباقر قالیباف برای چندمین بار به دولت تذکر داد که قانون کالابرگ را به‌گونه‌ای اجرا کند که کاملا به نفع مردم باشد.

برخی در این تصور هستند که بمب و موشک‌های اسرائیلی توانسته تغییراتی ماهوی در جامعه و در رویکرد حکومت ایران ایجاد کند. اما چرا این تصور صحیح نیست؟

با اعلام وزیر دادگستری، پرونده "چپاولگران ارز ترجیحی" و کسانی که اجازه نمی‌دادند برنج ارزان به دست مردم برسد هم‌اکنون روی میز قوه قضائیه قرار گرفته است.

نباید نام "آزادی بیان" بر آن گذاشت. زمانی که یک کشور شرایط جنگی را پشت سر می‌گذارد حتما باید به مفهوم تحلیل‌ها و نظرات توجه کرد. زیرا در چنین زمانه‌ای برخی تحلیل‌های غلط از موشک دشمن هم خطرناک‌تر است.

امروز که ما تنها دوازده روز جنگ را تجربه کردیم و اثر روانی آن هنوز بر جانمان سنگینی می‌کند بهتر می‌توانیم درک کنیم که آن هشت سال بر مردمان این کشور چه گذشت. آن سال‌ها تنها آمار و ارقام نیست...