دولت-رئیسی

ما عملا شاهد یک "سناریوی خطرناک اقتصادی" هستیم که با تأکید بر حذف ارز ترجیحی و انکار لزوم نظارت دولت بر بازار؛ فشار بر معیشت و سفره‌های مردم را تعقیب می‌کند.

"جنبش دانشجویی" به‌ویژه طی 15 سال اخیر هرگز در معرض نقد قرار نگرفت و این یک آسیب بزرگ بود که موجب شد فعالان شاخه‌های مختلف این جنبش متوجه ایرادات خود نشوند.

یک اقتصاددان اخیرا ادعا کرده است که بخش عظیمی از جمعیت ایران برای تأمین زندگی روزمره به جست‌وجو در سطل‌های زباله روی آورده‌اند!

لزوم عقلانی اصلاح ارزانی بیقاعده قیمت سوخت و نیز تدابیر دولت پزشکیان در این ماجرا که قبل از همه چیز از "پدیده شوک" جلوگیری کرد توانسته نظر کارشناسان منصف را به خود جلب کند.

چرا اجرای یک قانون معیشتی و کاملا غیر سیاسی با اما و اگر دولت‌ها مواجه شده و در پشت پرده چه کسانی هستند که ننگشان می‌آید از اینکه مردم غذای بهتر، بیشتر، ارزان‌تر و سالم‌تری بخورند؟

دولت همواره از کمی بودجه و زیاد بودن مخارج بروکراسی شکایت دارد. اما در این میان چرا کسی از درآمدهای رها شده دولت و یا قوانینی که موجب صرفه‌جویی هستند ولی اجرا نمی‌شوند سخنی نمی‌گوید؟

روند احیا و بهره‌برداری واحدهای صنعتی راکد و نیمه فعال در دولت پزشکیان از سرعت خوبی برخوردار است و آمارهای خوبی در این زمینه به گوش می‌رسد.

دولت آقای پزشکیان و وزارت جهاد کشاورزی او چه کارنامه قابل ذکری در زمینه کنترل بازار داشتند که در تصمیمی خطرناک؛ ارز ترجیحی گوشت را حذف و تشکل‌های دامداری را وارد قیمت‌گذاری کردند!؟

یک عضو کمیسیون بهداشت گفته است: بعضی از داروهای سرطان هستند که سهم بیمه‌شان 90 درصد است ولی 10 درصد باقیمانده هم عدد بزرگی است که پرداخت آن برخی بیماران را دچار مشکل اقتصادی می‌کند.

مسکن؛ اصلی ترین دغدغه حدود 50 درصد از ایرانی‌هاست که دولت فقط با اجرای قوانین خوبی که مجلس یازدهم (مجلس سابق) در این حوزه به تصویب رساند؛ می تواند تا حد زیادی از این دغدغه ها بکاهد.