روحانیت

این نوشتار در مقدمه، اشاره ای تعریف وار به انقلاب و چگونگی پیدایش آن دارد، سپس به طور اخص انقلاب اسلامی ایران را مد نظر قرار می دهد و چنین بیان می دارد: که «جنبش انقلابی ایران در راستای تغییر وضع موجود که مبتنی بر پذیرش الگوهای فکری و فرهنگی غرب و تبدیل آن به وضعیتی مطابق با فرهنگ و تمدن ایران اسلامی بوده به وقوع پیوست.»

مقاله به یکی از عناصر مطرح روشنفکری وابسته به غرب در دوره اخیر ایران می پردازد که چگونه تحت عنوان اصلاح دین، خرافه زدائی و روشنفکری، عملا در جهت منافع استعمارغرب و انگلیس و نشرالحاد، و هابیت و ملی گرائی افراطی و نژادپرستی، نفی روحانیت،مبارزه باعفت اخلاقی عمل کرد و عاقبت، حتی ادعای نبوت و تعمیم پیامبری نمود.

مقاله به تلاش تحریفگرانه ای اشاره دارد که در کتاب درسی تاریخ آموزش و پرورش توسطبرخی مؤلفین نو پا در جهت اسلام زدائی از تاریخ مبارزات معاصر صورت گرفته و البته باتوجه متولیان محترم وزارتخانه،تلاشهائی جهت اصلاح آن درشرف انجام است که امیدواریم قرین توفیق و دقت باشد.

مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه قم، به منظور پاسخگویی به شبهه ها و پرسش هایی که در سطح جامعه، در مورد علوم انسانی و اجتماعی پراکنده است «کانون گفتمان دینی » را تشکیل داده و در طول سال 79 با دعوت از استادان و دانشمندان حوزه و دانشگاه، سلسله نشست های علمی - فرهنگی متعددی را با حضور طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در محل سالن اجتماعات مدرسه فیض ...

فی الدین لینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم لعلهم یحذرون

چکیده: برآمدن روشنفکری دینی از نظر تاریخی و فکری ادامه سیر تحول جریان روشنفکری در ایران بود که نگرش و دیدگاهی متفاوت از نسل‎های پیشین خود به دین ایجاد کرد

سید عمار حکیم: پر واضح است که در طول 35 سال تلاش حزب بعث در عراق، فعالیت زیادی برای از بین بردن هویت دینی ، اسلامی و شیعی صورت گرفت، و علما از هزاران عنوان کتاب های مادر و مرجع در عراق محروم بودند، و همچنین مورد هدف قرار گرفتن حوزه های علمیه و مراجع عظام و روحانیون، یک خلا بزرگی را در این راستا ایجاد کرده بود

طلبه ای جوان به نام سیدحسن، برای فراگیری دروس حوزه از روستا به شهر آمده، البته به امر پدر نه با میل باطنیِ خودش (چون خودش دوست داشته کشتی گیر شود)، و حالا بناست لباس روحانیت به تن کند و عمامه بگذارد

بررسی نقش مفسران دین در جامعه یکی از محورهای جامعه شناسی دین است. در هر جامعه ای از دو گروه روحانیان و روشنفکران با عنوان مفسران یاد می شود. مقصود ما از مفسران دین در این مقال، روحانیان و روشنفکرانی است که به تفسیر و تبیین معارف دینی در زمان غیبت می پردازند. براین اساس به بررسی مساله در دو بخش می پردازیم: