خبرگزاری مهر -گروه استانها، کوثر کریمی: بازدید از مناطق عملیاتی در سال های گذشته انسجام بیشتری به خود گرفته و کسانی که خود را از نظر دلی اهل این مناطق می دانند خود یک پای ثابت حضور در کاروان های راهیان نور شده اند.
در سال های اخیر زائران کوی عشق که خانه های خود را به مقصد یادمان های دفاع مقدس ترک می کنند، نامشان تحت عنوان کاروان های راهیان نور انسجام بیشتری به بازدیدهای میدانی آنها بخشیده است. راهیانی که به سمت سرزمین نور حرکت می کنند و هر ساله می آیند تا با کوله باری از عشق، معرفت و دگرگونی به عنوان ره آورد سفر به خانه هایشان برگردند.
سفره های هفت سین رزمندگان هشت سال دفاع مقدس روی چفیه های آنها چیده می شد و متمایزترین سفره های هفت سین را می توان از آنها به یادگار دانست. رزمندگان همیشه انبارهایشان پر از توشه نبود و هنگام نوروز کمی می گشتند تا شاید ساعت و سیبی برای سفره پیدا کنند ولی سین های اصلی سفره اعتقادی آنها مزین به عکس امام خمینی، سرنیزه، سلاح، سیم خاردار، سنبه تفنگ، سربندهای یا زهرا و یا حسین و سیم چین تشکیل می داد.
برپایی سفره های هفت سین در یادمان های دفاع مقدس چند سالی هست که در میان کاروان های راهیان نور و خانواده ها باب شده و امسال سلامتی مدافعان حرم اولین سین سفره های عشق برپا شده در این یادمان ها است.
زائران سرزمین نور برای تحویل سال به مناطق عملیاتی و یادمان های دفاع مقدس می آیند تا با تحویل سال جدید شاهد تحولی مبارک به میمنت عطر شهدا باشند. آنها می آیند تا در کنار شهدای گمنام و در همان خاکی که قدم نهادن در آن باید با وضو و البته به اذن و دعوت شهدا باشد، سال جدید خود را تحویل کنند.
سلامتی مدافعان حرم اولین سین من است
نامش رقیه ساکی و دارای 26 سال سن است و از همین دیار خوزستان به طلائیه آمده تا لحظه تحویل سال خود را در کنار شهدا باشد.
راضی به مصاحبه می شود و می گوید: هر ساله به یادمان طلائیه می آیم ولی اولین باری است که تحویل سال را در این یادمان جشن می گیرم.
وی در پاسخ به این سئوال که چرا بر خلاف بارهای دیگر نوروز را به یادمان آمده می گوید: چرایش را نمی دانم همیشه تعریف زیبایی تحویل سال در این یادمان ها را شنیده ام اما امسال حسی درونی مرا به سمت یادمان و حضور برای تحویل سال سوق می داد.
سفره ای در کنارش نمی بینم و فقط چفیه ای خالی در کنار خود پهن کرده و چادر را روی صورتش کشیده تا چهره اش پیدا نباشد، به او می گویم تو که برای تحویل سال آمده ای پس سین های سفره ات کو؛ می گوید: اولین سین سفره من سلامتی مدافعان حرم است.
امروز به طلائیه آمده تا شهدای هشت سال دفاع مقدس را واسطه ای بین خود و خدایش قرار دهد که شاهد سلامتی مدافعان حرم باشد.
او می گوید: شهدای مدافع حرم مشغول دفاع از حرم اهل بیت هستند، آنها نرفته اند تا خود جنگی را رقم بزنند و باز هم مثل دوران دفاع مقدس جنگی بر آنها تحمیل شده؛ مدافعان حرم می روند که کوچکترین تعدی را نسبت به حرمیین شریفین شاهد نباشند.
در حال و هوای خود غرق شده و فرصت این را ندارم که از او بپرسم دیگر سین های سفره عشق و معرفتت را برایم بگو؛ با چفیه ای خالی به طلائیه آمدی ولی سین های سفره ات را در دل برای خود چیده ای و چقدر معرفت در همان یک سینت نهفته است.
من هم کمی به آرزوهای قشنگ و معنوی این جوان خوزستانی فکر می کنم، می توانست مثل خیلی از جوانان آرزوهایی دیگر برای خود داشته باشد یا اینکه خانواده اش را در اولویت قرار می داد ولی فکر و ذکرش پیش مدافعان حرم است و دل دریایی اش سلامتی آنها را از خدا و به واسطه شهدا خواستار می شود.
جشن اولین بهار زندگی مشترک در کنار شهدا
کمی آن طرف تر یک زوج جوان نشسته اند و برعکس زائر قبلی، سفره ای زیبا روی چفیه پهن کرده اند. عکس مقام معظم رهبری، ساعت مچی، یک سیب، چند سکه و دانه ای هم سیر بخشی از سفره هفت سین آنهاست.
وقتی از آنها می خواهم که خود را معرفی کنند در جواب می گویند بسیجیان پیرو امر ولایت فقیه هستیم؛ با این جواب دیگر اصراری به دانستن نام اصلی آنها ندارم چون خود خواسته اند که تحت چنین عنوانی معرفی شوند.
وقتی علت حضور را از این زوج جوان می پرسم هر دو با هم می گویند: حضور در این ایام سعادت می خواهد و دعوت شهدا را اما برای زندگی نیاز به طلب دعای خیر از شهدا داشتیم.
به آنها می گویم می توانم بپرسم که چند سال است کنار هم زندگی می کنید، زن اما در جواب می گوید هنوز چند ماهی از ازدواج و زندگی مشترک ما نگذشته و اولین جشن بهار زندگی مشترک خود را در کنار شهدا و در این یادمان های عشق برپا کرده ایم.
آرزوی تحویل سال سلامتی رهبرم
از آنها می پرسم آرزوی تحویل سالتان چه بوده و هر دو بلند و همزمان می گویند: سلامتی رهبرم؛ بله آنها از شهدا سلامتی مقام معظم رهبری را خواستار شده اند و این آرزو برایم خیلی خاص بود.
هفت سینم در خط مقدم جامانده
کمی آن طرف تر مردی با محاسن سفید به تنهایی نشسته و چفیه ای با محتویان سفره هفت سین کنارش پهن نشده ولی چفیه ای دور گردنش بسته است.
نام و نشانش را که از او می پرسم به من می گوید جامانده کاروان شهدا هستم، آنها رفتند و من سعادت همراهی یاران و همسنگران خود را نداشته ام. اصرارهای من برای دانستن نامش بی فایده است و من هم به او می گویم یعنی باید شما را جامانده کاروان شهدا صدا کنم؛ می گوید بله و نامی از این زیباتر طی سال های اخیر نداشته ام و اسامی شناسنامه ای را نمی پسندم.
به او می گویم سال تحویل شده و امیدوارم سال خوب و خوشی را در پیش داشته باشی، ولی یک سئوال دارم و آن هم این است که سفره هفت سینت کو و در جواب می گوید: هفت سینم در خط مقدم جامانده و آن سالها هفت سین های سفره هایمان سربند و سیم چین داشت ولی دیگر خبری از آن دوران نیست.
سبزی یاد رزمندگان اولین سین سفره خیالش
به او می گویم این جامانده از کاروان شهدا بدون هیچ سفره ای چطور از تو بپرسم اولین سین سفره هفت سینت چیست که او در جواب می گوید: سبزی یاد همرزمانم خودش یک تنه هفت سین برای سفره هر سال من محسوب می شود.
سفره ای در واقعیت نچیده است و سبزی یاد رزمندگان هشت سال دفاع مقدس را اولین سین سفره خیال خود می پندارد.
از او می پرسم چند سال است که برای تحویل سال به یادمان های دفاع مقدس می آیی و در جواب به من می گوید: از همان سال هایی که از کاروان شهدا بازمانده ام هر سال خود را در یادمان های دفاع مقدس تحویل می کنم تا شاید شاهد تحولی برای پیوستن به آنها باشم.
با آرزوی سال خوب و همچنین ابراز امیدواری برای رسیدن به آرزوهایش از او خداحافظی می کنم.
چه زیباست تحویل سال در سرزمین نور و چه زیباتر آرزوها و سین های مختلفی که نشأت گرفته از معرفت درونی افراد بود.
