به گزارش ایسنا، سیدمهدی نوریان در همایش بزرگداشت صائب تبریزی درباره محل تولد این شاعر اظهار کرد: محققان نظرهایی مطرح کرده‌اند که صائب متولد اصفهان است در حالی که اسناد چنین نیست و بدون تردید صائب متولد تبریز است. او در یکی از شعرهای خود به این مسئله می‌پردازد که علاقه‌ای که به مولانا دارم به خاطر این است که مولانا به شمس تبریزی علاقه دارد و من هم اهل تبریز هستم.
وی افزود: طبق سنگ‌نوشته مزار صائب تاریخ فوت وی به سال 1087 هجری قمری برمی‌گردد، البته در چند جای دیگر تاریخ فوت صائب را سال 1086 هجری قمری دانسته‌اند که احتمال داده می‌شود تاریخی که روی سنگ نوشته شده زمان تهیه شدن سنگ مزار وی باشد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان ادامه داد: صائب در یکی از شعرهای خود به صراحت به هشتادسالگی خود اشاره می‌کند و مشخص نیست چند سال پس از آن زندگی می‌کند. اگر فرض کنیم صائب 86 سال عمر کرده و آن را از تاریخ وفات وی کم کنیم پس صائب در سال 1000 هجری قمری به دنیا آمده است.
نوریان تصریح کرد: طبق اسناد تاریخی سال 1012 هجری قمری شاه عباس صفوی به تبریز لشکرکشی می‌کند و این شهر را از دست عثمانی‌ها آزاد می‌کند و پس از آن بزرگان و علمای این شهر در اصفهان و خیابان عباس‌آباد فعلی اسکان داده می‌شوند. پدر صائب هم میرزا عبدالرحیم کدخدای تجار بوده و این‌گونه می‌شود که صائب به اصفهان می‌آید.
او افزود: تبریزی‌ها در ساختن شهر اصفهان نقش بسزایی داشتند که در هر زمینه‌ای بزرگانی از شهر تبریز در اصفهان نشانی از خود باقی گذاشتند؛ از جمله خوشنویسی‌هایی که در کتیبه‌ها باقی مانده است.
او همچنین متذکر شد: برخلاف اظهار نظرهای موجود، اصفهان در زمان صائب مهد شعر و ادب و بوده و شعر در میان مردم عادی کوچه و بازار رواج پیدا می‌کند و به همین دلیل اصطلاحات و نشانه ها و مسائل فرهنگی در شعر صائب نمود پیدا کرده که این ویژگی بارز اشعار این شاعر است.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: مرحوم استاد همایی بر اساس خوانده ها و دانسته های که از منابع قدیمی جمع آوری کرده است این مکان را پیدا می‌کند. مقبره صائب به انبار چوب تبدیل شده بود و در کنار مزار وی چند سنگ قبر دیگر بوده که مربوط به فرزندانش بوده هرچند این سنگ مزار از همان سال‌ها باقی مانده است.
نوریان گفت: یک کتاب همین اواخر به چاپ رسیده با نام "مذکر الاصحاب" که به زندگی نامه صائب می‌پردازد؛ مولف این کتاب اهل سمرقند بوده و به ملیحای سمرقندی معروف است و در سال 1090 هجری قمری به اصفهان سفر می‌کند و در مورد محل زندگی صائب می گوید "در بین تمام خانه های محله عباس آباد خانه صائب بزرگترین بود و مشخص است که محل رفت و آمد بزرگان و افراد اهل فن و شعر بوده است."
وی افزود: بر خلاف اظهارنظرهای موجود، اصفهان در زمان صائب مهد شعر و ادب و بوده و شعر در میان مردم عادی کوچه و بازار رواج پیدا می‌کند و به همین دلیل اصطلاحات و نشانه ها و مسائل فرهنگی در شعر صائب نمود پیدا کرده که این ویژگی بارز اشعار این شاعر است.
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه اشعار صائب را می‌توان از دو جنبه فکری و هنری نگاه کرد، گفت: از نظر فکری صائب تحت تاثیر مولانا است و این موضوع را به صراحت در شعرهای خود بیان می کند و افکار مولانا را بازسازی کرده است. صائب از نظر هنر شاعری است که علاقه خاصی به شعر حافظ داشته و به حافظ توجه بیشتری می‌کند، در واقع می‌توان گفت صائب در نوع خود عصاره فرهنگ ایرانی است و از هر دیوانی و بوستانی گلی چیده و از آن در شعر خود استفاده کرده است بنابراین اکثر نشانه های فرهنگ ایران را می توان در شعر او پیدا کرد.
نوریان خاطرنشان کرد: متاسفانه در خصوص صائب در شهر اصفهان کوتاهی هایی شده است. این باغ باید بزرگ باشد، کتابخانه‌ای داشته باشد، باید شبیه به مقبره حافظ باشد تا همه از حضور در آن لذت ببرند. البته که معلم‌های ادبیات هم در این خصوص کوتاهی های کرده اند که باید جبران کنند.
