سونی در حال توسعه محصول جدیدی برای پلی استیشن است

وس اندرسون از آن کارگردان‌هاییست که آثارش امضای ثابت خودش را دارد و این امضا (یا شاید بهتر باشد بگوییم امضاها) در تمام نما به نمای فیلم‌هایش حضور دارد. وس اندرسون که در آستانه 50 سالگی قرار دارد بار دیگر بعد از وقفه‌ای نزدیک به یک دهه به سراغ انیمیشن استاپ موشن رفته و انیمیشن انیمیشن Isle Of Dogs را ساخته که برخلاف اثر قبلی انیمیشنی او یعنی «آقای روباه شگفت انگیز« بر اساس یک رمان کودک نیست و داستانی اورجینال به قلم خودش را دارد.

داستانی که اندرسون برای جزیره سگ‌ها انتخاب کرده لایه‌های پیچیده‌ای دارد که خوشبختانه هم می‌توان به آنها توجه کرد و از اثر بیشتر لذت برد و هم می‌توان با نادیده گرفتن آنها بازهم از انیمیشن لذت برد. این موضوع باعث می‌شود که جزیره سگ‌ها برای دو قشر کوچکترها و بزرگترها جذاب به نظر برسد و با توجه به درجه سنی PG-13 انیمیشن (کودکان همراه با والدین) هر دو گروه را راضی نگه می‌دارد.

انیمیشن Isle Of Dogs شبیه به هیچ اثر دیگری نیست و اصالت کار از سر و روی آن می‌بارد؛ این اصالت از فیلمنامه کار تا جلوه‌های بصری و نوع صداپیشگی و حتی موسیقی کار کاملا مشهود است. 68امین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین با این انیمیشن آغاز به کار کرد و جالب اینکه در همین جشنواره وس اندرسون در بین کارگردانان مشهور و فیلم‌های فاخر دیگر توانست جایزه کارگردانی را از آن خود کند. بحث دیگری که انیمیشن Isle Of Dogs از منظر تخصصی‌تر انیمیشن به پیش می‌کشد موضوع فیلمبرداری در انیمیشن است که هنوز هم برای عده‌ای درست جا نیفتاده ولی شاید دیدن این اثر بتواند این موضوع را جا بیندازد.

• استودیو سازنده: Fox Searchlight Pictures
• کارگردان: وس اندرسون
• صداپیشگان: برایان کرنستون،ادوارد نورتون، بیل مورای، اسکارلت جوهانسون
• بودجه فیلم: 40 میلیون دلار

داستان در یک شهر خیالی در ژاپن آینده روایت می‌شود که شهردار آن اعلام می‌کند تمامی سگ‌ها اعم از خانگی و ولگرد باید از شهر تبعید بشوند و به جزیره آشغال‌ها که در آنسوی دریاها قرار دارد منتقل شوند. شهردار کوبایاشی علت این موضوع را فراگیری بیماری تب سگ‌ها عنوان می‌کند و می‌گوید که این مریضی مرگ‌آور در حال شیوع است و پادزهری هم برای آن وجود ندارد. دانشمندان ژاپنی شهر سعی می‌کنند با دریافت مهلتی 6 ماهه از شهردار بخواهند تا برای ساخت واکسن به آنها بودجه بدهد ولی این اتفاق نمی‌افتد و در نهایت تمامی سگ‌های شهر به این جزیره تبعید می‌شوند.

آتاری، پسربچه ناتنی شهردارکوبایاشی اما عاشق سگ نگهبان خود به نام اسپاتز است و نمی‌تواند دوری او را تحمل کند و به همین علت 6 ماه بعد از اجرای فرامین شهردار، هواپیمایی را از فرودگاه دزدیده و یواشکی به این جزیره می‌رود تا اسپاتز را پیدا کند. او بعد از فرود به جزیره با گله‌ای از سگ‌ها آشنا می‌شود و سگ‌ها تصمیم می‌گیرند به آتاری کمک کنند تا اسپاتز را پیدا کند و در این بین رازهای زیادی درباره علت دشمنی شهردار با سگ‌ها و نقشه شوم او برای این جانوران افشا می‌شود.

یکی از مواردی که خود وس اندرسون در همان بدو شروع کار به بینندگان گوشزد می‌کند اینست که تمامی کاراکترها در این انیمیشن به زبان مادری خود سخن می‌گویند و صرفا واق واق کردن سگ‌ها به انگلیسی برگردانده شده تا بیننده متوجه داستان شود. این شوخی اندرسون بعد از گذشت دقایقی از فیلم بسیار جدی می‌شود و بیننده شاهد کاراکترهای ژاپنیست که به زبان ژاپنی سخن می‌گویند و هیچ زیرنویسی هم برای گفته‌های آنها در کار نیست و صرفا گاهی در برخی موارد، یک مترجم همزمان که مثلا یک کاراکتر در نشست‌های خبریست، دیالوگ‌ها را ترجمه می‌کند. با این وجود شاهد چندین دیالوگ ژاپنی هستیم که هیچ‌گاه ترجمه نمی‌شوند و این موضوع را از دو جهت می‌توان بررسی کرد:

نخست آنکه این کار یک ضربه نسبی به فیلم وارد کرده و باعث شده که کاراکترهای ژاپنی اثر آنچنان قابل لمس نباشند. شخصیت پردازی این کاراکترها با توجه به عدم فهمیدن نصف حرف‌های آنها برای بینندگان غیرژاپنی کمی سخت است اما از آنسو نقطه قوتی هم در این ترفند نهفته است.

اندرسن سعی می‌کند در موجزترین و خلاصه‌ترین شکل ممکن انبوه دیالوگ‌ها را با چند کلمه انگلیسی در لابه‌لای کار به بیننده بفهماند (مثلا توضیحات دانشمندان درباره نحوه ساخت پادزهر که در نهایت با دو سه کلمه انگلیسی در پایین برگه مراحل آزمایش مشخص است که نتیچه چی شده) و از سوی دیگر احساس همذات پنداری بیشتری با کاراکتر سگ‌ها برای بیننده فراهم شده است. سگ‌هایی که قهرمان اصلی فیلم جدید اندرسن هستند و برخلاف برخی آثار گذشته او که معمولا در فیلم‌هایش سگ‌ها کشته می‌شدند، این بار قصد دارند از مرگ رهایی یابند.

اما شاید بتوان گفت مساله دیالوگ‌ها صرفا به همین موضوع ژاپنی و غیرژاپنی بودن آنها بسنده نمی‌شود و باید به دیالوگ‌نویسی برای کاراکترها تحسین گفت. لیست بلندبالایی از بازیگران شهیر آمریکایی برای صداپیشگی کاراکترها برای  انیمیشن Isle Of Dogs تهیه شده که همگی در کار خود موفق بوده‌اند: برایان کرنستون،ادوارد نورتون، جف گلدبلام،اسکارلت جوهانسون،بیل مورای و... که نکته قابل اهمیت در نوع دیالوگ‌ها برای هر کدام از این بازیگران است. توگویی اندرسن سال‌ها با این بازیگران همکلام شده و دیالوگ‌ها را برای شخص خود آنها نوشته و تصور ادای این خطوط فیلمنامه برای کسی جز آنها خیلی سخت است. صداپیشگی اسکارلت جوهانسون (که حضور کمرنگی نسبت به بقیه دوبلوران دارد) گواه دقیق این ادعاست و باید به انتخاب Casting صداپیشگان تبریک گفت.

خارج از موضوع دیالوگ‌ها باید درباره جلوه‌های بصری  انیمیشن Isle Of Dogs صحبت کرد که قبل از همه چیز خودش را نشان می‌دهد. قاب بندی‌های وس اندرسون و طراحی صحنه تک تک نماها در جزیره سگ‌ها زیباست و نمی‌توان عاشقانه آنها را دوست نداشت. با دیدن انیمیشن Isle Of Dogs مشخصا به پیشرفت محسوس کارگردان در ساخت یک انیمیشن استاپ موشن نسبت به کار قبلی او می‌توان پی برد و فیلمبرداری و تدوین کار در این اثر با وجود اینکه رنگ و بوی همیشگی کارهای وس اندرسن را دارد (هتل بزرگ بوداپست و رنگ‌آمیزی و طراحی دکور و لباس و فیلمبرداری بی نظیر آن که یادتان نرفته؟) اما کاملا ارتقا یافته‌ عمل می‌کنند و بهترین اثر او را تشکیل می‌دهند. کلوزآپ‌ها و لانگ‌شات‌هایی که در پی هم می‌آیند و شاید در ابتدا کمی سردرگمی به چشمان بیننده وارد سازند اما با گذشت چند دقیقه و غرق شدن در فضا و اتمسفر خاص فیلم، دوست داشتنی و فراموش نشدنی می‌شوند.

انیمیشن Isle Of Dogs دیدگاه‌های سیاسی هم بیان می‌کند که برخی از آنها برای ما ایرانیان بسیار آشناست و شنیدن و دیدن آنها کمی دردآور است (به سکانسی دقت کنید که معترضین به سگ کشی به سیاست‌های شهردار انتقاد می‌کنند و شهردار آنها را یک گروه کوچک اخلالگر در امور کشور خطاب می‌کند و با پروپاگاندای سیاسی سعی بر اجرای نقشه شوم خود دارد و یا حتی در سکانس پایانی که خطر اسپول داستان: با وجود روی کار آمدن حزب جدید دوستدار سگ‌ها در ابتدا تصمیم می‌گیرند که هر سگ‌آزاری را به مرگ محکوم کنند!! و نشانه‌های بر سر قدرت نشینی را به وضوح به صورت مخاطب می‌زند. پایان خطر اسپویل داستان) این پیام‌ها و مباحث سیاسی در فیلم بگیر نگیر دارد و گاهی موارد (مثلا با حضور شخصیت دانش آموز آمریکایی که زایدترین شخصیت در بین کاراکترهای فیلم است) جهت گیری چندان جالبی ندارد.

شاید از جملات بالا این تصور برآید که انیمیشن Isle Of Dogs یک اثر کاملا جدی با تمی تاریک است و باید همینجا بگویم که این اشتباه را نکنید. طنز زیرپوستی قوی در دیالوگ‌ها و سکانس‌ها وجود دارد که از قضا با فضای خاص فیلم هم همخوانی بسیار مناسبی دارد. خود بیل مورای (که پیش‌تر صداپیشگی کاراکتر محبوب گارفلید را هم بر عهده داشت) هربار دهان باز می‌کند تکه‌ای می‌پراند که نخندیدن به آن سخت است. بالانس طنز و موضوع جدی انیمیشن به خوبی رعایت شده و باعث دلزدگی مخاطب (چه کودک و چه بزرگسال) نمی‌شود.

انیمیشن Isle Of Dogs جهش و گام بزرگی برای صنعت انیمیشن محسوب می‌شود و با ادای احترام به آثار بزرگی از سینمای ژآپن (مثل فیلم‌های کوروساوا و حتی انیمه سینمایی آکیرا) توانسته اثری را خلق کند که برای کوچک و بزرگ محتوای خاص خود را داشته باشد و در عین حال در نوع روایت و ساختار هم کاملا یونیک باشد.

وس اندرسن سینما را به خوبی می‌شناسد و به خوبی می‌دانست که جزیره سگ‌ها فقط و فقط در قالب استاپ موشن می‌توانست روی پرده به تصویر کشیده شود (خود شما هم بعد از دیدن اثر به همین مساله پی خواهید برد) و دست روی ژانر مناسبی گذاشته و آن را چندین برابر بهتر از بزرگان این سبک (مثل نیک پارک که خالق شخصیت‌های والاس و گرومیت و شان گوسفنده در انیمیشن‌های استاپ موشن است) از آب در آورده است.

جزیره سگ‌ها یکی از بهترین آثار سینمایی امسال هالیوود است و احتمالا در اسکار یا گلدن گلاب 2019 هم نام آن را در بین کاندیداها خواهیم دید،نتیجتا دیدن آن برای همگی اکیدا توصیه می‌شود.