به گزارش ایسنا به نقل از "ژورنال نوروساینس"، روی همیلتون، استاد نورولوژی در دانشکده پزشکی Penn’s Perelman و نویسنده ارشد این مقاله بیان داشت: «توانایی دستکاری این جنبه‌های پیچیده و اساسی شناخت و رفتار از بیرون از بدن، پیامدهای اجتماعی، اخلاقی، و احتمالا پیامدهای قانونی شگرفی خواهد داشت.»
ادرین رین، روانشناس و استاد Penn Integrates Knowledge نیز اظهار داشت: «این مشاهده جرایم خشونت آمیز، از دیدگاه سلامت عمومی است. تاکنون هیچ کس چنین رویکری را برای مداخله در خشونت اتخاذ نکرده بود و باید اعلام کنیم که این رویکرد نوید بخش است. ما این روش را تنها در یک جلسه 20 دقیقه‌ای انجام دادیم و اثر آن را مشاهده کردیم. اما می‌خواهیم بدانیم اگر جلسات بیشتری داشتیم چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر این کار را سه بار در هفته برای یک ماه انجام دهیم چطور؟»
برای رسیدن به این نتیجه‌گیری، تیم پژوهشی یک آزمایش کنترل شده تصادفی دو سر کور، روی 81 بزرگسال انجام دادند.
در شروع این پژوهش، شرکت کنندگان به طور تصادفی در یکی از دو گروه قرار داده شدند: گروه اول برای 20 دقیقه این تحریک را روی قشر پیش پیشانی دریافت می‌کرد و گروه دوم، گروه دارونما بودند که یک جریان ضعیف را برای 30 ثانیه دریافت کرده و 91 دقیقه و 30 ثانیه بعدی چیزی دریافت نکرده بودند.
اولیویا چوی، استادیار روانشناسی درNTU سنگاپور و نویسنده سرپرست این مقاله توضیح داد: «پژوهشگران روی قشر پیش پیشانی، به ویژه قشر خلفی جانبی پیش‌پیشانی و ناحیه بالا و جلوی مغز تمرکز کردند، زیرا به خوبی مستند است که افراد اجتماع ستیز در این ناحیه دچار نقص هستند.»
چوی که مدرک دکتری، کارشناسی ارشد و کارشناسی‌اش را از Penn دریافت کرده است، ادامه داد: «ما واقعا نمی‌دانیم اگر مغز یک متخلف اسکن شود، می‌توان مشاهده کرد که آیا این مغز نقصی دارد که منجر به این رفتار شده است یا خیر. یکی از اهداف اصلی این پژوهش این بود که دریابیم آیا واقعا این ناحیه از مغز علت رفتار ضداجتماعی است یا فرضیه ما به کل اشتباه بوده است.»
یافته‌های این پژوهش اما به طور شگفت انگیزی نشان داد که افراد گروه اول، یعنی آنهایی که برای 20 دقیقه این تحریک را روی قشر پیش پیشانی دریافت کرده بودند، به طور معنی داری احتمال انجام تجاوز را کاهش داد.
بر اساس این نتایج، در گروه آزمایشی، تحریک الکتریکی، قصد افراد را برای انجام تجاوز جسمی و جنسی به ترتیب تا 47 و 70 درصد، کاهش داده بود.
این نتایج جالب توجه که گامی بزرگ در حوزه شناختی محسوب می‌شود، می‌تواند در طراحی روش‌های پیشگیرانه به منظور کاهش میزان خشونت در جوامع توسط اشخاص، مفید واقع شود.
