کاسپر اشمایکل؛ نشانه‌های پدر روی دستان پسر

روزنامه شهروند: اگرچه ضرب‌المثل «پسر کو ندارد نشان از پدر» مخصوص به ایرانی‌هاست اما حالا دانمارکی‌ها بیشتر از هر مردمان دیگری در دنیا معنای آن را احساس می‌کنند. بحث بر سر کاسپر اشمایکل، فرزند شایسته پیتر اشمایکل است که بعد از دیدار کرواسی و دانمارک حالا همه ‌جا بحث بر سر نمایش خیره‌کننده اوست.

دیدار دانمارک و کرواسی درحالی با تساوی یک بر یک در وقت‌های قانونی و اضافی به پایان رسید که اشمایکل ضربه پنالتی لوکا مودریچ را در آخرین دقایق بازی گرفت. او در ضربات پنالتی هم دو ضربه بازیکنان حریف را مهار کرد اما درنهایت این کروات‌ها بودند که به لطف درخشش دانیل سوباشیچ، توانستند راهی مرحله بعد شوند تا فرزند اسطوره دروازه‌بانی دانمارک به رویایش که رسیدن به مراحل بالاتر جام‌جهانی بود، نرسد.

نکته قابل توجه در جریان بازی یکشنبه‌شب عکس‌العمل‌های پیتر پدر کاسپر در جایگاه ویژه ورزشگاه بود. اشمایکل بزرگ که در زمان بازی، به‌عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های دنیا شناخته می‌شد، بازی پسرش را از جایگاه ویژه ورزشگاه نیژنی نووگورود تماشا می‌کرد. او که در بیشتر لحظات بازی آرام بود، بعد از پنالتی‌هایی که کاسپر یکی بعد از دیگری مهار کرد، چندبار به هوا پرید و با مشت‌های گره‌کرده، شادی‌اش را به نمایش گذاشت. هرچند درنهایت درخشش اشمایکل کوچک ثمری نداشت و این کرواسی بود که توانست راهی مرحله بعد شود.

کاسپر اشمایکل که امیدوار بود بتواند تیمش را به مراحل پایانی برساند، به خبرنگاران گفت: «اگر باور ندارید که می‌توانید به قهرمانی برسید، نباید درچنین تورنمنت‌هایی شرکت کنید. ما می‌توانستیم حریف روسیه در یک‌چهارم نهایی شویم. تیم‌های بزرگ زیادی حذف شدند و ما این فرصت را داشتیم که قهرمان شویم. ما نتوانستیم مقابل کرواسی به پیروزی برسیم اما کسی چه می‌داند اگر صعود می‌کردیم، می‌توانستیم چه دستاوردی به دست بیاوریم. مدتی طول می‌کشد تا این شکست را فراموش کنیم.»

اشمایکل نمایش خیره‌کننده‌ای در دیدار دیشب داشت اما ترجیح داد به جای صحبت در مورد عملکرد خودش، نمایش کلی تیمش را مورد ستایش قرار دهد: «ما تلاش کردیم که در کارهای دفاعی، هربار بهترین عملکرد را داشته باشیم و هنوز هم در ٩٠دقیقه، شکست‌ناپذیر هستیم. ما تلاش کردیم مقابل تیمی که در جام‌جهانی فوق‌العاده کار کرد، نمایش خوبی ارایه بدهیم. ما با حسی از غرور به خانه برمی‌گردیم. نه‌تنها تیمی که در زمین است، بلکه تیمی که پشت صحنه کار کرد و بازیکنانی که بازی نکردند اما هر روز در تمرینات حضور داشتند و هرکاری می‌توانستند انجام دادند. وقتی بازی می‌کنید، شرایط مساعد‌تر است اما آنهایی که بازی نکردند، دوری از خانواده‌هایشان را بیشتر احساس می‌کنند. آنها به اندازه بقیه به خاطر کارشان مورد تقدیر قرار نمی‌گیرند. همچنین باید از کادر فنی، فیزیوتراپ‌ها و تدارکات و همه تشکر کنم. من واقعا به این تیم افتخار می‌کنم. آنها به اندازه بازیکنان شایسته تقدیر هستند.»