روستای خور در دامنه غربی قله گندم چال در شمال غرب تهران و یکی از مناطق مرتفع البرز مرکزی است که دارای طبیعت منحصربه‌فرد و دارای مناطق دیدنی همچون قله‌ها و دره‌های سرسبز و پیچ‌درپیچ و باغ‌های زیبا را است. یکی از شاخص‌های منحصربه‌فرد آن آبشار خور است.
شهرک خور از روستاهای قدیمی شهرستان ساوجبلاغ با پیشینه بالای 2000 سال است که در ناحیه سردسیری کوهستان‌های شمال باختر شهر هشتگرد واقع و با رشد جمعیت و توسعه، این روستا تبدیل به شهرک شده است.
روستای «خور» در نزدیکی شهر هشتگرد قرار دارد و علاوه بر طبیعت زیبا، دارای پیشینه تاریخی هم هست.
از دیدنی های این روستا و منطقه اطراف آن می توان به امامزاده سلیمان (ع)، تپه ها و دره دو چنار، امامزاده برچشمه یا زبیده خاتون، برج و باروی قلعه خور و از همه مهم تر، چنار 800 ساله اش اشاره کرد.
در ناحیه «زرچه گانی» که به چنارتپه مشهور است، درختان کهنسال و بزرگی از گونه چنار دیده می شود که بسیار زیبا و دیدنی است. در نزدیکی محوطه مسجد جامع نیز چناری 800 ساله وجود دارد که به عنوان سندی زنده، از تاریخی بودن منطقه حکایت می کند. بنا به بررسی های انجام شده، یکی از برج های این قلعه تا سال 1340 نیز پابرجا بوده که متاسفانه امروزه بخشی کوچک از آن باقی مانده است.
فاصله تهران تا روستای خور، فاصله مناسبی برای یک گشت و گذار چند ساعته و فرح بخش است. فقط کافی است تا کرج رانندگی کنید. سپس به سمت جاده چالوس بپیچیده و در 17 کیلومتری شهر کرج از جاده انحرافی خور به طول 5 کیلومتر، به این روستای خوش آب و هوا برسید.
پس از طی مسافت 17 کیلومتر از شهر کرج به سمت چالوس (در حدود 3 کیلومتر قبل از سد کرج) وارد مسیر فرعی آسفالته خوزنکلا می‌شوید.
با طی مسافت تقریبی 17 کیلومتر و گذشتن از خوزنکلا، ارنگه و سیجان به روستای خور می‌رسید.
جاده ارتباطی آسفالت خوبی دارد اما به دلیل پیچ‌وخم و شیب زیاد در هنگام عبور در این مسیر مراقب باشید مسیر اصلی را گم نکنید به‌عنوان راهنمایی راه سمت چپ از دوراهی ابتدای راه به خوزنکلا می‌رسد و باید راه سمت راست را ادامه دهید همچنین در ورودی روستای سیجان نیز راه سمت راست وارد روستای سیجان می‌شود که باید راه سمت چپ را ادامه دهید.
این روستا جاده فوق‌العاده زیبایی دارد و منظره کوه‌ها و ابرها بسیار دیدنی است.
آبشار از روستای خور تقریباً 2 کیلومتر فاصله دارد که با طی زمان 30 الی 45 دقیقه از میان درختان زیبای سیب ترش، گوجه‌سبز، زردآلو و گیلاس و طبیعت زیبای منطقه به پای آبشار خور خواهید رسید. به دلیل جلوگیری از هدر رفت آب چشمه مسیر نهر آب از نزدیکی آبشار تا روستای خور به‌وسیله کانال کوچکی هدایت می‌شود که در میان مسیر دریچه‌هایی برای تغییر مسیر آب به سمت باغات تعبیه شده است.
این آبشار به‌اندازه‌ای بلند است که از فاصله‌ای دور می‌توان آن را دید و خستگی پیاده‌روی کوتاه انجام‌شده از بدن را به در کنید. ارتفاع آبشار به 50 متر می‌رسد و محل ریزش آب به‌صورت صخره‌ای و کاملاً عمود بر زمین است.
در فصول سرد سال به دلیل برودت هوا، آب آبشار یخ میزند و منظره واقعاً زیبایی رو ایجاد می‌کند اما در عوض به دلیل ارتفاع برف رسیدن به آبشار نیز سخت‌تر می‌شود.
تپه‌ها و کوهستان‌های این منطقه به دلیل برخورداری از آب فراوان، خاک حاصلخیز و شرایط رشد مطلوب مخصوصاً در فصل بهار میهمان گونه‌های گیاهی خوراکی و درمانی مثل ریواس، آویشن، کنگر، پونه و غیره است.
پیست اسکی خور هم در نزدیکی روستای خور قرار دارد که بزرگ‌ترین پیست اسکی ایران محسوب می‌شود.
در مرکز روستا گورستانی قدیمی قرار دارد که در آنجا نیز آثار سنگ‌هایی با قدمت 600 تا 700 سال با نام اشخاصی که پسوندهای منتصب به خور دارند یافت می‌شود. یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد این روستا هم‌جواری با آبشار خور است که جزو مناطق ویژه طبیعت ایران است و بلندی آن به 60 متر می‌رسد.
با توجه به داشتن آب‌وهوای کوهستانی جانورانی مانند قوچ، میش، کل، بز، گرگ، شغال، روباه و پرندگانی از نوع کبک، مرغ کوهی، عقاب، شاهین، جغد، قناری، بلبل، شانه‌به‌سر و دارکوب در این محدوده دیده‌شده‌اند.
