به گزارش "ورزش سه"، او حالا منتظر نیم فصل دوم و پوشیدن دوباره لباس پرسپولیس است. باشگاه پرسپولیس پس از گذراندن پرونده جنجالی مهدی طارمی و باشگاه ریزه اسپور ترکیه، از سوی فیفا 2 پنجره انتقالاتی محروم شد. پس از اعلام این محرومیت، پرسپولیس به رای صادره اعتراض کرد و امید داشت که محرومیت یکی از این پنجره ها بخشیده شود تا بتواند برای شروع فصل 97-98 بازیکنان مدنظر خود را جذب کند. اینگونه بود که فصل برای سرخ ها با انتظار شروع شد و آنها تا اوایل تیر ماه منتظر خبرهای خوش بودند؛ اخباری که البته هرگز نرسید و در نهایت بسته بودن پنجره نقل و انتقالات تابستانی برای قهرمان ایران قطعی شد. با این اتفاق، به نظر می رسید سرخ ها در نقل و انتقالات از رقبا جا بمانند. البته برانکو قبلا گفته بود که اگر پنجره باز باشد، هم دو سه بازیکن به خدمت می گیرد و چندان دوره شلوغی را نخواهد داشت. مهم ترین اتفاقی که سرمربی کروات پرسپولیس به آن چشم دوخته بود، بازگشت ستاره این تیم از قطر بود. سروش رفیعی دوره خوبی را در پرسپولیس سپری کرده بود و برای فصل پیش رو همانطور که می شد پیش بینی کرد کاملا مورد تایید برانکو بود.
فاکتور شماره یک؛ محبوبیت
مهم ترین نکته موجود در تیم های پرسپولیس و استقلال، محبوبیت بالای آنهاست. هر اتفاقی هم که به شکل جانبی در این تیم ها می افتد، به نوعی به همین مسئله ربط دارد. انواع فشارها، تنش ها و قرار داشتن بازیکنان زیر ذره بین از نظر فنی و اخلاقی، همه و همه به این خاطر رخ می دهد که این دو باشگاه از هواداران بسیار زیادی برخوردار هستند. به همین دلیل محبوب بودن بازیکنانی که در این دو تیم توپ می زنند، فاکتور تعیین کننده ای برای آنها است. سروش رفیعی بازیکنی بود که در همان نیم فصل حضور در پرسپولیس به محبوبیت فوق العاده ای میان هواداران این تیم رسید و خیلی زود به ستاره دوست داشتنی سرخپوشان پایتخت تبدیل شد.
وارث سلطان؛ آری یا نه؟
یک اتفاق مهم در بدو حضور رفیعی در پرسپولیس این بود که او از مدیران وقت باشگاه درخواست ویژه ای کرده بود. رفیعی که به عنوان مهم ترین بازیکن تیم های فولاد و بعد تراکتورسازی شناخته می شد، پیشنهادهای استقلال و تراکتور را رد کرد و به پرسپولیس بله گفت، اما با این خواسته که پیراهن شماره 7 این تیم را بر تن کند. شماره هفت برای پرسپولیسی ها – از هر نسلی که باشند – با یک نام شناخته می شود و آن هم علی پروین است. هر بازیکن دیگری هم که تا قبل از سروش این لباس را به تن کرد، چیزی جز ناکامی به دست نیاورد. رفیعی اما با اعتماد به نفس این پیراهن مهم را طلب کرد و رخصت پوشیدنش را هم از سلطان پرسپولیسی ها گرفت. رفیعی در دوره ای که با پیراهن شماره 7 سرخ ها به میدان رفت، نه تنها ناکام نبود، که جان تازه ای به پرسپولیس بخشید و در پایان هم با این تیم به قهرمانی لیگ و یک چهارم نهایی آسیا رسید. البته عده کثیری معتقدند برای نزدیک شدن به جایگاه شخصی مثل علی پروین در دل هواداران، رفیعی باید سالها در پرسپولیس این پیراهن را بپوشد و از همه نظر دین خود را به جمعیت پرشمار پرسپولیسی ادا کند تا شاید روزی بتوان او را جانشین بر حق علی پروین در پرسپولیس نامید.
سروش؛ روزنه نور از پنجره بسته
یکی از بازیکنانی که سرمربی پرسپولیس کاملا نظر مثبتی روی جذبش داشت، سروش رفیعی بود. با شکراب شدن میانه محسن مسلمان و برانکو، این مربی برای فصل جدید نیاز به پر کردن جای پلی میکر تیمش را حس می کرد. سروش از نظر فنی و اخلاقی همان کسی بود که پروفسور می خواست. بازیکنی که نیم فصل سابقه شیرین همکاری و قهرمانی با پرسپولیس و برانکو را در کارنامه داشت و خودش هم دوست داشت دوباره به این مجموعه برگردد و پیراهن پرسپولیس را بر تن کند.
اختلاف هواداران؛ آیا پول دلیل موجهی بود؟
بعد از پایان لیگ شانزدهم و در زمانی که هواداران پرسپولیس برای موفقیت در آسیا برنامه ریزی می کردند، سروش رفیعی اعلام کرد به دلیل نیاز مالی مجبور است به خارج از کشور برود. این اتفاق و جدایی سروش از پرسپولیس، هواداران این تیم را در قبال ستاره شماره هفت، به دو دسته تقسیم کرد. عده ای از پرسپولیسی ها معتقد بودند حق با رفیعی است و حتما مبلغ دریافتی از پرسپولیس برای زندگی او و مخارجش کافی نبوده است. نظر دسته دوم اما این بود که قرارداد احتمالا میلیاردی رفیعی با سرخ ها در هر صورت می توانسته مشکلات مالی او را تا حدودی حل کند و در شرایطی که پرسپولیس به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده، درست نبود که ستاره ها این تیم را ترک کنند.
یک سال دوری از فوتبال ایران
سرانجام حضور رفیعی در قطر قطعی شد و این بازیکن تکنیکی راهی الخور قطر شد تا بازی در لیگ ستارگان را نیز تجربه کند. رفیعی در طول یک فصلی که برای الخور به میدان رفت، موثرترین بازیکن تیمش بود و در بین بهترین خارجی های لیگ حضور داشت. او پس از بازگشت به ایران عنوان کرد که بر خلاف اظهارات برخی کارشناسان، سطح لیگ قطر از ایران پایین تر نیست و تجارب ارزشمندی از حضور یک ساله در فوتبال این کشور به دست آورده است.
دو قرارداد به فاصله 545 روز
سروش رفیعی سرانجام شب گذشته قرارداد خود را با باشگاه پرسپولیس به ثبت رساند. قرارداد قبلی رفیعی با پرسپولیس در تاریخ 20 دی سال 95 امضا شده بود و امضای دومین قرارداد او نیاز به 545 روز فاصله زمانی داشت تا در اواسط تیرماه 97، بار دیگر این بازیکن به پرسپولیس بپیوندد.
در انتظار شروع به یادماندنی مقابل حریف نوستالژیک
رفیعی در سال 95 تنها چهار روز بعد از عقد قرارداد با پرسپولیس، در ترکیب اصلی این تیم مقابل سایپا به میدان رفت. او اگر در فصل پیش رو هم بتواند بدون مشکل از هفته شانزدهم برای پرسپولیس بازی کند، اولین دیدارش با پیراهن سرخ مقابل تیم پدیده در ورزشگاه آزادی خواهد بود. جالب اینجاست پدیده تیمی بود که رفیعی و پرسپولیس دو فصل پیش در مقابل آن جشن قهرمانی لیگ را برگزار کردند و خاطرات خوشی از این حریف دارند.
گرما بخش زمستان های پرسپولیس
البته همان مسئله ای که در ابتدا به آن پرداخته شد، یعنی محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات تابستان، سروش را یک نیم فصل دیگر هم از تیم مورد علاقه اش دور نگه می دارد. رفیعی باید در نیم فصل اول لیگ در یک تیم دیگر بازی کند تا بتواند از آغاز هفته شانزدهم لیگ بار دیگر پیراهن پرسپولیس را بر تن کند. انگار فعلا در سرنوشت این بازیکن خوش اخلاق اینطور نوشته شده که در زمستان بازی برای پرسپولیس را آغاز کند و به نوعی ستاره گرم کننده زمستان های پرسپولیس باشد. او مانند سال 95، دومین مقطع حضور خود در پرسپولیس را هم در نیمه دوم فصل استارت خواهد زد.
الماسی برای بازگشت به لوزی
اما به طور قطع از این انتقال مجدد، کسی به اندازه برانکو خوشحال نیست. او تقریبا نیمی از فصل گذشته را بدون استفاده از پلی میکر سپری کرد و لا به لای نتایج مثبتی که تیمش کسب می کرد، انتقادهایی درباره سبک بازی محتاطانه یا حتی کسل کننده پرسپولیس نیز شنیده می شد. این در حالی است که نیمه دوم فصل در لیگ شانزدهم اتفاقا برای برانکو و پرسپولیس یادآور بازی های جذاب و تیمی سراپا حمله است. همان تیمی که سروش رفیعی به خط هافبک قدرتمندش اضافه شده بود و موقعیت های فراوانی را روی دروازه حریفان به وجود می آورد. برانکو که تقریبا بعد از شکست سنگین تیمش مقابل الهلال در نیمه نهایی آسیا شکل خط هافبک پرسپولیس را از لوزی به خطی تغییر داده بود، با حضور سروش رفیعی می تواند دوباره 2-2-4 لوزی را در این تیم پیاده کند و سر و شکلی تهاجمی تر به تیم خود ببخشد. همچنین برای بازی با سیستم 1-3-2-4 و خط هافبک الماس نیز، مهره های این تیم توانایی لازم را دارند؛ الماسی که در رأس آن، یک ستاره درخشان به نام سروش رفیعی حضور خواهد داشت.
مهم ترین دغدغه پروفسور
این اولین نیم فصلی خواهد بود که برانکو ایوانکوویچ علاوه بر پرسپولیس، باید به یک یا دو تیم دیگر نیز چشم بدوزد و مراقب ستاره هایش در آن تیم ها نیز باشد. مهدی ترابی در سایپا و مهدی شیری در پیکان، بازیکنان آینده پرسپولیس هستند و برانکو عملکرد آنها را در تیم هایشان به شکلی دقیق رصد خواهد کرد. او حالا دغدغه دیگری هم دارد و آن هم تیمی است که سروش رفیعی به آن بپیوندد. کادر فنی پرسپولیس انتظار دارد که یکی از تیم های لیگ برتری این ستاره ارزشمند را به مدت نیم فصل در اختیار بگیرد و به خوبی از او مراقبت کند تا یک بازیکن آماده در نیمه دوم فصل به ترکیب پرسپولیس تزریق شود و در آن مقطع از لحاظ فنی و بدنی، از سایر نفراتی که نیم فصل اول در پرسپولیس بوده اند، عقب نباشد. شاید بتوان گفت پیوستن سروش رفیعی به سایپا بهترین اتفاق ممکن برای برانکو است. چرا که در این صورت، سروش و مهدی ترابی در نیم فصل اول با بازی کنار یکدیگر به هماهنگی لازم می رسند و سپس هر دو با هم به پرسپولیس ملحق می شوند.
پرسپولیس هنوز مالک رفیعی نیست!
در حال حاضر فضای رسانه ای و طرفداران پرشماری که پرسپولیس دارد، باعث شده که همه منتظر سپری شدن نیم فصل اول و بازگشت سروش رفیعی به پرسپولیس باشند. این در حالی است که حداقل در فصل پیش رو، پرسپولیس چندان مالکیت تمام و کمالی روی این بازیکن نخواهد داشت بلکه به همراه یک تیم دیگر، این فرصت را دارد تا به اندازه یک نیم فصل از این بازیکن بهره ببرد. شاید اگر همه اتفاقات به نحو احسن پیش برود، لیگ نوزدهم اولین فصلی باشد که ستاره ملقب به SR7 را به طور کامل در ترکیب پرسپولیس ببینیم.
