محسن پیرهادی دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به لزوم اتخاذ سیاست‌های اقتصادی جامع با کشورهای همسایه اظهار داشت: به دلیل قرابت فرهنگی و ایدئولوژیک، ارتباط با کشورهای همسایه باید برای ما از الویت نخست برخوردار باشد. در مجموع با هر کشوری که بتواند منافع ملت و کشور را تامین کند، باید وارد تعامل و مذاکره شویم.
پیرهادی با بیان اینکه برخی کشورهای منطقه از استقلال لازم برای تعامل با ایران برخوردار نیستند افزود: چنین کشورهایی همواره تحت نفوذ کشورهای قدرتمند دنیا بوده‌اند. در کنار چنین کشورهایی، کشورهایی هم وجود دارند که مستقل بوده و توانسته‌اند برای مردم خود تصمیم بگیرند، دستگاه دیپلماسی ما باید نسبت به این کشورها فعال‌تر ظاهر شده و روابط ماندگار و مانایی اقتصادی برقرار کند.
وی با تاکید بر اینکه میان برخی فعالین سیاسی و فعالین حوزه سیاست خارجی کشورمان، نوعی حس مرعوب‌شدن نسبت به غرب وجود دارد گفت: نگاه چنین عناصری، به قول خودشان، به «کدخدا»ست. دنیای امروز، دنیایی نیست که فقط یک کدخدا داشته باشد که برخی بخواهند خود را با آن تنظیم کنند.
پیرهادی تصریح کرد: کشورهای متوسط یا حتی بزرگی در دنیا وجود دارند که اگر بشود با آن ها وارد مذاکره شد، منافع دو طرف به صورت برد-برد تامین خواهد شد.
وی با اشاره به گلایه برخی «کشورهای شرقی» از مسئولان کشورمان گفت: گاهی اوقات کشورهای شرقی از دولت ایران گلایه می‌کنند که هر وقت غرب به شما پشت می‌کند، سمت ما می‌آیید. از این منظر، کشورهای شرقی حق دارند.
پیرهادی تاکید کرد: ایران خودش جزء کشورهای شرقی است و قاعدتا قرابت فرهنگی بیشتری به کشورهای شرقی دارد. ما در منطقه غرب آسیا، آسیای میانه و آسیای دور، برای استحکام روابط با کشورها تلاشی نمی‌کنیم.
وی اضافه کرد: دستگاه دیپلماسی ما 5 سال درگیر اروپا و آمریکا بود؛ آخر هم دیدید که بدون هیچ منفعتی کشور ما را رها کردند و حتی دستاوردهایی که از قبل به دست آورده بودیم را تعطیل کردیم.
پیرهادی ادامه داد: البته در حوزه سیاست خارجی نمی‌توانیم مطلق‌گرا باشیم چون به هر حال، قدرت‌های بزرگ تاثیرگذار هستند اما کشورهایی هم هستند که از «منطق روابط» برخوردار هستند؛ ما نباید چنین کشورهایی را از خودمان آزرده کنیم.
دبیرکل حزب پیشرفت و عدالت اظهار داشت: در کنار این‌ها، باید ظرفیت‌های درونی خود را توسعه بدهیم تا خودمان به عنوان قدرتی برتر معرفی شویم؛ در این صورت، دولت‌های دیگر ما را برای کارکردن و تعامل انتخاب خواهند کرد. تا این اتفاق رخ ندهد، مساله صرفا با دیپلماسی و گفتگو حل نمی‌شود.
