خبرگزاری تسنیم: عملیات خروج آخرین گروه از شهروندان باقی‌مانده در کفریا و فوعه از چهارشنبه 27 تیر ماه آغاز شد و تا صبح امروز پنجشنبه 28 تیر ماه ادامه یافت.
آمار ساکنان شهرک‌های کفریا و فوعه تا پیش از محاصره، حدود 40 هزار نفر بود که در این مناطق با مساحت حدود 25 هزار کیلومتر مربع زندگی می‌کردند تا اینکه باند تروریستی موسوم به جیش‌الفتح در مارس 2015 میلادی، شهر ادلب و مناطق اطراف آن را به اشغال خود درآورد و از آن زمان شهرک‌های کفریا و فوعه در محاصره همه جانبه تروریست‌های تکفیری قرار گرفت.
از لحظه تشکیل باند تروریستی موسوم به جیش‌الفتح، تروریست خطرناک سعودی به نام عبدالله المحیسنی بر اشغال این شهرک‌های مقاوم و سربریدن همه مردان و زنان و کودکانش اصرار می‌کرد که برخی ویدئو‌هایی که تروریست‌ها در فضای مجازی قرار داده بودند، این ماهیت وحشیانه مفتی وهابی سعودی را مورد تاکید قرار داده است.
گروه‌های تروریستی مستقر در اطراف این دو شهرک، با انواع سلاح‌های سنگین اعم از موشک و توپ و تک تیرانداز‌های خود به طور مستمر مردم این شهرک‌ها را هدف قرار می‌دادند که در مجموع 1923 نفر به شهادت رسیدند و 3868 نفر هم زخمی شدند که بیشتر آن‌ها زن و کودک بودند.
محاصره سه ساله سبب مختل شدن تمام ارکان و ابعاد زندگی در این شهرک‌ها شد به طوری که تروریست‌ها مانع ورود هرگونه مواد غذایی و دارویی می‌شدند که مشکلات زیادی را به ویژه برای بیماران، کودکان و سالخوردگان به وجود آورد.
در زمینه انرژی، به سبب آنکه گروه‌های تروریستی جریان برق این شهرک‌ها را قطع کرده بودند و کمبود شدید سوخت، بر موتور‌های کوچک و متوسط برای دستیابی به انرژی برق تکیه شد آن هم برای مدتی بسیار اندک در طول روز در صورت امکان، اما همین وسایل هم به مرور زمان به سبب خرابی‌های مکرر و نبود امکانات برای حفظ و یا جایگزینی از بین رفت و دیگر قابل استفاده نبود. در زمینه رفت و آمد و تردد هم مشکلات این دو شهرک تشدید شد.
در خصوص آب این دو شهرک با کمبود شدید آب روبرو بودند به طوری که میزان آبی که دریافت می‌کردند تنها برای رفع نیاز‌های حداکثر 15 روز یعنی نصف ماه کافی بود و مردم مجبور بودند شرایط بسیار سختی را تحمل کنند.
کشاورزان این مناطق در دوران محاصره شدید سه ساله، از کمبود شدید آرد در کفریا و الفوعه و عدم امکان کاشت محصولات کشاورزی به سبب اقدام تروریست‌ها در از بین بردن بیش از 70 درصد اراضی کشاورزی سخن می‌گفتند و اینکه، آنچه باقی مانده نیز قابل کشاورزی نیست، چرا که آب به میزان لازم برای آبیاری زمین‌ها و سوخت هم برای ادوات کشاورزی وجود ندارد و اگر محاصره برای چند ماه دیگر ادامه یاید، مردم از گرسنگی خواهند مُرد.
تروریست‌های تکفیری بار‌ها طی این سال به زمین‌های کشاورزی اندک مردم فوعه و کفریا حمله می‌کردند و محصولاتشان را به آتش می‌کشیدند.
مدارس هم به خاطر گلوله‌باران هر روزه این دو شهرک از سوی گروه‌های تروریستی از ترس به خطر افتادن جان کودکان تعطیل شد و دانش‌آموزان و دانشجویان از تکمیل تحصیلات خود در خارج از این دو شهرک محروم شدند.
یکی از معلمان زن ساکن این شهرک در دوران محاصره به خبرنگار تسنیم در سوریه گفته بود بیشتر مدارس به سبب حملات خمپاره‌ای تروریست‌ها آسیب دیده است و مدت تحصیل دانش‌آموزان به سه ساعت یا کمتر از آن در روز رسیده است، زیرا علاوه بر سرمای هوا، دانش‌آموزان هر روز در معرض حملات خمپاره‌ای و تک تیراندازان تروریست قرار دارند.
در زمینه بهداشتی و سلامتی، در سایه سکوت جامعه بین‌المللی رنج ساکنان این دو شهرک هر روز بیشتر می‌شد به طوری که تنها مرکز بهداشتی شهرک فوعه با مشکلات زیادی از جمله کمبود پزشک و امکانات و تجهیزات پزشکی روبرو بود و این کمبود به حدی بود که کارکنان این مرکز تنها به ارائه کمک‌های اولیه می‌پرداختند و این وضع سبب افزایش آمار شهدا می‌شد.
محاصره همه جانبه فوعه و کفریا از سوی گروه‌های تروریستی سبب شده بود که دولت سوریه هر گاه فرصت فراهم می‌شد، از طریق نیروی هوایی کمک‌هایی را برای مردم این شهرک‌ها ارسال می‌کرد، ولی تنها تعداد کمی از این محموله‌های پرتاب شده سالم به دست مردم می‌رسید چرا که تروریست‌ها با سلاح‌های خود این محموله‌ها را هدف قرار می‌دادند.
حملات گروه‌های تروریستی به فوعه- کفریا طی 3 ساله محاصره
با وجود محاصره و کوچ اجباری نیمی از ساکنان فوعه و کفریا، رزمندگان کمیته‌های مردمی توانستند طی سه سال محاصره تمام تلاش‌های تروریست‌ها برای ورود و اشغال این شهرک‌ها را ناکام بگذارند، این شهرک‌ها در معرض حملات گسترده‌ای قرار داشت که شدیدترین آن، یورش باند تروریستی جیش الفتح در آگوست 2015 به منطقه الصواغیه در شرق فوعه بود، تروریست‌ها در این حمله متحمل تلفات سنگین شدند و صد‌ها نفر از آن‌ها به هلاکت رسیده یا زخمی شدند و حدود 20 دستگاه انواع تانک و خودروی سنگین آن‌ها منهدم شد.
دومین حمله گسترده تروریست‌ها در ماه فوریه 2016 از سمت ناحیه دیرالزغب در جنوب فوعه که منطقه‌ای در همجواری شهر بنش بود که البته تروریست‌ها در این حمله هم شکست خوردند و متحمل تلفات سنگین شدند.
اولین مرحله خروج ساکنان کفریا و فوعه
با اجرای توافق خروج بیماران و افراد دارای شرایط خاص انسانی از فوعه و کفریا، دو گروه از مجروحان در اواخر سال 2016 از طریق زمینی به ترکیه و سپس از راه هوایی به لبنان و دمشق و دومین گروه در اوایل سال 2017 از طریق زمینی از راه ادلب به حماه و سپس دمشق در چارچوب توافق فوعه-کفریا در حومه ادلب و مضایا-الزبدانی در حومه دمشق رفتند.
رنج‌نامه ساکنان کفریا و فوعه هنگام سوارشدن به اتوبوس‌ها و ترک خانه و دیارشان
دو گزینه در برابر ساکنان فوعه و کفریا بیشتر نمانده بود، یا باقی ماندن و زندگی سخت و دشوار زیر گلوله‌باران و ویرانی و یا خروج و رها کردن وطن و دوستان، این‌ها روایاتی است که مادران هنگام سوار شدن به اتوبوس به خبرنگار تسنیم در کفریا و فوعه بیان کردند.
یکی از این مادران به خبرنگار تسنیم در فوعه و کفریا گفته بود: افراد مسلح ما را از اینجا راندند و مجبورمان کردند تا منازلمان را ترک کنیم، چرا؟ ما دیگر نمی‌توانیم به‌خاطر حملات مستمر موشکی و گلوله‌باران و کمبود غذا در اینجا زندگی کنیم، جوانان ما از شدت گرسنگی به‌روی زمین می‌افتند.
یک زن دیگر تصریح کرده بود: شرایط در شهرمان روز به روز بدتر می‌شود، نه غذایی وجود دارد و نه دارو، هر روز شهید و زخمی داریم، بیماران ما جان می‌دهند و مجروحان ما درد را تحمل می‌کنند، ما امیدواریم که سازمان ملل و رئیس جمهور بشار اسد، حزب‌الله و سید حسن نصرالله وضعیتمان را درک کنند و فوراً راه‌حلی برای ما پیدا کنند، زیرا راه‌حل‌های موقت هیچ سودی نداشته و درباره فجایع انسانی هشدار می‌دهیم.
زن دیگری هم از وضعیت دشوار زندگی در سایه حملات مستمر تروریست‌های تکفیری اینگونه سخن گفته بود: ما در محاصره بودیم، در معرض خمپاره و گلوله قرار داشتیم، و امروز تروریست‌ها ما را وادار به ترک خانه و دیارمان کرده اند، قطعاً ما دیگر از اینجا خارج می‌شویم و عزیزترین کسان خود را جا می‌گذاریم، امیدواریم که خداوند ما را به خانواده‌هایمان ملحق کند.
جنایت هولناک تروریست‌ها در قتل عام ده‌ها زن و کودک خارج شده از کفریا و فوعه
بر اساس توافقات با حامیان گروه‌های تروریستی، ده‌ها نفر از ساکنان فوعه و کفریا به ویژه بیماران طی سال 2017 تا 2018 از این شهرک‌ها خارج شدند از جمله توافقی که در 11-4-2017 صورت گرفت و یکی از شروط آن در آن زمان، اخراج 3800 فرد مسلح و خانواده‌هایشان از طریق چهار گذرگاه از شهرک‌های مضایا، بقین، الزبدانی و الجبل الشرقی درحومه دمشق به سمت ادلب در مقابل خروج 8 هزار نفر از ساکنان فوعه و کفریا در حومه ادلب به سمت استان حلب به عنوان اولین ایستگاه بود، اما در جریان خروج اهالی فوعه و کفریا، تروریست‌های تکفیری در یک جنایت هولناک در 15-4-2017 هنگام ورود اتوبوس‌های حامل مردم به منطقه الراشیدن در غرب حلب، دست به حمله انتحاری زدند که در نتیجه آن دست‌کم 100 نفر شهید شدند که بیشتر آن‌ها زن و کودک بودند، ده‌ها نفر هم زخمی شدند که این جنایت برای مدت کوتاهی در برابر اجرای توافق وقفه ایجاد کرد تا با خروج افراد باقی مانده به مناطق تحت کنترل ارتش در حلب از طریق گذرگاه راموسه این روند تکمیل شود.
با گذشت چند ماه از به دست آمدن توافق فراگیر، مرحله دوم اجرا شد به طوری که 45 دستگاه اتوبوس حامل سه هزار نفر از ساکنان فوعه و کفریا در مقابل خروج 11 اتوبوس حامل افراد مسلح از الزبدانی، سرغایا و الجبل الشرقی خارج شد.
آخرین مرحله خروج ساکنان کفریا و فوعه
در اواخر آوریل سال 2018 آخرین توافق برای تخلیه حدود 1200 نفر از ساکنان فوعه و کفریا در برابر اخراج تروریست‌های جبهه النصره از اردوگاه الیرموک در جنوب دمشق به دست آمد، اما مردم فوعه و کفریا این توافق را به سبب اندک بودن تعداد کسانی که خارج خواهند شد، نپذیرفتند و خواستار خروج همه اهالی فوعه و کفریا شدند، که این مسئله سبب شد وضعیت این دو شهرک به همان وضع موجود باقی بماند تا اینکه توافقی در 17/7/2018 (جولای) به دست آمد که بر خروج کامل تمام ساکنان باقی‌مانده فوعه و کفریا که تعدادشان 9600 نفر بود با تضمین‌های بین‌المللی تصریح می‌کرد که در عمل صبح روز چهارشنبه 27 تیر 121 دستگاه اتوبوس وارد این شهرک‌ها شد تا تمام مردم باقی‌مانده را از طریق گذرگاه العیس به مرکز اسکان موقت در جبرین منتقل کند در مقابل 1500 تروریست به سمت ادلب منتقل شدند با تکمیل خروج آخرین گروه از ساکنان فوعه و کفریا و ورود آن‌ها به حلب، تمام مردم این دو شهرک تخلیه شدند و آن‌ها سرزمین‌های خود را در حالی ترک کردند که خاطره سه سال ایستادگی و مقاومت جانانه در برابر گروه‌های تروریستی تکفیری در سخت‌ترین شرایط اقتصادی انسانی و تهدید‌های مکرر هیچ گاه از یادشان نخواهد رفت.
