ایرنا: تارنمای روزنامه صهیونیستی 'تایمز آو اسرائیل' امروز (دوشنبه) با انتشار این خبر افزود: در میان تردید‌هایی که نسبت به پایداری برنامه صلح دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا وجود دارد، لونشتاین تاکید کرد که اظهاراتی علیه عدم پذیرش توافقنامه‌های پیشین توسط اسرائیل با هدف راه حلی برای دو طرف اظهاراتی را بیان کرد.
نماینده ویژه مذاکرات سازش در زمان باراک اوباما رئیس جمهوری سابق آمریکا هفته گذشته در مصاحبه با این روزنامه صهیونیستی اعلام کرد که وی مدت‌ها از واقعیت در کرانه باختری آگاه بوده، اما نمی‌توانست در مورد آن به مقامات بالادستی خود تا سال ششم ریاست جمهوری اوباما توضیح کامل دهد، وی در آن زمان به مجموعه‌ای از نقشه‌ها دست پیدا کرد که نشان می‌داد چطور 60 درصد از زمین‌های آن سوی 'خط سبز' (مرز‌های جدا کننده فلسطینی‌ها و زمین‌های تحت تصرف رژیم صهیونیستی) از دسترس فلسطینی‌ها خارج شده است.
وی افزود که این نقشه‌ها لازم بود تا واقعیت گسترش اسرائیل در کرانه باختری را به جان کری وزیر امور خارجه وقت آمریکا و اوباما نشان داد.
لونشتاین با اشاره به این که شهرک سازی‌های رژیم صهیونیستی 1.5 درصد از کرانه باختری را گرفته است نسبت به ایجاد 100 پایگاه مرزی غیرقانونی رژیم صهیونیستی که آن‌ها را قادر ساخته فلسطینی‌ها را از حدود دو سوم کرانه باختری بیرون کنند ابراز نگرانی کرد.
لونشتاین تاکید کرد که 60 درصد از مناطقی که مشخص کرده مربوط به منطقه C. کرانه باختری است. این مناطق تحت اشغال کامل رژیم صهیونیستی است. وی اشاره کرد که هدف توافقنامه اسلو انتقال قسمت‌هایی از منطقه C. به تشکیلات خودگردان فلسطین بوده است.
این مقام سابق وزارت خارجه آمریکا گفت: این موضوع برخلاف توافقنامه اسلو است. به جای انتقال قدرت به فلسطینی ها، آن‌ها قدرت را به شهرک نشین‌ها منتقل می‌کردند.
بر اساس توافقنامه اسلو که در سال 1993 به امضای دو طرف رسید، یک چارچوب مشخص برای حل و فصل کامل درگیری رژیم صهیونیستی و فلسطینی‌ها تعیین شد.
مذاکراتی که منجر به امضای این پیمان شد، به طور مخفیانه در اسلو پایتخت نروژ صورت گرفت، و در 20 اوت 1993 (29 مرداد 72) به پایان رسید. این پیمان در 13 سپتامبر 93 (22 شهریور 72) به طور رسمی در واشنگتن با حضور 'یاسر عرفات' رئیس وقت سازمان آزادی بخش فلسطین، 'اسحاق رابین' نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی و 'بیل کلینتون' رئیس جمهوری وقت آمریکا به امضا رسید.
قرار بود پیمان اسلو فقط برای یک دوره پنج ساله اعتبار داشته باشد و سپس جای خود را به یک توافق دائمی بدهد، اتفاقی که هرگز نیفتاد. بر اساس این پیمان، مسائلی مانند وضعیت قدس، آوارگان فلسطینی، شهرک‌های صهیونیستی، مسائل امنیتی و تعیین مرز‌ها باید در توافق دائمی حل و فصل می‌شدند، اما این اتفاق هم حتی در متمم اسلو موسوم به 'پیمان اسلو 2 ' که در 1995 (74) به امضا رسید، هرگز رخ نداد.
