به گزارش "ورزش سه"، اوزیل از سال ٢٠٠٩ یعنى در ٢١ سالگى به مانشافت پیوست.در جام جهانى ٢٠١٠ به همراه این تیم سوم جهان شد و توانست جایگزینی خوب و غیر منتظره برای بالاک باشد.از بازیکنان موثر در قهرمانى آلمان در جام جهانى ٢٠١٤ به شمار میرفت و در مجموع ٩٢ بازى ملى،٢٣ گل و ٤٠ پاس گل در کارنامه دارد؛ اما حالا موقع رفتن دلشکسته است.
بسیارى معتقد بودند او در یورو ٢٠١٦ ضعیف عمل کرده اما آتش این انتقادها زمانى بیشتر شعله گرفت که عکسى از او و ایلکاى گوندوغان بازیکن دیگرى از آلمان به همراه اردوغان رییس جمهور ترکیه منتشر شد و پس آن افرادى چون بیرهوف معتقد بودند که او و گوندوغان صلاحیت بازى در تیم ملى آلمان را ندارند.
در شروع جام جهانى ٢٠١٨ و در بازى اول مقابل مکزیک کارشناسان عملکردش را ضعیف دانستند،در بازى مقابل سوئد جز یازده بازیکن فیکس نبود و در پایان بازى او را خوک تُرک خطاب کردند اما در بازى آخر مقابل کره جنوبى که حالا آخرین بازى ملى او هم محسوب میشود،باز هم به جمع ١١ بازیکن اصلى پیوست.
پس از اعلام خداحافظى او ، اولى هوینس بازیکن سابق تیم ملى آلمان و رییس اسبق باشگاه بایرن مونیخ، خوشحالى خودش را بابت رفتن اوزیل اینطور شرح داد : خوشحالم که دوران حضور او در تیم ملی تمام شد. او سالها بود که مزخرف بازی می‌کرد. آخرین دوئلی که او در آن برنده شده بود به قبل از جام جهانی ٢٠١٤ برمی‌گردد. حالا هم خودش و عملکرد بسیار ضعیفش را پشت آن عکس مخفی می‌کند.
هوینس معتقد است هر وقت که بایرن با آرسنال بازی داشته، بایرنی‌ها او را هدف می‌گرفته‌اند چرا که می‌دانسته‌اند اوزیل نقطه‌ی ضعف آرسنال است.
اما خوزه مورینیو درباره اوزیل میگوید: اوزیل بی نظیر است. لنگه او وجود ندارد، حتی کپی بدتر او نیز وجود ندارد. او بهترین بازیکن شماره 10 دنیاست. او با دیدگاهی که به بازی داشت و تصمیماتی که می گرفت کارها را برای من و هم تیمی هایش ساده تر می کرد.
با تمام این ها اوزیل بازیکن خوبى بود و همواره مربیانی که با او کار می کردند به توانایی های ستاره آلمان یقین داشتند اما حاشیه های مختلف باعث شد تا در نهایت یکی از ستاره های نسل طلایی آلمان، بایکوت شود. به بسیارى از بازیکنان ٢٠١٨ آلمان انتقاد وارد است. کسانى مثل بواتینگ ،سامى خدیرا ،ماریو گومز و حتى مولر دوست داشتنى ، بازیکنان خوبى نبودند. اما از بین آنها فقط اوزیل قربانى شد. قربانى چه چیزى؟ ضعف تکنیکى یا عقاید نژاد پرستانه؟ او از آلمان ها خیلى دلگیر است و میگوید "زمان پیروزى یک آلمانى ام اما زمان باخت یک مهاجر. حس میکنم کسى من را نمیخواهد و تمام افتخاراتى که از ٢٠٠٩ با این تیم به دست آورده ام ، فراموش شده است."
از صحبتهایش مشخص است بیشترین چیزى که او را غمگین کرده، رفتار فدراسیون آلمان و در راس آن راینهارد گریندل است.
اوزیل توضیح داد که در پشت آن عکس هیچ انگیزه سیاسى نبوده و فقط به خاطر احترام به سنت هاى سرزمین مادرى اش با رییس جمهور آن کشور دیدار کرده است اما گریندل و طرفدارانش نپذیرفتند و او را فاقد صلاحیت دانستند. کارى کردند که او بگوید بر خلاف همیشه دیگر شوقى براى پوشیدن پیراهن مانشافت ندارد. پیراهن کشورى که بیشترین تعداد دوملیتى در جهان را دارد اما رییس فدراسیون فوتبال آن و کسانى که کنار او ایستاده اند، با یک بازیکن دوملیتی خود رفتاری انجام دادند که شاید در آینده ای نزدیک روی انتخاب های بسیاری از جوان های فوتبال این کشور برای انتخاب پیراهن مانشافت، تاثیر گذار باشد.
مسوت اوزیل براى طرفداران آلمان بازیکن دوست داشتنى از نسلی بود که مانشافت را دوباره به اوج بازگرداندند و البته تفاوت زیادی با گذشته ماشینی این تیم داشتند. اوزیل مثل همه کسانى که زمانى افت میکنند اما بعد از مدتى قوى تر برمیگردند، میتوانست چنین شانسى داشته باشد اما برای تماشای این ستاره حالا باید تنها به آسمان لیگ جزیره نگاه کرد.
