به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، طی سالهای اخیر و با پیگیری های ویژه فرماندهان ارشد ارتش جمهوری اسلامی ایران، روابط نظامی کشورمان با نیروهای مسلح کشورهای مختلف و قدرتمندی چون هند و چین، ارتقاء چشمگیری یافته است و در طول این مدت، حضور یگانهایی چون ناوگروههای کشورهای مذکور ر بنادر ایران و تمرین های مشترک با آنها نشان داده در صورت پیگیری درست و عزتمندانه، آنها نیز علاقمند به توسعه روابط نظامی با کشورمان هستند. با گذشت کمتر از دو سال از حضور 2 فروند شناور هندی در منطقه یکم نیروی دریایی ارتش ایران به نام های «گانگا اف 22» و «تریکند اف 51» بار دیگر، شناوری از این کشور وارد آبهای ایران شده و ناو محافظ «تارکاش» به مدت 3 روز در بندرعباس اقامت خواهد داشت و میهمان کشور ما خواهد بود.
این ناو از جمله فریگت های پیشرفته نیروی دریایی هند است که از طراحی پنهانکار و قدرت آتش بالایی برخوردار است. INS Tarkash با شماره بدنه F50 از کلاس شناورهای Talwar بوده و توسط شرکت روسی بالتیک در سنت پترزبورگ ساخته شده است. نیروی دریایی هند 6 فروند از این ناوها را سفارش داده و هر 6 فروند را نیز در حال حاضر در خدمت دارد.
این ناوهای محافظ جزو اولین شناورهای هندی به حساب می آیند که در آن از طراحی پنهانکار استفاده شده است. این شناور در 9 نوامبر 2012 خدمت خود را در نیروی دریایی هند آغاز کرده و وزن در حدود 4448 تن، طول آن 124 و عرض آن 15 متر است. این شناور دارای حدودا 180 نفر خدمه و ماندگاری یک ماهه در دریا است.
این شناور از دو توربین گازی ترکیبی و دو توربین گازی تقویت کننده استفاده می کند که در مجموع قدرتی در حدود 64070 اسب بخار را برای این شناور ایجاد می کند. همچنین این ناو پنهانکار هندی می تواند با سرعت 59 کیلومتر در ساعت حرکت کرده و با سرعت 26 کیلومتر در ساعت، می تواند 8980 کیلومتر را طی کند.
این شناور هندی از ترکیبی از رادارهای جستجوگر سطحی، هوایی و کنترل آتش مثل:Fregat M2EM، 3Ts-25E Garpun-B، MR-212/201-1، JSC 5P-10E Puma و MR-90 Orekh مجهز و سامانه جنگ الکترونیک TK-25E-5 و پرتابگرهای چف نیز بر روی این شناور نصب شده است. اما در بخش تسلیحات با شناوری رو به رو هستیم که به خوبی تجهیز شده و می تواند در برابر اکثر تهدیدات به خوبی از خود دفاع کرده و در عین حال تهاجم موثری را نیز به انجام برساند. سلاح ضد کشتی این شناور 8 تیر موشک کروز مافوق صوت براهموس است که به صورت مشترک توسط روسیه و هند بر پایه موشک یاخونت طراحی و توسعه یافته است.
این موشک با بردی در حدود 290 کیلومتر، سرعت 3 ماخ و سر جنگی 300 کیلوگرمی برای اکثر شناورهای جنگی دنیا می تواند در حد یک تهدید ویژه به حساب آید. در عین حال، این موشک از پرتابگرهای عمودی در این کشتی شلیک می شود.
در بخش ضد هوایی نیز این شناور با 24 تیر موشک Shtil-1 (گونه دریایی موشک های Buk) مجهز شده که توان درگیری با اهداف هوایی تا فاصله 50 کیلومتر و ارتفاع 15 کیلومتر را دارند. هچنین 8 تیر موشک ضد هوایی ایگلا -1 ایی نیز با هدایت فروسرخ بر روی این ناو نصب شده است. در بخش توپها، این ناو هندی به یک قبضه توپ 100 میلی متری A-190E با نواخت 80 تیر دقیقه و برد 20 کیلومتر علیه اهداف سطحی و 15 کیلومتر بر علیه اهداف هوایی مجهز است. دو توپ 30 میلی متری و 6 لول مدل AK-630 با نواخت تیر 5 هزار گلوله در دقیقه نیز وظیفه دفاع نزدیک از آنرا بر عهده دارند.
2 پرتابگر دو لول 533 میلی متری اژدر و همچنین راکت های ضد زیردریایی RBU-6000 نیز در بخش جنگ ضد زیردریایی این ناو فعال هستند. این شناور همچنین توان حمل یک فروند بالگرد از مدل های کاموف 28، کاموف 31 یا Dhruv را دارد.
با توجه به اینکه در برنامه حضور ناوگروههای کشورهای مختلف در ایران، موضوعاتی چون تمرین مشترک نیروهای دو کشور نیز پیش بینی می شود، در صورت تحقق این موضوع طبق روال گذشته، فرصت کم نظیری نصیب کارکنان جوان نیروی دریایی ارتش می شود تا بتوانند از نزدیک با خصوصیات یک ناو پیشرفته و پنهانکار که مجهز به تجهیزات روز دنیاست، آشنا شده و در عین حال با میهمان نوازی خود، باعث ارتقاء و افزایش مراودات نظامی با یک کشور قدرتمند در عرصه دریا شوند.