مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

حمیدرضا صدر سایه روشن های سقوط هلند در دیدارهای مقدماتی جام جهانی را زیر ذره بین برده. براستی بر سر لاله های هلندی چه آمده؟...&#۱۶۰;

به گزارش "ورزش سه"، حمیدرضا صدر سایه روشن های سقوط هلند در دیدارهای مقدماتی جام جهانی را زیر ذره بین برده. براستی بر سر لاله های هلندی چه آمده؟...

"... چه می توان گفت؟ این یک کابوس است". این جمله را آرین روبن پس از شکست 0-2 هلند از بلغارستان در صوفیه بر زبان آورد... آنها این بار 0-2 در صوفیه برابر بلغارستان مغلوب شده بودند. برابر یک تیم معمولی. این شکست هلند را پس از سپری شدن نیمی از دیدارهای مقدماتی جام جهانی در رتبه چهارم قرار داده. دور از فرانسه صدرنشین. پایین تر از سوئد و همین طور پایین تر از بلغارستان. روند نتایج هلند خبرهای تلخی برای نارنجی پوش ها و احتمالا فوتبال دنیا داشته، این که شاید هلند پس از غیبت در یورو 2016 راهی روسیه 2018 هم نشود.

بنابراین کاسه های صبر لبریز شدند و دنی بلیند هم در صف مربیان اخراج شده هلندی قرار گرفت. او که نتوانسته بود هلند را راهی یورو کند اکنون هلند را در آستانه ناکامی در راهیابی به جام جهانی قرار داده. او که رقابت ها را با تساوی 1-1 برابر سوئد آغاز کرد، همان دیداری که اشنایدر گل تساوی بخش را زد. او که نمی توانست به پیروزی برابر بلاروس و لوکزامبورگ ببالد، او که در آمستردام با تک گل پل پوگبا برابر پنجاه هزار نارنجی پوش از فرانسه شکست خورد. او که ناقوس اخراج را شنیده بود و پس از شکست برابر بلغارستان اخراج شد.

بلیند رفته و احتمالا گزینه مناسبی هم برای رهبری تیم ملی هلند نبود، ولی همه می دانند تیم ملی هلند طی مسیر طولانی با مرگ تدریجی دست و پنجه نرم کرده. همه می دانند فوتبال هلند بیمار شده، گاهی به خود آمده ولی هرگز درمان نشده. جابجایی های تمام نشدنی مربیان تیم ملی هلند نشانگر آن بیماری بلند مدت بوده اند. طی کمتر از ده سال اخیر برت فن مارویک دو سال مربی هلند بوده، همین طور لویی ونگال (برای دومین بار)، گاس هیدینگ (برای دومین بار) یک سال و دنی بلیند یک سال و نیم...

ولی چرا؟ مگر هلندی ها، توتال فوتبال را معرفی نکردند؟ مگر با آن جمعیت کم شمارشان - هفده میلیون - در مقایسه با آلمان، فرانسه، ایتالیا و انگلیس طی چهل سال اخیر درخششی نداشته اند؟ مگر یوهان کرایف را معرفی نکردند؟ مارکو فن باستن و رود گولیت را؟ دنیس برکمپ و رابین فن پرسی را؟ ادگار داویدز و کلارنس سیدرف را؟... چرا تدریجا از صف اول به عقب رانده شده اند؟ عقب و عقب تر؟ چرا در دیدارهای مقدماتی یورو 2016 پشت سر جمهوری چک، ایسلند و ترکیه قرار گرفتند و حالا پشت سر سوئد و ترکیه؟

حالا می توانیم انتقادات تند کرایف از هلند در جام جهانی 2010 را تبیین کنیم. همان جامی که هلند تا آستانه فتح جام پیش رفت و در وقت اضافه برابر اسپانیا تسلیم شد. همان تیم ظاهر موفقی که کرایف آن را زیر تازیانه اش گرفت. همان تیمی که لویی ونگال برغم در اختیار داشتن فن برانکهرست، دی یانگ، اشنایدر، کویت، روبن و فن پرسی نزول کرد و نزول و به خشونتی روی آورد که طعم هلندی نداشت.

شش سال سپری شده ستاره های آن عصر یا رفته اند یا رمقی ندارند. فن پرسی در جام جهانی 2010 زیباترین گل زندگی اش را با ضربه سر زد، ولی بلافاصله در منچستر یونایتد به رهبری دیوید مویس نزول کرد. وزلی اشنایدر از 2013 در گالاتاسرای بسر می برد، در حالی که پیش از آن برای رئال و اینتر بازی می کرد. آرین روبن استاندارد خود را در بایرن مونیخ حفظ کرده، ولی نمی تواند یک تنه تیم ملی را نجات دهد. شاید بازیکنان جوان هلند خوش آتیه باشند، ولی ماتیاس دی لیگت مدافع هفده ساله آژاکس بود که در اولین بازی ملی اش زمینه شکست برابر بلغار ها را مهیا ساخت. استفن دی وریم (لاتزیو)، کوین استروتمن (رم)، جورجینیو وینالدوم (لیورپول)، ممفیس دپای (منچستر یونایتد) و باس داست (اسپورتینگ) بازیکنان خوبی هستند، ولی اکثرشان در نبردهای ملی نزول می کنند. هنوز روبن سی و سه ساله نیشدارترین مهاجم هلند است و دفاع هلند هنوز از زمان یاپ استام تاکنون در حسرت معرفی یک مدافع بزرگ در قلب دفاع می سوزد.

چشمه جوشان فوتبال هلند خشک نشده، ولی خط تولید کارخانه درخشان بازیکن سازی لنگ می زند و بازیکنان خوش آتیه هلندی زودتر از همیشه راهی باشگاه های خارجی می شوند. محض نمونه میلن بارس شانزده ساله در منچستر یونایتد شد، یا دانیل مالن در آرسنال و فامیلیا کاستیو در چلسی...همان هایی که خیلی های شان روی نیمکت همان باشگاه ها می پوسند و شکوفا نمی شوند. چنان که دو دروازه بان اول تیم ملی هلند، چاسپر سیلسن در بارسا و میشل وورم در تاتنهام، سنگربانان اصلی نیستند... لیگ هلند نزول کرده و از رده دو اروپا به رده سه غلطیده. آژاکس در مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان فصل کنونی برابر روستوف شکست خورد و حذف شد و پ اس و آیندهوون یگانه نماینده لیگ هلند در لیگ قهرمانان این فصل طی شش بازی گروهی با 4 گل زد و 11 گل دریافت کرد و حتی یک بار هم طعم پیروزی را نچشید و در قعر گروه پشت سر آتلتیکو مادرید، بایرن مونیخ و همین طور روستوف دفن شد و راهی به لیگ اروپا هم پیدا نکرد.

احتمالا اکنون درمی یابیم قانون بوسمن چه بلایی بر سر فوتبال هلند آورده. چنان که باشگاه های هلند پس از درخشش آژاکس در 1995 – همان سالی که این قانون در دادگاه عالی اروپا تصویب شد – تاکنون ناکام مانده اند و در مسیر نزولی شان تیم ملی نارنجی پوش را هم به گرداب کشانده اند.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید:

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

تو هم تمام شدی آقای ونگر

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد