مرشد محسن میرزاعلی مدیر خانه نقالان در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان درخصوص وضعیت کمرنگ شدن هنر تعزیه در ایران گفت: دلیل اصلی کمرنگ و فصلی شدن هنر تعزیه کم کاری مسئولین فرهنگی است. از سویی شرایط اقتصادی باعث شده تا تعزیه مثل سابق نتواند روی پا بایستد.
وی در همین راستا افزود: از گذشته برای تعزیه هیچ حامی وجود نداشته است و همواره حامیان همیشگی تعزیه مردم بوده و هستند. در این میان چرا مسئولین فرهنگی هیچ کاری برای هنر تعزیه نمی‌کنند؟.
این نقال پیشکسوت کشور با اشاره به کمتر شدن شمار آثار تعزیه در سال تاکید کرد: در ایام مبارک و ایام خاص مذهبی ما شاهد اجرای چشمگیر تعزیه در سراسر کشور بودیم اما امروز این اتفاق دیگر نمی‌افتد و اگر نمونه ای باشد بسیار محدود و فصلی است. یادم می آید وقتی نوجوان بودم در همین ایام مبارک دهه کرامت دوازده تا پانزده مکان را به همراه پدر تعزیه خوانی داشتیم اما امروز این تعداد به انگشت های یک دست هم نمی‌رسد.
وی افزایش قیمت تولید تعزیه را دلیلی برای کم کاری تعزیه خوانان دانست و تصریح کرد: امروزه هنر تعزیه هنر گرانی شده است. اگر بخواهیم یک تعزیه خوان را دعوت کنیم بالاخره باید دستمزد آن را بپردازیم زیرا زندگی وی از این طریق می‌گذرد. مشکل عمده تعزیه در این روزگار مشکل نبود بودجه مناسب برای این هنر است.
نقال برتر کشور درباره دیرینه بودن هنر تعزیه در میان مردم تاکید کرد: باور کنید مردم هنوز عاشقانه تعزیه را دوست دارند و اگر جایی تعزیه باشد جمعیت زیادی برای تماشای آن جمع می‌شوند اما این را هم بدانیم برای زنده نگه داشتن این هنر به شدت نیازمند حمایت مسئولین فرهنگی هستیم.
وی با اشاره به پویایی هنر نقالی افزود: عرصه نقالی نسبت به تعزیه وضعیت بهتری دارد زیرا در نقالی یک نفر اجراگر وجود دارد و همین باعث می شود هنر ارزان‌تری باشد و نقال هر کجا که خواست می‌تواند اجرا کند. اما در تعزیه ما نیازمند بازیگران بسیار، موسیقی و لباس و ادوات هستیم که اینها بدون هزینه امکان پذیر نیستند.
رئیس دفتر تعزیه و هنرهای آیینی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری با اشاره به نبود تبلیغات مناسب برای هنر تعزیه تاکید کرد: نکته اینجاست که برندسازی در عرصه تعزیه به خوبی صورت نگرفته است. به عنوان مثال تئاتر بسیار فراگیر شده و آن هم به واسطه تبلیغات خوب تئاتر است که به هیچ عنوان در تعزیه وجود ندارد.
وی در همین راستا ادامه داد: هنر تعزیه در میان مردم ایران ریشه دارد. شک نکنید در هر خانواده ایرانی در دور یا نزدیک یک نفر تعزیه خوان یا علاقمند به تعزیه وجود دارد و همه این هنر را دوست دارند اما این را فراموش نکنیم اگر می‌خواهیم نسل جوان ما با تعزیه آشنا شود باید در این عرصه تبلیغات کنیم.
وی بی‌تفاوتی به هنر تعزیه را برای عرصه نمایش خطرناک خواند و افزود: متاسفانه بی‌تفاوتی مسئولین فرهنگی به هنر تعزیه باعث شده تا اکثریت جوانان عرصه نمایش به جای الگوبرداری از تعزیه به سراغ نمایشنامه های خارجی بروند. برخی می گویند چرا نمایشنامه نویس خوب ایرانی کم شده است. به نظر من یکی از دلایل آن کم اهمیت جلوه دادن هنر تعزیه است. در صورتی که اگر این هنر به درستی به نسل جوان ارائه شود به شدت در عرصه نمایشنامه نویسی می تواند کمک کننده باشد.
این هنرمند عرصه تعزیه با اشاره به ایجاد موج شبه روشنفکری در میان برخی اهالی هنر اضافه کرد: متاسفانه امروزه به نوعی موج شبه روشنفکری راه افتاده است که جوانان را به سمت ادبیات و فرهنگ غرب سوق می دهند. در صورتی که ادبیات ایران سرشار از الگوهای نامتناهی برای خلق داستان‌ها و نمایشنامه های بدیع و عالی است.
میرزاعلی هنر تعزیه را هنری والا دانست و خاطرنشان کرد : دوستانی که امروزه تئاتر کار می‌کنند بدون شک مدیون هنر تعزیه و نقالی در ایران هستند. این نظر شخصی من است اما معتقدم که تعزیه مادر همه هنرهای جهان است ولی متاسفانه شیوه تئاتر امروز ما به جای الگوبرداری درست از این هنر به سمت کپی‌کاری از آثار غربی رفته است.
