ایسنا: خبرگزاری فرانسه به بهانه همه‌پرسی امروز مجمع‌الجزایر کومور، کشوری که قانون اساسی آن بر مبنای ایجاد تعادل در قدرت میان سه جزیره اصلی آن نوشته شده، به بررسی اقدامات مقامات سایر کشور‌های آفریقایی برای حفظ قدرت خود پرداخته است.
بنا بر این گزارش، برخی از این اقدامات با پیروزی و برخی با شکست روبه‌رو شده و برخی از آن‌ها نیز بی‌تاثیر بوده‌اند.
پیروزی‌ها
در سال 2015، رای دهندگان رواندایی از یک همه‌پرسی که محدودیت دوره‌ای را از قانون اساسی این کشور حذف می‌کرد و به پل کاگامه، رییس جمهور این کشور که از سال 1994 قدرت را در این کشور در دست داشت، اجازه می‌دهد که تا سال 2034 در سمت خود باقی بماند، حمایت کردند.
در همین سال جمهوری کنگو نیز به تغییر قانون اساسی این کشور رای داد تا دنیس ساسو نگشو، رییس جمهور این کشور بتواند برای دور سوم نیز در انتخابات شرکت کند. او در انتخابات سال 2016 بار دیگر پیروز شد.
در سال 2013 در زیمبابوه قانون اساسی جدیدی تعریف شد که به رابرت موگابه، رییس جمهور وقت این کشور اجازه داد تا در انتخابات دیگری نیز شرکت کند. او در این انتخابات پیروز شد، اما در سال 2017، پس از 37 سال حضور در راس قدرت این کشور، با کودتا برکنار شد.
ادریس دبی، رییس جمهور چاد از سال 1990 به لطف نغییرات قانون اساسی در سال 2005 که پس از یک همه‌پرسی مورد نزاع صورت گرفت، به فعالیت در جایگاه خود ادامه داده است.
همه‌پرسی 2005 اوگاندا نیز محدودیت‌های دوره‌ای ریاست جمهوری را تغییر داد و موجب شد که یووری موسونی، رییس جمهور این کشور که از سال 1986 ریاست جمهوری اوگاندا را بر عهده داشته، در سال 2016 برای پنجمین دوره نیز در انتخابات شرکت کند.
در سال 2002 در جمهوری توگو، یک اصلاحیه قانون اساسی به رییس جمهور این کشور اجازه داد که بدون محدودیت در انتخابات شرکت کند. همین مساله راه را برای گناسینگبی ایادیما که از سال 1967 ریاست جمهوری این کشور را بر عهده داشت، اجاه داد تا در دور دیگری از انتخابات نیز پیروز شود. با مرگ او در سال 2005، پسرش جایگزین او شد و تا امروز در سه انتخابات حساس پیروز شده است. اپوزیسیون این کشور به دنبال بازگرداندن محدودیت دو دوره‌ای برای شرکت رییس جمهور در انتخابات است.
بحران‌ها
پس از آن که پیر انکورونزیزا، رییس جمهور بروندی در سال 2015 برای سومین بار در انتخابات پیروز شد و اپوزیسیون این کشور این انتخابات را بر خلاف قانون اساسی دانست، بروندی دچار یک بحران خونین سیاسی شد.
در ماه مه 2018 مردم این کشور در یک همه‌پرسی به تغییرات قانون اساسی رای دادند تا مدت دوره ریاست جمهوری دراین کشور افزایش یابد و به موجب این تغییرات، انکورونزیزا تا سال 2034 در قدرت باقی می‌ماند، اما این رییس جمهور یک ماه پس از این همه‌پرسی اعلام کرد که در سال 2020 از قدرت کناره‌گیری خواهد کرد.
ژوزف کابیلا، رییس جمهوری کنگو باید تا پایان سال 2016 و پایان دو دوره ریاست جمهوری خود از این سمت کناره‌گیری می‌کرد، اما از آن سر باز زد و دادگاه قانون اساسی این کشور به ادامه فعالیت او تا انتخاب جایگزینش رای داد.
پس از تاخیری طولانی که اعتراضات زیادی را در این کشور برانگیخت، پیش‌بینی می‌شود این رای‌گیری در 23 دسامبر 2018 برگزار شود.
اقدامات بی‌تاثیر
در بورکینافاسو، اقدام بلز کمپائوره، رییس جمهور سابق این کشور در سال 2014 برای افزایش دوران ریاست جمهوری‌اش تا بیش از 30 سال، صد‌ها هزار معترض را به خیابان‌ها کشاند و کمپائوره وادار به کناره‌گیری شد.
پارلمان مالاوی نیز در سال 2002 باکیلی مولوزی، رییس جمهور سابق این را از شرکت در سومین انتخابات ریاست جمهوری منع کرد و او در سال 2004 از قدرت کناره‌گیری کرد.
فردریک چیلوبا، رییس جمهور سابق زامبیا در سال 2001 تلاش کرد تا قانون اساسی این کشور را تغییر دهد و برای سومین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود، اما به دنبال فشار مردم این کشور از این اقدام صرف نظر کرد.