از آنجا که قدرت و فرمانروائى حضرت حق بى نهایت و چنین قدرت و فرمانروائى فقط در انحصار اوست، و هر قدرت و فرمانروائى شعاعى بسیار بسیار اندک از قدرت اوست و استقلال و اطلاقى ندارد، پس تصرف مطلقه و همه جانبه در هر امرى فقط و فقط در حیطه اراده، و در دست اوست، و بر این اساس بدون این که چون و چرائى در کارش راه یابد، حق اعتراضى بر کسى ثابت باشد، آزاد است که آیه اى از آیات تشریع، یا نشانه اى از نشانه هاى تکوین را از میان بردارد، و از لوح خاطره ها بزداید، یا تحققش را در میدان عمل و عینیت به تأخیر اندازد و بهترش یا نمونه و مثلش را بر پایه مصلحت بیاورد.
او مالک و فرمانرواى هستى است، و مالکیت و فرمانروائى اش مقید و محدود نیست، هر وقت و هر زمانى و در هر شرایطى بخواهد با رعایت حکمت و مصلحت در مملکتش دخالت مى کند، و در این دخالت و تصرف استقلال دارد، و چون انسان استقلالش در همه امور تبعى و در حقیقت سایه اى از استقلال مالک و فرمانرواى هستى است، و ذاتا از خود استقلالى ندارد پس او ولى و سرپرست و یار انسان است، و بدون ولایت و سرپرستى و یارى او به اندازه ذره اى و کمتر از ذره اى هیچ کارى از دست او بر نمى آید، و هیچ حرکتى از او صادر نمى شود، و هیچ تصمیمى براى او نمى آید، و هیچ عملى از او به ظهور نمى رسد.
براى این که به گوشه اى ناچیز از قدرت مطلقه و فرمانروائى حضرتش پى ببرید به امورى در رابطه با جهان آفرینش و ایجاد پاره اى از آفریده ها اشاره مى شود.
کتاب تأثیر علم که از کتاب هاى ارزشمند در رابطه با عرصه گاه خلقت است مى نویسد:
ما در منطقه شلوغ آسمان اول هستیم، در کهکشانى که 300 میلیون ستاره دارد، این کهکشان یکى از مجموعه کهکشان هائى است که 30 میلیون آن تا کنون شناخته شده، فاصله میان دو کهکشان دو میلیون سال نورى است، در عین حال ثانیه اى 14 هزار میل از هم دور مى شوند، دورترین کهکشان ها فاصله اش با ما پانصد میلیون سال نورى است.
منظومه شمسى که فضاى نخست است در داخل فضاى دوم مانند یک خال است و فضاى دوم در سوم چون یک خال، در فضاى دوم نزدیک ترین ستاره آلفاى سنتورى است که ما 3/ 4 سال نورى فاصله دارد، یعنى اگر کسى با سفینه اى در ثانیه سیصد هزار کیلومتر به طرف آن برود سه هزار سال دیگر به آنجا میرسد؟!
نور خورشید بر اثر احتراق و تبدیل هیدروژن به هلیوم به وجود مى آید، این تغییر و تحول براى تأمین نور است.
ثانیه اى 630 میلیون تن هیدروژن به 625 میلیون تن هلیوم تبدیل مى شود که 600/ 4 میلیون تن نور به دست مى آید که مختصرى از آن به زمین میرسد و همین مختصر نور ضامن حیات در کره خاکى است. «1»
درخت هاى سرسبز و دیاتومه هاى میکرسکبى سالیانه معادل 150 میلیارد تن کربن را با 250 میلیارد تن ئیدرژن ترکیب مى کنند و 400 میلیارد تن اکسیژن آزاد مى نمایند.
ثابت شده که در میان کره هاى جهان بزرگ کره زمین داراى هواى ثابت است، ضخامت هواى دور کره زمین را از صد کیلومتر تا هشتصد کیلومتر تخمین زده اند.
هوا جسمى است لطیف، شفاف و ناپیدا و داراى 5900 میلیارد تن وزن است، هوا پر ارزش ترین موجود براى حیات انسان است.
انسان و سلسله جانوران و سلسله گیاهان براى زندگى نیاز به تنفس دارند و تنفس بى وجود هوا ممکن نیست.
پس اگر هوا نبود زنده اى نبود، اگر هوا نبود روشنائى ماه و روشنائى هاى دیگر نبودند و حس باصره از کار مى افتاد، تنها نقاطى که برابر تابنده قرار مى گرفت و مى توانست نور را منعکس کند روشن بود.
اگر هوا نبود صدائى و بانگى نبود، چون هوا وسیله نقل موج هاى صوتى است، در نتیجه حس سامعه از کار مى افتاد.
اگر هوا نبود خاک نبود، پس کشت و کار و زراعتى نبود چرا؟ اکسیژن جزئى از هواست، در سنگ آجر، فلز اثر مى گذارد، سطح مواد ارضى در اثر ترکیب با اکسیژن نرم شده و از آن خاک نرم به وجود مى آید، خاک را که هواى آرام درست کرده، باد به اطراف مى برد و روى زمین مى گستراند.
آرى اگر هوا نبود، خوراکى یافت نمى شد و حس ذائقه از کار مى افتاد.
اگر هوا نبود آتش نبود، چون آتش در اثر اکسیژن هواست، وقتى بخواهند چاه نفت فروزانى را خاموش کنند، تولید خلأ مى کنند یعنى هوا را نابود مى نمایند، اگر آتش نبود زندگى بشر با نبودن آتش چگونه مى شد؟ آیا آسایش در جهان بود؟
اگر هوا نبود بوئى در جهان نبود، زیرا بو عبارت است از پخش ذرات بودار در هوا، پس در اثر نبودن هوا شامه از کار مى افتاد.
اگر هوا نبود رگ هاى بدن ما پاره مى شد و خون بیرون مى ریخت، دیگر حیاتى باقى نمى ماند، هوا فشار مخصوصى به بدن وارد مى سازد، یعنى در هر سانتى متر مربع در حدود یک کیلوگرم، این فشار از پاره شدن رگ ها جلوگیرى مى کند، در نقاط بالا که فشار هوا کم است با وسائل مصنوعى فشار هوا را زیاد مى کنند.
اگر هوا نبود کره زمین هر روزه به وسیله بیست میلیون سنگ هاى آسمانى بمباران مى شد، سنگ هائى که در حدود پنجاه کیلومتر در ثانیه سرعت دارد، آیا در این صورت جاندارى روى زمین زنده مى ماند؟ هوا این سنگ ها را در خود حل مى کند تا به زمین نرسند.
اگر هوا نبود گرماى سوزان روزها، و سرماى سخت شب ها زنده اى باقى نمى گذارد و سودهاى دیگر و بسیار آیا گران قیمت ترین چیز را در حیات جانداران، اینگونه رایگان تحت اختیار گذاردن نشانه قدرت نامتناهى، و رحمت نامتناهى، و حکمت نامتناهى سازنده جهان نیست؟ «2»
الکترون جزئى از هسته اتم است که بر گرد هسته مرکزى مى گردد، اتم ها از نظر شماره الکترون ها یکسان نیستند و الکترون هاى این اتم با آن اتم یک اندازه نیستند، چنان که از نظر سرعت سیر، الکترون ها نیز یکسان نیستند، سرعت سیر الکترون هاى اورانیوم در هر ثانیه 201164 کیلومتر است!!
کیست که این موجود کوچک را در میدان کوچک به چنین سرعت وا مى دارد؟ بشر که ماده تکامل یافته است، با این چشم خویش قادر بر دیدن الکترون نیست، پس چگونه مى تواند این حرکت همیشگى را براى آن ایجاد کند، نیروى دیگرى هم در عالم طبیعت نیست که بتواند الکترونى با این سرعت سیر بسازد، پس نیروئى ما فوق طبیعت در این جهان حکم فرماست نیروئى که قدرت دارد، دانش دارد، حکمت دارد. «3» و قدرت و دانش و حکمتش مطلقه و بى نهایت است.
پی نوشت ها:
______________________________
(1)- تأثیر علم.
(2)- نشانه هائى از او 340.
(3)- نشانه هائى از او 263.
برگرفته از
کتاب:تفسیر حکیم، ج 4
نوشته: استاد حسین انصاریان
