برای درگذشت «شکور لطفی»

به گزارش ایسنا، در متن این نوشتار آمده است:

برای مردی که "چکه چکه" می‌نوشت

باورش دشوار است. شکور لطفی، خالق آثاری چون "ما بوته گل سرخ را از خواب بیدار می‌کنیم"، "پیرزنی که دلش می‌خواست تمیزترین خانه دنیا را داشته باشد"، "سرگذشت چمنزار بزرگ"، "چکه چکه" و... از میان‌مان رفت.

همین یک ماه پیش بود که جمعی از همراهانش، در محل انجمن نویسندگان کودک و نوجوان از او و کارنامه فاخری که داشت، تقدیر کردند تا همچنان زندگی برخی انسان‌ها محکی باشد برای سنجش‌ها و ارزش‌گذاری‌ها.

او یار دیرین "نادر ابراهیمی"بود. این آشنایی به دوران دبیرستان و عضویت در انجمن ورزشی "ابرمرد" بازمی‌گشت. اما محدود به ورزش نمانده بود و به همکاری در عرصه‌هایی چون سینما و ادبیات کشیده شده بود و حتی در فراسوی همکاری، ارتباطی از سنخ و جنس دوستی بود. چندان که از سوی نادر ابراهیمی با لفظ "قارداش" (برادر) خطاب می‌شد.

او نویسنده‌ای بود که به ارزش والای ادبیات و نقش فائقه قلم در زیست انسان‌ها واقف بود؛ به‌طوری‌که جوانان را به اندک‌نویسی فرامی‌خواند. او "چکه چکه" می‌نوشت تا گل‌های سرخ به خواب نروند. او دل‌نگران "سرگذشت چمنزار بزرگ" بود و تمیزترین خانه‌های دنیا را برای انسان‌ها می‌خواست و از این‌رو بود که او برای کودکان می‌نوشت.

تقدیر از او در زمان حیاتش و اینک گرامیداشت یاد او، حیات و ممات او را مصداق این سخن می‌نماید که: "عاش سعیدا و مات سعیدا"
روحش شاد و یادش گرامی باد.