قیام سرخ، قیام سبز

نفس کشیدن برای ادامه زندگی ضروری است و اگر متوقف شود سرانجامی جز نیستی و مرگ ندارد. قیام در برابر ظلم برای شیعه نیز همینگونه است؛ اگر در برابر ضد ارزش به پا نخیزد خواهد مرد.

قیام سرخ امام حسین(علیه السلام) یک پدیده ی قانونمندو منطبق با سنت ها و قوانین الهی است، در زمانی کوتاه اتفاق افتاد اما عالی ترین صحنه های امتحان الهی را در دو جبهه حق و باطل به تصویر کشید.
حادثه کوبنده ی دیگری بر طبق وعده های قطعی خداوند در پیش است که آن نیز از قوانین و سنت های عام الهی پیروی می کند . قیام سبز مهدی(عج) انقلابی عدالت گستر است که عدل نابود شده را باز خواهد گرداند.
حماسه حسینی و قیام مهدوی دو رکن هویت شیعی است که رسالت امروز شیعیان تجلی دیروز و فردای امامت خواهد بود . شرایط اجتماعی مشترک این دو قیام را می توان اینگونه دانست.

گسترش کفر در جامعه اسلامی
کفر جامعه، ریشه ای ترین و بنیادی ترین عامل تغییر اساس انحراف جامعه اسلامسی شمرده می شود. کفر فردی مربوط به انکار وجود خداوند است که در اندیشه و اعتقاد شخصی تبلور می یابد. چنانچه در زمان قبل از بعثت پیامبر رحمت (ص) وجود داشت. اما کفر و باطل در بعد قدرت و مناصب اجتماعی، کفری است سیاسی که خداوند متعال در برترین کلامش از آن به طاغوت یاد می کند (بقره 257)
گویی امروزه این طاغوت در شکل دموکراسی نمود پیدا کرده و به جای حکومت خدا و ولی او بر مردم، حکومت مردم را بر مردم جایز می داند. نه تنها دموکراسی بلکه لیبرالیسم، عرفان های نو ظهور، اومانیسم و ... هر کدام نمود و جلوه ای از این طاغوت می باشند.
در زمان حسین بن علی (علیه السلام) مناصب جامعه اسلامی در دست افرادی چون یزید که به فسق و فجور مبتلاست ، بود. امام حسین (علیه السلام) در جواب مروان برای بیعت با یزید فرمودند: فاتحه اسلام را باید خواند آنگاه که امت دچار رهبر و پیشوایی چون یزید شود و من از زبان پیامبر شنیدم که فرمودند: حکمرانی بر آل ابوسفیان حرام است. ( الفتوح/ ج5/ص24)
قبل از قیام قائم آل محمد (صلی الله و علیه وآله) شرایط مشابهی در استقرار حاکمیت کفر سیاسی یا همان طاغوت بیان شده است. لینقصن عر الاسلام عروه عروه... و اولهن نقضا الحکم و آخرهن الصلواه ؛ ریسمان های اسلام یکی یکی نقض و پاره می شود. اولین چیزی که نقض می شود حکومت و حاکمیت دینی و آخرین آن ها نماز است (معجم احادیث امام الامهدی/ ج1/ح118/ص369) نماز در جامعه ای که حاکمیت اسلامی و ولایت و حاکمیت معصوم نقض شود تقرب به ابلیس است نه خداوند. بنابر این شرایط ظهور مشابه قیام حسینی است قدرت در دست منحرفین است و نا اهلان به نام اسلام حکمرانی می کنند.

گسترش جهالت، حیرت، بدعت و ضلالت در جامعه ای اسلامی
این چهار مورد مانند سربازانی برای پیاده کردن کفر در جامعه می باشند. چرا که خواص و حاکمان ظلم چاره ای ندارند جز اینکه از این طریق کفر را در جامعه نهادینه کنند. خواص عامل هستند اما بروز آن در توده مردم قابل مشاهده است.
در زیارت اربعین می خوانیم: وبذل محجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله...سید الشهدا خون قلب خویش را در راه تو (خدا) هدیه کرد تا بندگانت را از جهالت نجات دهد. (مفاتیح الجنان/ زیارت اربعین)
مهمترین جهل، جهل انسان نسبت به اندازه و قدر وجودی خودش است که انسان را دچار خسر می کند و سرمایه های وجودی اش را در خاک غفلت مدفون می سازد .و این امر به دست حاکمان جور اتفاق می افتد در زمان سیدالشهدا دغدغه مردم در شکم خلاصه می شد و پیروی از هوس نهایت خواسته شان بود. همین جهالت از خود است که ریشه همه انحرافات است.
در زمان غیبت حضرت صاحب(عج) نیز عده ای در شکم و شهوت چنان غرق می شوند که به حیوانیت می رسند. اولئک کالانعام بل هم اضل(اعراف / 179) ؛ آنها خویش را بی نیاز از امام می دانند. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: آگاه باشید قسم به خدا حضرت مهدی از شما غیبت نمی کند طوری که شخص جاهلی از شما می گوید، ما نیازی به امام و آل محمد نداریم.( معجم احادیث امام المهدی/ ج5/ ح907/ ص47)

تبدیل و دگرگونی ارزش های اخلاقی و رفتارهای فردی و اجتماعی
سومین امر مشترک در شرایط قیام سرخ و سبز، وارونه شدن ارزش هاست. بد اخلاقی ها و صفات رذیله ای همچون؛ ریا، حرص، دروغ، خیانت و ... همگی نتیجه توسعه کفر و جهالت در جامعه است. یک جامعه تنها با یدک کشیدن نام اسلام در کنار خود موجه نیست بلکه ممکن است آن چنان کفر در آن رسوخ کرده باشد که عمل به ارزش ها در آن نه تنها ارزش تلقی نشود بلکه در مذاق جامعه ضد ارزش باشد.
زمانی که خواص ناسالم و حاکمان جور با تبلیغ فتنه، جنگ روانی و .. مردم را در حیرت نگه دارند سنجش خوب از بد برای مردم سخت می شود. در نتیجه ضلالت، فساد و تباهی را در جامعه نهادینه می کند. دین فروشی و بی دینی ارزش می شود. علی الخصوص اگر عاملان اصلی این امر ابزارهای مادی نیز در دست داشته باشند. سید الشهدا در خطبه ای می فرمایند: مردم برده های دنیا هستند و دین بازیچه و لقلقه ی زبانشان، مادامی که زندگی شان در رفاه باشد از دین حمایت می کنندو او را پاس می دارند اما آن گاه که در امتحان قرار گیرند دینداران اندک می شوند.( فرهنگ سخنان امام حسین (علیه السلام)/ ح16/ ص 21)
ایمان افراد در زمان حضرت (علیه السلام) گویی عاریه ای بوده است که ندای نصرت خواهی حضرت را شنیده و پاسخ نگفتند. عدم ثبات در ایمان و کفر و حیرت و سرگردانی بین پذیرش ولایت ولی خدا و ولایت کفر در آخر الزمان و هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) نیز وجود دارد.
پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) در مورد فتنه های زمان ظهور می فرمایند: شخصی صبح می کند در حالی که مومن است و روز را به پایان می رساند در حالی که کافر است و شخص دیگر برعکس. (معجم احادیث امام الامهدی/ ج1/ ح 151/ ص 463) و در جای دیگر می فرمایند: میل به هوس، بزرگداشت صاحبان مال و ثروت و فروختن دین در مقابل دنیا. (همان / ج3/ ح539/ ص 423)از ویژگی های زمان قیام حضرت مهدی (عج) است.
به هر حال فرق نمی کنددر هر صورت نتیجه کفر و ضلالت سرگردانی و وارونه شدن ارزش هاست. چه آن جامعه محدود به عراق ، حجاز و .. باشد چه به وسعت تمام جهان.

طیبه نوحی