قرار نیست وزارت بهداشت خط مشی وزارت کار را تعیین کند

یک کارشناس تامین اجتماعی گفت: رئیس جمهور باید یکی از مدیران دست اول خود را که از جنس رفاه و تامین اجتماعی‌ست، برای نشستن بر مسند وزارت کار انتخاب کند.

به گزارش به نقل از ایلنا،عباس اورنگ (کارشناس رفاه و تامین اجتماعی) ، در ارتباط با انتظارات کارگران از وزیر پیشنهادی کار و فضای پیش‌رو گفت: وزیر تعاون، کار و رفاه اجتمای صرفنظر از اینکه رئیس هیات امنای سازمان تامین اجتماعی‌ست، متولی رفاه و تامین اجتماعی در کشور است؛ به این معنا که شخص وزیر، دبیرِ دبیرخانه‌ی رفاه و تامین اجتماعی‌ست و به همین دلیل است که معتقدیم وزیری که می‌خواهد بر این مسند بنشیند، باید از جنس رفاه و تامین اجتماعی باشد و حتماً باید در این زمینه کار کرده باشد.

وی با بیان اینکه «رفاه و تامین اجتماعی» بالاترین و مهم‌ترین مطالبات مردم در هر جامعه‌ای و ازجمله در ایران است، افزود: هیچ مطالبه‌ی مردمی بالاتر از رفاه و تامین اجتماعی نداریم؛ وقتی بالاترین ماموریت یک دولت، در عرصه رفاه و تامین اجتماعی‌ تعریف می‌شود، قاعدتاً شخصی که می‌خواهد سکاندار این امر باشد نباید چندان از رئیس جمهور فاصله داشته باشد.

اورنگ افزود: درست است که در ظاهر همه وزرا هم‌تراز هستند ولی در باطن اینگونه نیست؛ مدیران و وزیران سطربندی دارند؛ بنابراین کسی که به عنوان وزیر کار انتخاب می‌شود باید کسی باشد که حرفش برای رئیس‌جمهور، حجت باشد؛ باید کسی باشد که بتواند قدرتمند حرف بزند و پای حرفش بایستد.



باید بپذیریم مردم ناراضی‌اند

این کارشناس رفاه تاکید می‌کند: باید بپذیریم که مردم ناراضی‌اند؛ مردم با ذات و شاکله حکومت و نظام مشکلی ندارند، مشکل مردم از آنجا شروع می‌شود که فقر می‌آید. مردم معتقدند معیشت‌شان به خطر افتاده و سفره‌هایشان خالی شده؛ در این شرایط نمی‌شود فردی را بر مسند وزارت کار بگماریم که نتواند راهبری امر رفاه را انجام دهد.

وی به موضوع در سطح خردتر می‌پردازد و می‌گوید: یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که امروز در عرصه رفاه داریم، موضوع بیکاری مردم است. بیکاری، علت‌العلل بسیاری از مشکلات جامعه است؛ بیکاری سرمنشا اعتیاد است؛ بیکاری موجب فروپاشی نهاد آموزش و نظام خانواده است؛ وقتی بیکاری وارد یک جامعه شود و مهار نشود، نه تنها بسیاری از مولفه‌های اجتماعی را دیگرگون می‌کند بلکه می‌تواند ساختارهای سیاسی جامعه را نیز متزلزل کند؛ چراکه فرد بیکار چیزی برای از دست دادن ندارد. وقتی فرد چیزی برای از دست دادن ندارد، مهارشدنی نیست؛ اینجاست که اهمیت مساله مشخص می‌شود؛ فردی که بر مسند وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌نشیند از یکسو باید از جنس کار، رفاه و تعاون باشد و از سوی دیگر باید وضعیت فعلی در عرصه روابط کار را حفظ کند و آن را ارتقا ببخشد.

تعامل با تشکل‌ها جزو لاینفک وزارت کار است

اشاره وی به تعامل وزیر کار با تشکل‌های کارگری و کارفرمایی‌ست؛ او ادامه می‌دهد: این تعامل جزء لاینفک ذات و ماهیت وزارت کار است؛ پس ما نمی‌توانیم ریسک کنیم و بگوییم حالا یکجوری می‌شود. باید توجه کنیم که ما در سال اول دولت نیستیم؛ از چهارساله دوم این دولت، یک سال گذشته و در نهایت فقط سه سال این دولت وقت دارد. اینجاست که می‌شود گفت دولت فرصت ریسک کردن ندارد. این دولت نمی‌تواند یک وزیری را انتخاب کند و بگوید خُب اگر جواب نداد، عوضش می‌کنیم. دوره آزمایش و خطا سپری شده بنابراین دولت باید در انتخابش بسیار هوشمندانه عمل کند؛ سهم‌بندی‌ها و اعمال سلیقه‌های سیاسی باید کنار گذاشته شود؛ چون دوره همه‌ی اینها گذشته است.

اورنگ معتقد است که بحث پوست‌اندازیِ تیم اقتصادی دولت بسیار مهم است؛ او می‌گوید: تیم اقتصادی نیاز به مرمت دارد؛ البته این ترمیم باید از وزارتخانه‌های اقتصادی شروع می‌شد؛ فرع را بر اصل مقدم دانسته‌اند و برای این هم استدلالات عجیب ارائه می‌دهند. علی‌ایحال بحث انتخاب وزیر آینده، بحث مهم و کلیدی‌ای است؛ ما قبل از همه از دولت انتظار داریم. انتظار داریم انتخابش، یک انتخابِ درست و اصلح باشد. دولت باید با درک صحیح از شرایط جامعه و انتظارات مردم، وزیر پیشنهادی خود را انتخاب کند. وزیری باید بر مسند تعاون، کار و رفاه اجتماعی بنشیند که نسبت به سایر وزرا، یک صندلی به رئیس‌جمهور نزدیک‌تر باشد؛ چون قرار است این وزارتخانه اشتغال را مدیریت و برنامه‌ریزی کند. تصمیمات این وزارتخانه باید در وزارتخانه‌های دیگری مثل بهداشت، کشاورزی و صنایع باید پیاده شود؛ پس نباید این وزیر بعد از آن وزرا بنشیند.

قرار نیست وزارت بهداشت برای وزیر کار خط و مشی تعیین کند

اورنگ تاکید می‌کند: بحثم ترسیمِ کروکی و چیدمانِ هیات دولت نیست؛ بحثم موقعیت و جایگاهِ وزیر پیشنهادی است. وزیری که می‌خواهد اشتغال را سیاست‌گذاری کند، باید مقدم بر کشاورزی باشد. کشاورزی و صنعت باید در راستای سیاست‌های این وزارت خانه عمل کنند؛ پس باید وزیر کار جایگاه درخور داشته باشد. وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی، وزارتخانه‌ی دست دوم و دست چندم دولت نیست؛ وزارتخانه‌ی دست اول است. قرار نیست وزارت بهداشت یا هر وزارتخانه‌ی دیگری برای این وزارتخانه چهارچوب و استراتژی تعیین کند.

این کارشناس رفاه با بیان اینکه اگر انتخاب براساس این معیارها صورت بگیرد، گام اساسی برداشته شده و بعد از آن نوبت به انتظارات ما از وزیر پیشنهادی می رسد؛ ادامه می‌دهد: انتظارات و برنامه‌ها همه در چهارچوب برنامه پنجساله و بیست ساله نوشته شده و چشم‌اندازهای پیش رو ترسیم شده؛ اینکه بگویم منِ کارشناس چه انتظاراتی دارم، چندان جامع نیست. رئیس جمهور برنامه و چهارچوب، مقابلش است؛ فردی باید بر صندلی وزارت تکیه بزند که از پسِ این موانع و چالش‌های بزرگ بربیاید. اگر فرد قدرتمندی نباشد، مطالبات کارگران و مردم در عرصه کار و رفاه به جایی نخواهد رسید. این فرد، نباید یک مدیرِ دست چندمِ دولت باشد.

اورنگ تاکید می‌کند: خطرناک‌ترین روش و مشی انتخاب این است که رئیس جمهور بخواهد یکی را انتخاب کند که «همه» راضی باشند؛ این خیلی خطرناک است؛ راه درست، انتخاب فرد قدرتمند است؛ فرض کنید فردی که بر این صندلی می‌نشیند چندان قدرتمند نباشد؛ فردا بخواهد یکی از شرکت‌های شستا را واگذار کند، باید از ده نفر اجازه بگیرد یا به صد نفر حساب پس بدهد؛ به این ترتیب، هیچ کاری پیش نمی‌رود. این فرد نباید به نمایندگان مجلس یا افراد دیگر، اجازه دخالت بدهد؛ نباید بگذارد تهدیدش کنند یا مانع اجرای تصمیماتش شوند.