حقایقی شگفت‌انگیز و باورنکردنی در مورد آدولف هیتلر

برترین ها - ترجمه از حسین علی‌پناهی: شاید همه بر این نکته توافق داشته باشند که آدولف هیتلر یکی از معروف ترین چهره هایی است که تاریخ به خود دیده است. وی سیاستمدار و رهبری جاه طلب بود که بزرگ ترین جنگ تمام دوران به دلیل اهداف بلندپروازانه اش آغاز شد و میلیون ها نفر را به کام مرگ فرستاد. اگر چه در دنیای کنونی همواره با بدی از او یاد شده اما شاید بتوان ادعا کرد که نمی توان تمامی پروپاگاندای راه اندازی شده علیه او را درست و بحث دانست.

 

دستکم بخشی از این ادعاها زیاده روی و نادرست بوده و برای بد جلوه دادن او شکل گرفته هر چند نمی توان جنایات او را در اشغال کشورهای دیگر و نسل کشی یهودیان نادیده گرفت. اگر چه زندگی او همواره در طول دهه های گذشته مورد بررسی و واکاوی قرار گرفته اما واقعیاتی جالب در مورد زندگی او وجود دارد که کمتر کسی از آن ها با خبر است.

 

در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با واقعیاتی جالب و باورنکردنی در مورد این شخصیت سیاسی و نظامی قرن بیستم که سهم بزرگی در تغییر مسیر تاریخ داشت آشنا کنیم.

 

اگر چه ساخت اردوگاه های مرگ برای از بین بردن یهودیان به دستور مستقیم او ساخته شده اما در واقع خود وی هیچگاه وارد این اردوگاه ها نشد . در واقع او نمی خواست خود را با جنایات وحشتناکی که در این اردوگاه ها به انجام می رسید مرتبط سازد. او بسیار نازک نارنجی و احساساتی بود و علیرغم فرمان های ظالمانه ای که می داد خود نمی خواست هیچگاه شاهد اجرای آن ها باشد. البته بسیاری از جوامع نئونازی امروزی بر این باورند که هیتلر در ماجرای هولوکاست هیچ دخالتی نداشته و هاینریش هیملر که مسئولیت اصلی این ماجرا را بر عهده داشته، واقعیات وحشتناکی که در این اردوگاه ها رخ می داده را از هیتلر مخفی می کرده است.

 

 

 
2- هیتلر به عنوان یک هنرمند مورد پذیرش قرار نگرفت

هیتلر به دنیای هنر علاقه زیادی داشت اما آثارش هیچگاه به عنوان آثار هنری مورد توجه قرار نگرفتند. وی در دوران نوجوانی مدرسه را ترک کرده و در شهر وین به عنوان یک هنرمند زندگی بسیار سخت و فقیرانه ای را تجربه کرد. مشکل این بود که اکثر آثار نقاشی او یا تکراری بودند یا معنای خاصی نداشتند. بدین ترتیب هیتلر دستکم سه بار از ورود به کالج هنر شهر وین باز ماند. به دلیل این که وی شغلی برای تامین هزینه های زندگی نداشته و توان مالی ورود به کالج هنر را نیز نداشت، با فروختن کارت پستال هایی که نقاشی هایی با قلم خود روی آن ها کشیده بود به توریست ها امرار معاش می کرد.. در آن دوران یهودیان ثروتمند زیادی در شهر وین زندگی می کردند و تفکرات ضد یهودی آن دوران تاثیر زیادی در افکار و ارمان های وی داشت که بعدها پس از رسیدن به قدرت نمود بیشتری یافت.

اگر چه عموماً هیتلر را به عنوان یکی از بیرحم ترین و شرورترین شخصیت های سیاسی تمام دوران می شناسند  اما نباید از این نکته غافل شد که وی سخنوری بسیار زبردست بود. وی همواره به روش های عجیبی خود را برای سخنرانی آماده می کرد. علاوه بر این وی از تمرین های سخنرانی خود فیلم و عکس تهیه می کرد تا با دیدن آن ها بتواند ژست هایش را بهبود بخشد. عکس فوق یکی از عکس های او هنگام تمرین سخنرانی است که توسط هاینریش هافمن در سال 1925 گرفته شده است.

 

هیتلر خود بعد از دیدن این گونه عکس ها آن ها را تحلیل کرده و با یادداشت کردن نکاتی روی آن ها سعی داشت ژست هایش را بهبود بخشد. البته گفته می شود که وی این عکس ها را دوست نداشته و به هافمن دستور داده بود که آن ها را نابود کند که البته مشخص است هافمن این کار را نکرده.

آدولف هیتلر سرباز برجسته ای نبود و در طول جنگ جهانی اول زخمی شد. در طول مبارزه با بریتانیایی ها توسط یک سرباز بریتانیایی از مرگ نجات یافت. علی رغم عدم مهارت در میدان نبرد اما هیتلر همواره دست از حمایت فرماندهان آلمانی جنگ جهانی اول برنداشت. وی هیچگاه از شرایط جنگ شکایت نکرده و درخواست مرخصی و استراحت نیز نکرد. در طول دوران خدمت خود در ارتش آلمان وی در نهایت به درجه سرجوخه ای رسید. در یکی از نبردها جراحاتی برداشت که می توانست باعث مرگ او شود.

هیتلر علاقه زیادی به کارتون و انیمیشن داشت و در این میان محبوب ترین کارتون ها را آثار والت دیزنی می دانست. نسخه ای از انیمیشن «سفید برفی و هفت کوتوله» در سال 1938 توسط وزارت تبلیغات آلمان نازی خریداری شده و اگر چه به صورت عمومی به نمایش درنیامد اما نسخه ای از آن در سینمای شخصی هیتلر قرار داده شد. وی از این که انیماتورهای آلمانی نمی توانستند آثاری مانند این اثر والت دیزنی بسازند بسیار ناراحت بود. همچنین او به داستان «کینک کونگ» علاقه زیادی داشت زیرا داستان موجودی که در اسارت قرار دارد و رفته رفته جهان را به تسخیر در می آورد را هیجان انگیز می دانست.

 

 

هیتلر به وضوح از شخصیت های قدرتمند آمریکایی الهام گرفته بود. برای مثال هنری فورد تنها به تولیدات بهتر و بیشتر برای کسب درآمد بیشتر می اندیشید و اهمیتی به شرایط کارگران خود نمی داد. هیتلر از این ایده هنری فورد الهام گرفته و عکسی از وی را روی میز کار خود قرار داده بود. علاوه بر این هنری فورد به شدت از یهودیان بیزار بود و شاید به همین دلیل هیتلر او را الهام بخش خود می دانست. علاوه بر این گفته می شود که هنری فورد در تجهیز نیروهای آلمانی در طول جنگ جهانی دوم و ساخت تجهیزات نظامی برای آن ها مشارکت فعال داشته است.

هیتلر همیشه علاقه داشت چیزهایی عجیب و متمایز بسازد. در طول سال های جنگ جهانی دوم وی تلاش کرد ارتشی از سگ های سخنگو تشکیل دهد. وی بر این باور بود که با تشکیل چنین ارتشی بریتانیایی ها و آمریکایی ها را پشت سر خواهد گذاشت. بدین ترتیب وی دستور داده بود که سگ هایی آموزش دیده از سراسر آلمان جمع آوری شده و در یک مرکز آموزشی ویژه به آن ها روش های سخن گفتن با انسان از طریق حرکات پا آموزش داده شود. حتی گفته می شود که یکی از این سگ ها می توانست عبارت «Mein Fuhrer» به معنای «رهبر بزرگ من» را به زبان بیاورد.

جالب است بدانید که آدولف هیتلر به شدت نسبت به بدفتاری با حیوانات عکس العمل نشان می داد. وی به سختی رژیمی گیاهخوارانه را دنبال می کرد و دوستانی که گوشت می خوردند را سرزنش می کرد. علا.وه بر این گفته می شود که وی پس از دیدن تصاویری از شکنجه و بدرفتاری با حیوانات قوانینی را برای ممنوعیت بدرفتاری به حیوانات به تصویب رساند. البته وی در برخی از موارد تکه ای گوشت یا مقداری خاویار برای تنوع به رژیم غذایی خود اضافه می کرد.

 

 

وقتی که هیتلر هنوز جوان بود پزشک خانوادگی آن ها یکی بهودی بود که ادوارد بلوخ نام داشت. خانواده هیتلر توانایی پرداخت هزینه های درمانی را نداشت و پزشک یهودی آن ها نیز با اطلاع از این موضوع با آن ها مدارا می کرد. زمانی که هیتلر به قدرت رسید از جان این پزشک یهودی گذشته و او را دستگیر نکرد. بر اساس ادعاها، آدولف هیتلر اولین عضو خانواده هیتلر بود که در سال 1904 به دلیل بیماری ریوی نزد دکتر بلوخ برده شد.

 

هیتلر همواره از دکتر بلوخ به خاطر کمک هایی که به خانواده اش کرد تشکر می کرد؛ بخصوص زمانی که مادرش با بیماری سخت سرطان سینه دست و پنجه نرم می کرد. وقتی آلمان در سال 1938 خاک اتریش را به آلمان ملحق کرد، دکتر بلوخ نامه ای به هیتلر نوشت و از او درخواست کمک کرد و وی نیز به او اجازه داد از کشور خارج شود. دکتر بلوخ باقی عمر خود را در ایالات متحده گذراند.

همانند نقاشی، هیتلر علاقه زیادی به موسیقی داشت و زمانی که در زندان به سر می برد به شدت تحت تاثیر ملودی های واگنر قرار گرفت و بعدها نیز در ملاقات هایش در صورت امکان اپرا اجرا می کرد. علاوه بر این وی قبل از رفتن به رختخواب اپرا گوش می داد زیرا این کار باعث آرامش ذهنی او می شد. گفته می شود که وی به شدت از واگنر الهام گرفته و ادعا می کرد که همه افکار او به موسیقی واگنر بازمی گردد. بسیاری ادعا کرده اند که اپرای واگنر با نام «Rienzi » نقش زیادی در روی آوردن هیتلر به سیاست داشته او آخرین اپرای او با نام «Parisfal » نیز الهام بخش هیتلر در عملیات های نظامی اش در فرانسه بوده است

.

 

هیتلر به شدت به نژاد آریایی باور داشت و می خواست جهانی بسازد که آرمان های مسیحی و آریایی داشته باشد. این باورها در دوران کودکی هیتلر شکل گرفته بود زیرا او در کودکی می خواست کشیش شود. وی وارد مدرسه دینی شده بود و همراه به دیگر دانش آموزان سرود مذهبی می خواند. وی به دشت راهبی که مسئولیت این مدرسه را بر عهده داشت تحسین کرده و از او الهام گرفت. وی حتی در خانه نقش کشیش را بازی می کرد و سعی می کرد مانند آنان سخنرانی کند.

ایالات متحده در طول دوران جنگ جهانی دوم تاکتیک های متعددی را مورد استفاده قرار داد. در یکی از این تاکتیک های باونکردنی مامورین ایالات متحده سعی کردند مقدار زیادی هورمون استروژن در غذای او تزریق کنند. در واقع آن ها می خواستند با این کار باعث شوند که وی ظاهر و رفتارهای زنانه تری داشته باشد و بدین ترتیب وجهه او را در برابر نگاه آلمانی ها خراب کنند. بدین ترتیب آن ها تلاش کردند که با تطمیع باغبان مخصوص هیتلر از او بخواهند که استروژن زیادی به هویج ها تزریق کند زیرا این ماده هم بی مزه بود و هم تشخیص آن امکان نداشت. هدف این بود که وی مهربانتر شده و اعتماد به نفس و سخت گیری همیشگی اش کاهش یابد. به نظر می رسد که این عملیات موفقیت آمیز نبود زیرا هیتلر باغبان ها و تست کننده های غذای متعددی استخدام کرده بود.

شاید باورکردنی نباشد اما رهبران زیادی در سراسر طول تاریخ از گربه سانانی مانند گربه و ببر ترس داشته اند و در این میان هیتلر به شدت از گربه ها می ترسید. علاوه بر او اسکندر مقدونی و اسامه بن لادن نیز به شدت از گربه ها ترس داشتند. به همین دلیل وی هیچگاه به گربه ها نزدیک نمی شد و در مورد آن ها سخنی به زبان نمی آورد.

هیتلر مسئول به وجود آمدن و توسعه کمپانی خودروسازی فولکس واگن بود اما هیچگاه نتوانست یکی از خودروهای این کمپانی را براند. البته اختلافاتی در مورد این که آیا هیتلر رانندگی بلد بوده یا نه وجود دارد اما نکته ثابت شده این است که او گواهینامه رانندگی نداشته است. در سال 1931 خودرویی با سرعت فراوان از کنار یک افسر پلیس گذشت و وقتی افسر مذکور شماره پلاک را نوشته و آن را برای صاحب خودرو فرستاد مشخص شد که صاحب خودرو آدولف هیتلر بوده است. بدین ترتیب نمی توان ادعا کرد که هیتلر رانندگی بلد نبوده است.

علی رغم این که هیتلر رابطه درازمدتی با اوا براون داشته و گفته می شود معشوقه های زیادی اطراف او بودند اما همیشه خود را مجرد نشان می داد. او فکر می کرد که مرد جذابی است و دوست نداشت زنان فکر کنند که به دلیل همسر داشتن دیگر نمی توانند به او دسترسی داشته باشند. علی رغم رابطه درازمدتی که بین او و براون وجود داشت اما براون هیچگاه همراه او در برابر دید عموم ظاهر نشد. وی در این مورد چنین گفته است:" من با مردم آلمان و سرنوشت آنان وصلت کرده ام و نمی توانم ازدواج کنم، نباید بکنم".

در روز عملیات موسوم به «دی دَی» که متفقین در ساحل نورماندی پیاده شده و بخش زیادی از فرانسه را بازپس گرفتند هیتلر به دشت خواب آلود شده بود و دستور داد که کسی او را بیدار نکند. فرماندهان نظامی نیز که مورد حمله برق آسای متفقین قرار گرفته بودند نمی دانستند چه باید بکنند و هیچ کس هم جرأت بیدار کردن او را نداشت. هیتلر باور نداشت که این عملیات انجام شود و نیروهای متفقین نیز برنامه ای برای فریب نیروهای آلمانی طراحی کرده بودند که پیاده سازی آن بیش از یک سال زمان برد.

 

 

وقتی که فرانسه سقوط کرد فرانسوی ها نمی خواستند هیتلر از بالای برج ایفل به شهر پاریس نگاه کند به همین دلیل کابل هایی که در بخش بالابر این برج تعبیه شده بود را قطع کردند. علی رغم تلاش فرانسوی ها برای تلخ کردن اوقات هیتلر هنگام حضور در پاریس اما وی به شدت تحت تاثیر شهر و بخصوص مقبره ناپلئون قرار گرفته و تنها دیدارش از پاریس برای او خاطره خوشی بود.

 

 

هیتلر در زمان جوانی به شدت سیگار می کشید به نحوی که گاهی روزانه بین 25 تا 40 نخ سیگار دود می کرد. اما بعد از مدتی متوجه شد که این عادت علاوه بر این که برای سلامتی وی مضر است در واقع دور ریختن پول ارزشمند است. بدین ترتیب وی سیگار کشیدن را کنار گذاشته و حتی از بوی سیگار نیز متنفر شد. وی در طول جنگ جهانی دوم یکی از بزرگ ترین کمپین های مخالفت با مصرف سیگار را راه اندازی کرد و تمرکز خود را بر روی آسیب هایی که کشیدن سیگار به بدن وارد می کرد قرار داد. وی دوستان نزدیکش را نیز به ترک سیگار تشویق کرده و هر کدام از آن ها که سیگار را ترک می کرد یک ساعت طلایی از هیتلر دریافت می نمود.