چرا ادابازی رامبد پرمخاطب شد؟

روزنامه خراسان: پانتومیم اولین بار نبود که در خندوانه اجرا می شد. پیش از این هم در فصل سه، مهمانان و بازیگران ثابت هر برنامه، مسابقه پانتومیم برگزار می کردند ولی در آن زمان مخاطبان برنامه، جواب را می دانستند. هربار که یکی از مهمانان برای اجرای پانتومیم بلند می شد، گوشه تصویر، واژه ای که باید اجرا می کرد، نوشته می شد و فرصت رقابت را از بینندگان می گرفت. انگار مخاطبان، تنها بیننده رقابت میان مهمانان برنامه بودند اما ادابازی، مخاطب را در این چالش، شرکت داد. این بار مخاطبان علاوه بر ارزیابی اجرای مسابقه دهنده، خودشان هم تلاش می کردند جواب را حدس بزنند و پاسخ را پای گیرنده ها فریاد می زدند!

 

تنوع

 

با وجودی که ادابازی ظاهراً فقط یک مسابقه اجرای پانتومیم بود ولی تنوعی که در نحوه اجرای آن وجود داشت، باعث می شد مخاطبان خسته نشوند. پانتومیم با نقاشی کشیدن که از همان مرحله اول شروع شد، پانتومیم بامزه روی زمین و حتی پانتومیم روی ترامپولین که حسابی مهران غفوریان را خسته کرده بود، از بخش های متنوع و بامزه ادابازی بود. علاوه بر آن اجرای ضرب المثل، سه واژه از یک بیت شعر و طرح کردن واژه های سخت برای گروه مقابل، رقابتی جذاب و بامزه را رقم زد.

 

بازگشت دراماتیک گل های داوودی

 

با وجودی که طبق اعلام رامبد جوان، 4 مسابقه مرحله اول ترتیب خاصی نداشتند و به خاطر برنامه شلوغِ کاری شرکت کننده ها، در شب های مختلفی ضبط شده بودند، ولی اولین مسابقه که رقابت «گل های داوودی» و «شاخ های خندوانه» بود، به پربیننده شدن ادابازی، کمک زیادی کرد. بازگشت دراماتیک گروه سپند امیرسلیمانی و مهران غفوریان به مسابقه که احتمالاً یکی از جذاب ترین قسمت ها بود، مخاطبان را تا یکشنبه شب و فینال، پای تلویزیون نگه داشت تا ببینند آیا چنین رقابتی باز هم تکرار می شود یا نه؟

 

رقابت رامبد

 

در خندوانه نوروزی برای اولین بار رامبد جوان طراح خندوانه هم به عنوان یکی از شرکت کنندگان، وارد رقابت شد؛ اتفاقی که در فصل های گذشته سابقه نداشت و به جذابیت های ادابازی اضافه کرد.

 

خنده

 

قطعاً خنداندن مخاطب، جزو جدانشدنی و عامل اصلی جذاب بودن خندوانه در تمام برنامه هایش بوده، اما ستون اصلی مسابقه ادابازی، برخلاف «خنداننده برتر» بامزه بودن و خنداندن ما نبود. با وجود این، کل کل های ابتدایی مسابقه که گاهی مانند مسابقه فینال تا آخرین لحظات هم ادامه داشت، مسابقه را برای بیننده ها بامزه کرده بود. علاوه بر آن، گاهی هم نقاشی های شرکت کننده هایی که از نقاشی سررشته ای نداشتند، مانند سام نوری واقعاً خنده دار بود.