ویژگى زمان ظهور امام زمان علیه السلام‏

ویژگى زمان ظهور امام زمان علیه السلام به مناسبت فرخنده میلاد منجی عالم بشریت حضرت امام زمان (عج)

روزى که حکومت عدل جهانى برپا شود، یک وجب کویر بر روى زمین نخواهد ماند: «یَجْعَل لَّکُمْ جَنتٍ وَ یَجْعَل لَّکُمْ أَنْهرًا» «1» تمام کویرها باغ مى شود و نهر آب هم در آن جارى مى شود. در آن روز جمعیت هم به اندازه امروز نیست، چون قبل از آمدن ایشان، ستمگران دنیا به جان هم مى افتند و دو سوم جمعیت کره زمین به دست خود مردم زمین نابود مى شوند. و یک سوم جمعیت مى ماند، که آنها هم طولى نمى کشد که تسلیم ایشان مى شوند.

در روایات آمده است که تنها جنگى که با امام زمان علیه السلام مى شود، از طرف سه قوم یهود، لاییک و اعراب است که هم زمان با ظهور حضرت، براى نابودى ایشان دست به دست هم مى دهند. اولین دولتى هم که وارد جنگ با ایشان مى شود، وهابیّت است. بعد هم اسرائیل، بعد هم لاییک. ولى همگى به هلاکت مى رسند.
وقتى شرّ آنها از زمین کنده مى شود، آن وقت جهان رو به گلستان شدن مى رود.

مسیحیان واقعى عالم هم با ایشان نمى جنگند، چون مسیحى ها عیسى علیه السلام را مى بینند که در نماز به امام علیه السلام اقتدا مى کند.
در معیشت مادى، هر کاسبى به مشترى التماس مى کند. همه جا نعمت و برکت به وفور یافت مى شود. این ها از برکت ایمان و عدالت است. اگر دولت ها حاضر شوند که این عدالت را امتحان کنند، آن وقت مى بینند که کشور چگونه متحوّل مى شود. چنان امنیّت برقرار مى شود که امام باقر علیه السلام مى فرمایند:
اگر زنى، شترى را که یک طرفش طلا و طرف دیگر آن را نقره بار کرده است، از بازار بغداد تا شام برود، یک چشم نامحرمى به او دوخته نمى شود، یا دستى به بار شتر او دست دراز نخواهد شد. «2» «الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَلَمْ یَلْبِسُواْ إِیمنَهُم بِظُلْمٍ أُوْلئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ» «3»
همه دست به دست هم بدهیم تا کشور را دین دار کنیم.

پی نوشت ها:
______________________________
(1)- نوح (71): 12؛ و شما را با اموال و فرزندان یارى کند، و برایتان باغ ها و نهرها قرار دهد.
(2)- بحار الأنوار: 52/ 316، باب 27، حدیث 11؛ «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ: بِنَا یَفْتَحُ اللَّهُ وَ بِنَا یَخْتِمُ اللَّهُ وَ بِنَا یَمْحُو مَا یَشَاءُ وَ بِنَا یُثْبِتُ وَ بِنَا یَدْفَعُ اللَّهُ الزَّمَانَ الْکَلِبَ وَ بِنَا یُنَزِّلُ الْغَیْثَ فَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ مَا أَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَةً مِنْ مَاءٍ مُنْذُ حَبَسَهُ اللَّهُ عز و جل وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِی الْمَرْأَةُ بَیْنَ الْعِرَاقِ إِلَى الشَّامِ لَاتَضَعُ قَدَمَیْهَا إِلَّا عَلَى النَّبَاتِ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَبِیلُهَا لَایُهَیِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَاتَخَافُهُ».
بحار الأنوار: 52/ 339، باب 27، حدیث 83؛ «رَوَى عَلِیُّ بْنُ عُقْبَةَ عَنْ أَبِیهِ قَالَ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ حَکَمَ بِالْعَدْلِ وَ ارْتَفَعَ فِی أَیَّامِهِ الْجَوْرُ وَ أَمِنَتْ بِهِ السُّبُلُ وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ بَرَکَاتِهَا وَ رَدَّ کُلَّ حَقٍّ إِلَى أَهْلِهِ وَ لَمْ یَبْقَ أَهْلُ دِیْنٍ حَتَّى یُظْهِرُوا الْإِسْلَامَ وَ یَعْتَرِفُوا بِالْإِیمَانِ أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یَقُولُ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ».
بحار الأنوار: 52/ 362، باب 27، حدیث 131؛ «الْفُضَیْلِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ ... إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ کُلُّهُمْ یَتَأَوَّلُ عَلَیْهِ کِتَابَ اللَّهِ وَ یَحْتَجُّ عَلَیْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقَرُّ».
بحار الأنوار: 53/ 85، باب 29، حدیث 86؛ «خُطْبةُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام تُسَمَّى الْمَخْزُون: ... ثُمَّ یَسِیرُ إِلَى مِصْرَ فَیَصْعَدُ مِنْبَرَهُ فَیَخْطُبُ النَّاسَ فَتَسْتَبْشِرُ الْأَرْضُ بِالْعَدْلِ وَ تُعْطِی السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ الشَّجَرُ ثَمَرَهَا وَ الْأَرْضُ نَبَاتَهَاو تَتَزَیَّنُ لِأَهْلِهَا وَ تَأْمَنُ الْوُحُوشُ حَتَّى تَرْتَعِیَ فِی طُرُقِ الْأَرْضِ کَأَنْعَامِهِمْ وَ یُقْذَفُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ الْعِلْمُ فَلَا یَحْتَاجُ مُؤْمِنٌ إِلَى مَا عِنْدَ أَخِیهِ مِنْ عِلْمٍ فَیَوْمَئِذٍ تَأْوِیلُ هَذِهِ الآْیَة: یُغْنِ اللَّهُ کُلًّا مِنْ سَعَتِهِ».
(3)- انعام (6): 82؛ کسانى که ایمان آوردند و ایمانشان را به ستمى [چون شرک ] نیامیختند، ایمنى [از عذاب ] براى آنان است، و آنان راه یافتگانند.

مطالب فوق برگرفته شده از
کتاب: آثار مثبت عمل
نوشته: استاد حسین انصاریان