«وَ الثّانی صَوْنُ الْعِرْضِ وَ صِدْقُ اللَّهْجَةِ» دومین پایه دین آبرو داری و صداقت است. شیعیان من! آبروی یکدیگر را حفظ کنید. حرمت یکدیگر را نگه دارید. اگر نسبت به انسانی آبروریزی و پرده دری کنید، خداوند آبروی شما را در دنیا و آخرت می برد. آبروی دیگران را آبروی خودتان بدانید.
آبروی انسان از مالش باارزش تر است. آبروی مؤمن مانند جان او برایش اهمیت دارد؛ «عِرضُ المُؤمن کَدَمه»[1] در برخی موارد آبروی مؤمن حتی از جان او هم باارزش تر می شود. آن وقت کسی به راحتی با یک غیبت یا تهمت آبروی او را می برد. اگر به مال و یا جسم او آسیبی بزند، راه جبران بسیار آسانتر از آسیبی که به آبرو و حیثیت او وارد می کند و آبرو که رفت برگرداندن آن یا غیرممکن یا بسیار سخت است. باید به خدا پناه برد از آلودگی به این گناه بزرگ که بسیاری از مردم روزانه آن را انجام می دهند.
«وَ صِدْقُ اللَّهْجَةِ» راستگویی موجب استحکام روابط انسان ها در جامعه می شود و دروغ پایه های روابط اجتماعی را سُست می کند. رواج دروغ در جامعه بی اعتمادی، سوء ظن، نفاق و دورویی را به دنبال دارد. گاهی هم دروغ، دروغ می آورد و شخص را دچار تشویش خاطر می کند. ولی صداقت و راستگویی مایه آرامش و یکرنگی است و از بروز بسیاری از اختلافات جلوگیری کند.
بخش اول این مطلب را اینجا بخوانید.
پی نوشت
--------------------------------------------------------------------------
[1] . تفسیر روح البیان: 6/369؛ کشف اللثام: 2/172.
مطالب فوق برگرفته شده از کتاب:
حسنات و سیئات
نوشته استاد حسین انصاریان
