خبرگزاری مهر، گروه سیاست_حسین حاجی: یکی از شیوه های خزنده و بسیار مسموم و اثرگذار در ساخت و مدیریت افکار عمومی، بهره مندی از شیوه های تبلیغات سیاه است. تبلیغات سیاه از ارزانترین و کارآمدترین شیوه برای استخدام و هدایت افکار عمومی است! اولین و مهمترین اصول پروپاگاندا؛ ساخت دروغ های بزرگ است. یک دروغ بزرگ ساخته می شود. این دروغ ابتدا «برجسته» و سپس به صورت مکرر «تکرار» می شود.
در حوزه روانشناختی جامعه، هر چیزی که برجسته و مدام تکرار شود، آرام آرام نه تنها می تواند ملکه ذهن توده مردم که حتی کار را به جایی می رساند که بعضاً نخبگان سیاسی هم متوهم شده و در این دام گرفتار می شوند و ناخودآگاه باور می کنند راهی که رفته بودند خطا بوده است.
درست است که دشمن سه قرارگاه مهم و استراتژیک اجتماعی ما، یعنی امید، اعتماد و کارآمدی نظام را بمباران کرده است اما هر بمبارانی به تنهایی نمی تواند منجر به براندازی شود، مگر آنکه گردباد هولناک تبلیغات سیاه، مرزهای اندیشه، خرد ورزی و تعقل جامعه را به یک باره در نوردد.
البته کسی منکر آسیب های اجتماعی از جمله فقر، تبعیض، شکاف طبقاتی و صدها مشکل دیگر نیست، اما بزرگی ریشتر اینها به حدی نیست که دشمنان آن را بزرگ و برجسته کرده اند و بعضی از نخبگان جامعه نیز همانی را تکرار و برجسته می کنند که دشمن می خواهد یعنی سهواً به سخنگوی دشمن تبدیل شده اند، غافل از این که بر سر شاخه نشسته و با تیغ زبانشان تنه درخت انقلاب را مجروح می کنند.
شوربختانه است که بگویم بخشی از این جماعت ِ بلندگو، روحانیت و دانشگاهیان به اصطلاح داغ و انقلابی هستند و گمان می کنند که در خدمت مردم و انقلابند و شعارهای بعضاً ساخت دشمن را در فضای مجازی چنان با خطابه های آتشین خودشان برجسته و تکرار می کنند که انگار سفینه نجاتند و هیچ سهمی هم در هیچ یک از این بحران ها نداشته اند. اما صد افسوس که نمی دانند در دام دشمن گرفتار آمده و بازیکن زمین آنها شده اند و البته حساب معارضین و مخالفین هم که معلوم است و بر آنها حرجی وارد نیست.
این جماعت که فکر می کنند زودتر از همه به میدان دادخواهی مردم آمده اند، ساز ادبیاتشان را طوری با هارمونیِ سیاه نمایی کوک کرده اند که انگار کار تمام شده و باتلاق فساد همه جا را فرا گرفته و همه چیز را در خود فرو خورده و قطار انقلاب هم در ایستگاه آخر و نظام نیز در حال احتضار است و مدام با چاشنی حمایت از حقوق مردم دلها را آن چنان خالی می کنند که دشمن می خواهد!
البته نهیب زدن و فریاد بر آوردن بر سر مفسدین وظیفه همگان است؛ اما برجسته سازی و تکرار شنیده ها و فرضیات اثبات نشده کوچه و بازاری که امید دلها را ویرانه می کند خلاف عقلانیت سیاسی و اجتماعی و خیانت به آرمان های انقلاب، امام و شهداست.
آنهایی که تیغ زبانشان دل های بی گناه جوانان را مجروح و احساس پاک آنهارا خواسته یا ناخواسته جریحه دار کرده و گمان می کنند که با آوردن انرژی جوانها به کف خیابان، همه مشکلات حل می شود، یا نادانند و یا دشمنان این مرز و بومند.
همه این هایی که گفته شد هرگز به معنای سکوت و تسلیم در برابر ناهنجاری های اجتماعی نیست، اما پیگیری این مطالبات به حق مردم از دروازه های آشوب و بلوا نمی گذرد. میدان مطالبه مردم، اگر با چاشنی انفجاری و اسطوره سازی این جماعت هوچی گر به آتش کشیده شود، گناهی است نابخشودنی و این گناه مساوی است با آتش و خون، مساوی است با آواره گی و بی خانمانی و صد ها بلا و مصیبت های وحشتناک تر از حوادث تروریستی در سوریه وعراق.
گناه آوارگی فردای مردم ایران، زبان سحر کننده آنهایی است که در کام دشمن می چرخد و این دوستی خاله خرس گونه نیز دوای درد این جامعه نیست. نیاید آن روزی که خیابان های شهرهایمان جولانگاه تروریست های دشنه به دست داعش باشد که آن روز به خود آمدن دیگر دیر است و بی فایده، حسرت است و پشیمانی.
البته که دستگاه قضا، نمایندگان ملت و دولتمردان در این ماجرا بی تقصیر نیستند و باید تا دیر نشده با اقدام انقلابی خود، مواضع بمباران شده را با سرعت و شتاب تمام ترمیم کنند و از فاصله خود با مردم بکاهند و مفسدین اقتصادی را به دار مجازات بیاویزند واعتماد از دست رفته و تخریب شده را بازسازی و نوسازی نمایند و بهانه ها را از بدخواهان انقلاب که از ابتدا هم زاویه داشتند بگیرند.
آنهایی که دلها را خالی می کنند و بذر افشانی یاس و ناامیدی را پیشه خود ساخته اند بدانند که این انقلاب ریشه در اعماق یاخته های خاموشی دوانیده است که در بزنگاه حادثه ها با شور و شعورشان تا پای جان از آن پاسداری می کنند.
