بررسی فیلم Sorry to Bother You: داستانی سورئال و طنز در مورد اختلاف طبقاتی

عنوان فیلم بوتس رایلی Boots Riley، به نام «ببخشید مزاحمتان شدم» Sorry to Bother You بیشتر از خیلی از فیلم‌‌ها، شخصیت و کاراکتر دارد. طراحی پوستر آن توسط نقاش کتاب کودکان، جی. اوتو سیبولد J. Otto Seibold، با رنگ‌های بنفش و صورتی‌اش، توجه را به خود جلب می‌کند؛ و نشان از این دارد که عنوان فیلم باید با لحنی کنایی و طنز خوانده شود. نمونه موفق از معرفی سبک فیلم به‌وسیله پوستر آن.
در طول فیلم به نمادها و لوگوها و گرافیک‌های مختلف و مخصوصاً گوشواره‌های بزرگ تسا تامپسون Tessa Thompson معرکه، دقت کنید. رایلی که مدت زیادی به‌عنوان رپر اوکلندی و انسانی تغییرگرا فعالیت می‌کرد، با جزییات بصری نیز مانند نوت‌های موسیقی آشنا است. او آینده‌ای را متصور می‌شود که در آن، هرکس آن چیزی است که تبلیغ می‌کند، جایی که بنرهای اعتراضی و متریال‌های تبلیغاتی در سیلی غیرقابل تشخیص، از علائم و شعارهای مختلف، درهم‌آمیخته می‌شوند. می‌توان گفت رایلی ما را به دنیایی می‌برد که در آن تبلیغات، حتی برای اهداف درست، به‌قدری همه‌گیر شده است که معنای خود را از دست داده است. «ببخشید مزاحمتان شدم» کشمکش مرد جوان اهل اوکلند به نام کاسیوس گرین Cassius Green (با بازی عالی کیت استنفیلد Lakeith Stanfield) را برای پیدا کردن همین معنا، البته در مکان‌های اشتباه، نشان می‌دهد.کاسیوس با گفتن چندین دروغ در مصاحبه کاری خود، به استخدام شرکت تبلیغات تلفنی به نام رگال‌ویو RegalView، درمی‌آید. سیاست شرکت صداقت نیست، اما به کارمندان مصر و موفق خود پاداش خوبی می‌دهد. کاسیوس پشت میز خود می‌نشیند و با توجه به متن آماده‌ای که به او داده‌اند (که با «ببخشید مزاحمتان شدم….» شروع می‌شود) از روی لیست به شماره‌های مختلف زنگ می‌زند؛ اما در ابتدا خیلی موفق نیست. یکی از صحنه‌های خنده‌دار فیلم وقتی است که کاسیوس با میز و وسایلش از سقف به درون خانه‌ای که برای تبلیغ به آن‌ها زنگ زده است، می‌افتد که این صحنه به‌طور زیرکانه‌ای میزان دخالت این‌طور شغل‌ها را در زندگی شخصی مردم، نشان می‌دهد.
اما وقتی همکار مسن‌تر کاسیوس (با بازی دنی گلاور Danny Glover) به او توصیه می‌کند از «صدای سفیدپوستی‌اش» استفاده کند، کارش روی غلتک می‌افتد. موفقیت او به حدی می‌رسد که از تمام همکاران خود پیشی می‌گیرد و از آن زیرزمین به سوییت‌های شرکت برای کارمندان موفق می‌رود.
فیلم‌نامه جالب و هیجان‌انگیز رایلی بیننده را در لحظه نگه می‌دارد. او توانسته ایده‌های عالی خود را به کمک فیلم‌برداری عالی داگ امت Doug Emmett و رنگ‌های زنده طراحی صحنه جیسون کیسواردی Jason Kisvarday و موسیقی‌های جالب آن، اجرا کند و پیام اصلی فیلم را به مخاطب برساند.بالاخره اوضاع زندگی کاسیوس پیشرفت می‌کند. پس از ماه‌ها زندگی در گاراژ عمویش، سرجیو (با بازی تری کروز Terry Crews)، بالاخره به‌قدری پول به دست می‌آورد تا به همراه نامزد هنرمندش دیترویت Detroit (با بازی تامپسون)، به آپارتمانی نقل‌مکان کنند؛ اما همان‌طور که دیترویت گفت این موفقیت سریع کاسیوس در شرکت، بهایی نیز دارد.
پنهان کردن هویت سیاه‌پوستش در هنگام کار، اطاعت کردن از رئیسش برای کارهای مختلف مثل رفتن روی صحنه و رپ کردن بداهه در مقابل جمعیتی از طبقه اجتماعی و فرهنگی متفاوت ازجمله استیو لیفت. لیفت (با بازی آرمی همر Armie Hammer) مدیرعامل شرکت وابسته‌ای به نام وری‌فیری WorryFree است، شرکتی با ظاهر مدرن اما با سیستم برده‌داری که در ازای غذا و جای خواب از اعضای خود کار می‌کشد.
فیلم حقایق تلخ زیادی را برای درک بهتر هدف آن نمایش می‌دهد اما با وجود این‌ها بازهم ممکن است برای بیننده باورپذیر نباشد. همه جوک‌ها به‌جا نیستند و هر تجربه‌ای موفقیت‌آمیز نیست، اما این‌ها خدشه‌ای در داستان وارد نمی‌کند. نکته زیرکانه فیلم در این است که حتی در خشن‌ترین صحنه‌های آن، تمام عناصر فیلم بر اساس فرضیه فکر شده و دقیق این‌که چگونه تفاوت در نژاد و کلاس‌ اجتماعی و سطح رفاه باعث به وجود آمدن سیستم تبعیض‌آمیز بین انسان‌ها شده است، کنار هم قرارگرفته‌اند.
وجود این نکات باعث می‌شود که «ببخشید مزاحمتان شدم» درخطر وارد شدن به حوزه سیاسی قرار گیرد تا صرفاً یک فیلم ساده در مورد واقعیت جامعه است. با این‌که این فیلم از تفکرات فعالانه کارگردانش نشاءت گرفته است، درعین‌حال فیلمی جالب و خلاقانه و هنری است، فیلمی که نشانه‌هایی از افراد مؤثر، مثل باب دیلن، اسپایک لی و …، در خود دارد و تا حدی وارد ژانر جدیدی که می‌توان به آن داستان علمی تخیلی متقاطع گفت، شده است.
ترقی کاسیوس و فرار از آن کار سخت و فقر، نکته‌ای است که بر تمام جنبه‌های زندگی‌اش تأثیر می‌گذارد، بر رابطه‌اش با دیترویت، در دوستی‌اش با همکارانش، سالوادور و اسکوییز (با بازی عالی جرماینی فولر Jermaine Fowler و استیون یون Steven Yeun). عواقب خود را فروختن، هیچ‌گاه به شفافیت و خلاقیت «ببخشید مزاحمتان شدم» نمایش داده نشده بود، این فیلم توانسته با حفظ قهرمان اصلی فیلم، این موضوع را به‌خوبی نمایش دهد و بیشتر این موفقیت به خاطر بازی عالی استنفیلد است. او با انرژی و جذابیت و درعین‌حال بازی راحت و آرام خود توانسته شخصیت کاسیوس را به‌خوبی به تصویر بکشد. او با بازی عالی خود، تأکید خاصی بر جنبه انسانی داستان دارد.
این فیلم مانند کارهای قبلی استنفیلد، مانند «برو بیرون» Get Out و سریال «آتلانتا» Atlanta، اثری موفق با طنز سورئال و با حضور بازیگران سیاه‌پوست است.
این نکات را گفتم تا به ویژگی خاص فیلم‌های رایلی تأکید کنم. ببخشید مزاحمتان شدم ولی حتماً باید این فیلم را ببینید.
این مطلب برگرفته از نوشته جاستین چنگ Justin Chang در سایت لس‌آنجلس تایمز است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.