چالش های حقوق کاربران در شبکه های اجتماعی

مقدمه

شبکه اجتماعی، عـبارت اسـت از پایگاهی اینترنتی که برای کاربران امکان ایجاد ارتباط، و اشتراک گذاری اطلاعات با سایر کاربران را فراهم آورده و به آنها امکان استفاده اطلاعات از اماکن دور را بر روی یک سرور مشترک به دست می دهد. در حقیقت، شبکه های اجـتماعی بـرای در تماس بودن با دوستان و ایجاد تماس با افراد دیگری که ایده ها و منافع مشترکی دارند، مورد استفاده قرار می گیرد.

این خدماتِ برخط، دارای محبوبیت بسیاری بین کاربران اینترنتی می باشد؛ به گونه ای کـه تـحقیقات مؤسسه PEW نشان می دهد که تعداد کاربران شبکه های اجتماعی فقط در یک مقطع زمانی سه ساله، یعنی از سال 2005 تا 2008 چهار برابر شده و در ماه اکتبر سال 2012 تعداد کاربران شبکه اجتماعی فیس بوک از یک مـیلیارد نـفر گـذشته است.

شبکه های اجتماعی این امـکان را فـراهم کـرده اند که دوستان و آشنایان از احوال یکدیگر باخبر شده و به جست وجوی اطلاعات کسانی که می شناسند، بپردازند؛ اما به غیر از آشنایان، افراد دیگری نـیز هـستند کـه به دستیابی به اطلاعات کاربران علاقه مندند. جاعلان هـویت، سـارقان اینترنتی، کلاهبرداران، شرکت های تجاری و تبلیغاتی و حتی دولت ها، به دنبال جمع آوری اطلاعات از شبکه های اجتماعی بوده و جزء مصرف کنندگان آن هستند.

اینجاست کـه اهـمیت بـحث حقوق کاربران در دو محور «حفظ حریم خصوصی» و «مالکیت اطلاعات» برجسته تر مـی گردد و مدیران شبکه های اجتماعی ملزم اند که اطلاعات روشنی در مورد عملکردشان در صیانت از حریم خصوصی کاربران و تحت کنترل بودن اطلاعات تولید شده تـوسط کـاربران بـه ایشان داده، آنها را در این زمینه ها مطمئن گردانند.

چه نوع اطلاعاتی عمومی مـحسوب می شوند؟

دو گـونه از اطلاعات در فضای مجازی از یک کاربر می تواند وجود داشته باشد. یک، اطلاعاتی که خود شخص در فضای مـجازی بـه اشـتراک می گذارد. دوم، اطلاعات جمع آوری شده از طریق ردیابی الکترونیکی.

اطلاعاتی که توسط خود کاربر بـه اشـتراک گـذاشته می شود، می تواند شامل موارد زیر باشد:

- عکس، صوت، فیلم و سایر رسانه ها؛

- سن و جنسیت؛

- اطـلاعات مـربوط بـه شرح حال فرد (تحصیلات، شغل یا محل زندگی)؛

- به روزرسانی وضعیت (پست هایی که ارسال می کند)؛

- ارتـباطات و ایـجاد فهرستی از کسانی که با آنها در ارتباط هستند؛

- علاقه مندی ها؛

- محل جغرافیایی.

گفتنی است، ایـن اطـلاعات بـه روش های زیر ممکن است در دسترس عموم قرار بگیرند:

1.کاربر این اطلاعات را به صورت عـمومی و بـدون اینکه تنظیمات دسترسی خصوصی را در مورد آن اعمال کند، در پروفایل خویش قرار دهد.

2.گاهی بـرخی شـبکه های اجـتماعی دسترسی به بعضی از اطلاعات را به صورت پیش فرض عمومی قرار داده اند و برای کاربر امکان محدودکردن دسـترسی بـه آن را قرار نداده اند.

3.مدیران شبکه های اجتماعی می توانند هر زمان که اراده کنند، مفاد قـرارداد حـریم خـصوصی را که کاربر در ابتدای عضویت تأیید نموده، تغییر دهند و در این صورت، ممکن است برخی از اطلاعات ارسـال شده تـوسط کـاربر در تغییر مفاد قرارداد به صورت عمومی دربیاید.

4.برنامه های شخص ثالث که از طـریق API هـای ایجاد شده در شبکه های اجتماعی به اطلاعات کاربران دسترسی دارند.

واقعیت این است که کاربران شبکه های اجتماعی بـاید آگـاه باشند که در حال حاضر، با وجود ادعاهای مدیران شبکه های اجتماعی، این شـبکه ها دقـت لازم را در حفظ شرایط حریم خصوصی کاربران به کـار نـمی بندند؛ بـه عنوان مثال، در یک اشتباه بزرگ در سال 2010، کـاربرانِ غـیرمجاز قادر به دیدن بایگانی چت های خصوصی افراد شدند که رسوایی بسیار بزرگی بـه حـساب می آمد و حتی موجب اعتراض رسـانه ای بـسیاری شد.

عـلاوه بـر ایـن، اطلاعات کاربران ممکن است از طریق ردیـابی الکـترونیک به واسطه کوکی ها (رشته های کوتاه متنی که اطلاعاتی از کاربر را بر روی هارد سـیستم وی ذخـیره نموده و در مراجعات بعد به همان پایـگاه مورد استفاده قرار مـی دهد. ) در دسـترس دیگران قرار بگیرد، که شـامل مـوارد زیر می گردد:

- ردیابی صفحاتی که کاربر مشاهده می نماید؛

- اطلاعاتی که در پایگاه به صـورت مـوقت ذخیره می گردد (مثل سبد خـرید)؛

- حـرکت کـاربر بین پایگاه ها؛

- هـنگام سـاختن پروفایل توسط کاربر.

در تـحقیقی کـه در سال 2009 توسط آزمایشگاه AT&T و دانشگاه ورچستر انجام پذیرفت، مشخص شد که کدهای شناسایی منحصربه فرد کـه در شـبکه های اجتماعی به کاربران اختصاص داده می شود، قـابلیت ردیـابی شدن توسط کـوکی ها را دارنـد. ایـن، به آن معناست که شـرکت های تبلیغاتی می توانند از طریق استفاده از این کوکی ها، نمایی از هویت و زندگی کاربر به دست آورند که ارتـباطات، عـادات و چیزهایی را که علاقه دارند مشاهده کـنند، شـامل مـی شود.

بـا تـوجه به نکاتِ یادشـده مـی توان به این نتیجه رسید که نه تنها اطلاعات شخصی افراد در اختیار اداره کنندگان شبکه های اجتماعی قرار مـی گیرد، بـلکه الگـویی رفتاری و شخصیتی از آنها نیز قابل استخراج خـواهد بـود. مـشکل اصـلی آنـجاست کـه بیشتر کاربران معمولاً نسبت به این امر بی اطلاع و یا بی اعتنا هستند. سوءاستفاده هایی که می توان از این مسئله به ظاهر ساده کرد، بسیار گسترده است. شاید برخی بگویند که «مـن چیزی برای مخفی کردن ندارم»؛ اما باید متوجه بود که اطلاعات به ظاهر بی خطر افراد نیز می تواند برای آنها مشکل ساز شود؛ زیرا گاهی کسانی پیدا می شوند که از این اطلاعات برای پرونده سازی و یا ایـجاد پاپوش بـهره می برند.

شبکه های اجتماعی از اطلاعات کاربران چه استفاده هایی می کنند؟

شکی نیست که شبکه های اجتماعی، به خصوص فیس بوک، سیستمی برای بازخوانی الگوی رفتاری افراد دارند. گواه این مسئله را می توان در اخبار فراوانی که هـرازگاهی از ایـن کمپانی به بیرون درز می کند، جست وجو نمود.

فروش اطلاعات رفتاری افراد به آگاهی دهندگان

پروژه برج مراقبت (beacon)، توسط شبکه اجتماعی فیس بوک در سال 2007 راه اندازی گردید و طی آن، فـیس بوک بـا توجه به شیوه لایک کردن و یـا کـامنت گذاری افراد و یا پایگاه ها و صفحاتی که مشاهده می کرد، تبلیغاتی را که به ذائقه وی نزدیک تر بود، به وی نشان می داد و از این طریق، از کمپانی های سفارش دهنده تبلیغات، درآمدهای بسیاری را کـسب مـی کرد.

یا در تحقیقاتی که در سـال 2014 مـنتشر شد، دانشمندان عضو گروه اطلاعات یا دیتای فیس بوک ادعا کرده اند که به لحاظ آماری، شواهدی آشکارکننده شکل گیری و شروع روابط کاربران (عاشق شدن) را یافته اند. این تحقیق نشان داده که در هنگام شروع آشنایی، پسـت های کـاربران افزایش می یابد و بعد از رسمی شدن رابطه، پست های زوج ها به مرور کاهش می یابد و زوج ها ترجیح می دهند به جای برخط بودن، وقت بیشتری را با هم صرف کنند.

کشف روابط عاطفی بین افراد

اطـلاع از شـکل گیری روابط عـاطفی یک کاربر، می تواند تأثیرات شگرفی داشته باشد؛ مثلاً شبکه های اجتماعی می توانند آگهی های متناسب چندصدهزار کاربر را که در شـرف ازدواج هستند، به مؤسسه های خریدِ برخط هدیه یا ازدواج بفرشند یا حتی در صـورت خـراب شدن یـک ازدواج، اطلاعات را در اختیار مؤسسه های حقوقی قرار بدهند.

ارائه اطلاعات افراد به نهادهای دولتی

چندی پیش فیس بوک اعتراف کرد کـه طـبق حکم دادگاه فدرال آمریکا، بخشی از اطلاعات مربوط به کاربران خویش را در اختیار این دادگـاه قـرار داده کـه در نهایت، منجر به صدور حکم قضایی علیه 62 نفر از آنان شده است.

در موردی دیگر، یکی از اسـاتید دانشگاه کرنل به نام جفری تی. هنکاک، بودجه ای تحقیقاتی را از سوی پنتاگون دریافت کـرده است تا آن را در قـالب ابـتکار عملی با عنوان Minerva Research Initiative در مورد گسترش ایده ها از طریق رسانه های اجتماعی در کشورهایی که از دیدگاه آنها رژیم مستبد و تمامیت خواه دارند، به مصرف رساند.

در مورد دیگر، نشریه انگلیسی ایندیپندنت در گزارشی نوشت که دولت انگلیس از شبکه های اجـتماعی همچون: توئیتر، فیس بوک و یوتیوب خواسته تا اطلاعات مرتبط با تبلیغاتِ برخط افراد افراطی را به مقامات لندن تحویل دهند.

دستکاری اطلاعاتی که در اختیار کاربران قرار می گیرد

رویترز گزارش داد که فیس بوک در ارائه خبرها بـه بـیش از 700 هزار نفر از کاربران خود دستکاری هایی صورت می داده تا بتواند تغییراتی را که در رفتارهای آنها ایجاد شده است، بسنجد. محققان با بررسی این موضوع، به نتایج جنجال برانگیز دیگری رسیده اند؛ اینکه فیس بوک بـه سـفارش وزارت دفاع آمریکا یا پنتاگون به بررسی و دستکاری فید خبری کاربرانش اقدام نموده است.

اقتصاددانان می گویند که هیچ ناهاری نمی تواند مجانی باشد. آنها معتقدند که در ازای هر چیزی که رایـگان بـه دست می آید، بدون شک چیز دیگری از دست خواهد رفت؛ چنان که «رابرت پیکارد» در کتاب «اقتصاد رسانه ها؛ مفاهیم و مسائل آن»، به چرخه اقتصاد رسانه ها اشاره کرده و گفته است که رسانه ها، یا کـالا و خـدمات (مـحتوا) تولید می کنند و یا مخاطبان خـود را در اخـتیار صـاحبان آگهی ها قرار می دهند.

کاربران شبکه های اجتماعی نیز ناهاری را به طور رایگان مصرف می کنند که به همراه سایر کاربران آن را تهیه کرده اند؛ ولی در ازای مـصرف آن، چـیزهای بـیشتری را از دست می دهند.

الزامات اطلاع رسانی سرویس دهندگان شبکه های اجتماعی

امـروزه، ارائهـ دهندگان خدمات شبکه های اجتماعی، در یک موقعیت بسیار منحصربه فرد قرار گرفته اند؛ چرا که آنها واسطه و میزبان ارتباطات، گفت وگوها و بیان علایق بـین افـراد خـانواده ها، دوستان و همکاران می باشند و این مطلب، به این معناست که آنـها به اطلاعات بسیار حساسی که افراد در طول زمان با نزدیکانشان در میان می گذارند، به راحتی دسترسی دارند.

سرویس دهندگان شبکه های اجـتماعی بـاید ایـن اطمینان را به کاربران خویش بدهند که حریم خصوصی آنان حفظ شـده و هـیچ کنترل خاصی روی اطلاعات شخصی آنان صورت نمی پذیرد. آنان باید این را بپذیرند که کاربران، کالا نیستند و بـاید حـقوق آنـها به رسمیت شناخته شده و محترم داشته شود.

از جمله حقوقی که مدیران شـبکه های اجـتماعی در مـورد کاربران خویش باید به آن پایبند بوده و به اجرا بگذارند، موارد زیر است:

1.آگاهی رسانی در مـورد اسـتفاده از اطـلاعات: مدیران شبکه های اجتماعی باید به وسیله یک رابط کاربری ساده و به دور از ابهام و پیچیدگی، بـه کـاربران در مورد استفاده از اطلاعات شخصی شان توضیح داده و از کاربران برای استفاده از آن اجازه بگیرند. حق استفاده و در اخـتیار قـراردادن اطـلاعات به: مقامات دولتی، پایگاه های دیگر، برنامه های کاربردی، کارگزاران تبلیغاتی و سایر خدمات، باید به روشنی از کـاربر پرسـیده شده و مورد تأیید آنان قرار گیرد.

2.کنترل و استفاده مجدد از اطلاعات: خدمات دهندگان شبکه های اجـتماعی بـاید قـبل از ایجاد هرگونه تغییر (مثل تحلیل اطلاعات شخصی افراد برای رسیدن به دانسته های جدید از وی) و یا استفاده ثـانوی از اطـلاعات فرد (نظیر ارائه اطلاعات به اپلیکیشن های دیگر و پایگاه های شخص ثالث)، او را به طور کـامل و روشـن در جـریان گذاشته و در این استفاده از اطلاعات، رضایت وی را کسب نمایند.

این به هیچ وجه درست نیست که در دیـالوگ گـرفتن مـجوز از کاربران، حق استفاده از اطلاعات وی به صورت پیش فرض بر روی گزینه «بله» قـرار داشـته باشد. همچنین در استفاده از خدمات جدید نیز شبکه های اجتماعی نباید کاربران را به واسطه رابط های کاربری مبهم و پیـچیده، آنـها را به استفاده از آن خدمات مجبور نمایند.

3.امکان ترک کامل شبکه اجتماعی: این امـکان بـرای کاربران باید وجود داشته باشد که هـر زمـان بـخواهند، بتوانند به سهولت سرویس دهنده مورد نظر را ترک نـموده و اطـلاعات خود را به آسانی پاک نمایند. خدمات دهنده باید این اطلاعات را به صورت کامل پاک کند و آنها را دوبـاره مـورد استفاده قرار ندهد.

علاوه بـر ایـن، باید حـق امـکان انـتقال اطلاعات بارگذاری شده با فرمت استاندارد نـیز بـرای کاربران وجود داشته باشد؛ یعنی اطلاعات موجود در شبکه اجتماعی، واقعاً تحت کـنترل کـاربر قرار گیرد.

الزامات امنیتی عضویت در شـبکه های اجتماعی

یکی از مشکلات اسـاسی و بـنیادینی که گریبان گیر بیشتر کاربران شـبکه های اجـتماعی می گردد، این است که حاضر نمی شوند مفاد قرارداد کاربری را مطالعه کرده و از مجوزهایی کـه بـه شبکه اجتماعی می دهند، آگاهی پیـدا کـنند. ایـن مشکل، زمانی خـودش را بـهتر نشان می دهد که مـعمولاً کـاربران نمی دانند که فیس بوک در مقررات عضویت 4500کلمه ای خود، به کاربران اعلام کرده است که هـرگونه کـه بخواهد، از اطلاعات آنان استفاده خواهد کـرد و از ایـن بابت، نـه قـانونی را زیـر پا گذاشته و نه حقی را ضـایع کرده است و متأسفانه، همه یک میلیارد و دویست میلیون کاربر فیس بوک، آن را پذیرفته اند.

با این حـال، بـه نظر می رسد که برخی الزامات مـی تواند از بـخشی از آسـیب های احـتمالی کـاربران جلوگیری نماید:

1.تـنظیم دسـترسی های حریم خصوصی و دستیابی به اطلاعات شخصی، تنها برای دوستان و کسانی که می شناسند.

2.خودداری کردن از به اشتراک گذاری اطـلاعات هـویتی نـظیر زمان تولد یا محل سکونت، و دست کم عدم نـمایش عـمومی این نـوع اطـلاعات، در صـورت درج آنـها توسط کاربر.

3.دقت نمودن در هنگام کلیک روی لینک های کوتاه شده جهت جلوگیری از گرفتارشدن در دام کوکی ها.

4.به روزنگه داشتن نرم افزار آنتی ویروس، کرم و تروجان سیستم و احتیاط در هنگام اجراشدن پاپ آپ ها.

5.پاک نمودن کوکی ها در هنگام ترک شـبکه های اجتماعی.

6.خودداری از اعلام عمومی اطلاعاتی نظیر برنامه سفر؛ چرا که امکان سرقت را فراهم می نماید. علاوه بر این، حتی الامکان از برنامه های اعلام مکان ارسال پست خودداری شود. ردیابی چنین پست هایی می تواند زمـان و مـکان حضور فرد و امکان سوء استفاده از آن را فراهم آورد.

7.در هنگام استفاده از برنامه های شخص ثالث، بالاترین حد تنظیمات امنیتی در نظر گرفته شود.

8.کسب اطمینان و احراز هویت، قبل از پذیرش درخواست دوستی کسی که تـقاضای دوسـتی نموده است.

9.حصول اطمینان از خارج شدن از شبکه اجتماعی هنگامی که دیگر کاری در آن ندارد.

10.به یادداشتن این نکته که هر فایلی که به اشتراک گذاشته مـی شود، در سـِرور ذخیره شده، به صورت دائمـی نـگهداری می شود.

نگاهی اخلاقی به مسئله حفظ حریم خصوصی

وقتی در شبکه های اجتماعی، بحث حریم خصوصی یا اطلاعات شخصی مطرح می شود، منظور از آن، اطلاعاتی است که وابـسته بـه شخصیت افراد بوده و امـوری نـظیر: زندگی خانوادگی، عادت های فردی، ناراحتی های جسمی، شماره کارت های اعتباری و شماره حساب را دربرمی گیرد؛ همچنین شامل اطلاعات مربوط به وضعیت زندگی خصوصی، اعتقادات و باورها، عضویت در احزاب یا تشکل های صنفی و وضعیت نژادی یا قومی افـراد نـیز هست؛ به بیان دیگر، این اطلاعات، تنها اطلاعات سرّی و محرمانه نیست و هرگونه اطلاعات مربوط به شخص را شامل می شود.

به بیان دیگر، حریم خصوصی اطلاعاتی، عبارت است از حق اولیه افراد در محرمانه ماندن و جـلوگیری از بـه دست آوردن، پردازش و انتشار دادهـ های شخصی مربوط به وی، مگر در مواردی که قانون بدان تصریح داشته باشد.

قرآن کریم در آیات 27 سوره نور می فرماید: «ای کسـانی که ایمان آورده اید! در خانه هایی به غیر از خانه های خود وارد نشوید تا اینکه اجـازه بـگیرید و بـر اهل آن خانه سلام کنید. این، برای شما بهتر است؛ شاید که متذکر شوید.»

این نکته، نشان دهنده اهـمیت بـسیار بالایی است که دین مبین اسلام برای حفظ حریم خصوصی افراد قائل اسـت. از جـمله اصـول اساسی اسلام، سه اصل حفظ جان و مال و عِرض مردم می باشد. عِرض، به معنای آبرو، اعـتبار، حرمت، شرافت و وجاهت انسان، از آموزه های مؤکد دین اسلام است و خودداری از واردشدن به حـریم خصوصی افراد، از بارزترین مـصادیق حـفظ عِرض افراد است.

همچنین قرآن کریم در موارد بسیاری از تجسس در زندگی خصوصی افراد منع نموده است. امیر مؤمنان، علی(علیه السلام) در عهدنامه مالک اشتر به وی توصیه نموده که در عیوب مردم که بـر وی پوشیده است، کنجکاوی نکند و تا حد امکان، خطابخش و جرم پوش باشد. از مصادیق تجسس حرام، استماع مکالمات غیرعلنی اشخاص است که مشمول حکم آیه 12 سوره حجرات و احادیث مربوط به آن می گردد. دیدگاه اسلام، بـر ضـرورت و لزوم محترم شمردن شخصیت افراد، شئون و حقوق آحاد جامعه اسلامی و کتمان اسرار و حفظ اعراض آنان می باشد. هرگز نباید حقوق افراد و آبروی آنان، با استراق سمع و شنود، تفتیش و تجسس و یا افشاگری، مورد تـعدی و تـجاوز قرار گیرد.

به طور کلی، اطلاعات خصوصی افراد را می توان به سه دسته تقسیم نمود:

1.اطلاعات مربوط به نقاط ضعف افراد

یعنی اطلاعاتی که فرد برای رفع مشکلش آن را در اختیار دیگری قـرار مـی دهد؛ مثل اطلاعاتی که بیمار به پزشک یا مشاور خود می دهد و یا اطلاعاتی که در آزمایشگاه به دست می آید. افشای این نوع اطلاعات، به هیچ عنوان جایز نیست و مصداق خیانت در امانت اسـت. طـبق فـرمایش امام صادق (علیه السلام): «الْمـَجَالِسُ بـِالْأَمَانَةِ» یعـنی مجالس ‍[و آنچه در آنها می گذرد]، امانت است. علاوه بر این، اطلاع یافتن از آنها در صورتی که مورد نیاز فرد نباشد، س‍‍ؤال کردن در مورد آنها و یا اطـلاع یافتن بـر آنـها، مجوز شرعی ندارد و افشای آنها نیز به هـیچ وجـه، جایز نمی باشد.

2.اطلاعات شخصی تجاری و اقتصادی

به کارگیری فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، توانسته است بر عنصر زمان و مکان که دو مانع عـمده در تـوسعه مـعاملات تجاری محسوب می شدند، غلبه نماید؛ ولی تهدیدهای قابل تصور در این حـوزه، همچنان پابرجا هستند؛ مانند اطلاعات مالی افراد که در اختیار بانک ها یا مأموران اداره دارایی و امثال آن قرار می گیرد. تجسس در این اطلاعات، جـایز نـیست. هـمچنین سرقت هایی که در شبکه های اجتماعی صورت می پذیرد، به هیچ وجه قابل قـبول نـیست و مصداق خیانت در امانت و دزدی است؛ مانند تلاش برای به دست آوردن اطلاعاتی همچون: نام کاربری، گذرواژه یا اطلاعات حـساب بـانکی از طـریق جعل یک پایگاه یا نشانی ایمیل.

3.اطلاعات شخصی اعتقادی

اختلاف در عقیده، حقّ شهروندان اسـت. از اینـ رو، هـرگونه دستیابی، پردازش و انتشار داده های مربوط به اطلاعات شخصی افراد، بدون اخذ رضایت شخص، ممنوع اسـت؛ زیرا این کـار، در واقـع، تعدّی به حوزه و قلمرو شخصی افراد می باشد.

فناوری اطلاعات و ارتباطات موجب گردیده که امروز کاربـران بـه راحتی بتوانند با دستیابی به فایل های حاوی اطلاعات مربوط به اعتقادات شخصی دیگران که در مـراکز مـختلف نـگهداری می شوند، ضمن تحت فشار قراردادن اشخاص، فضای اخلاقی اجتماع را نیز تحت الشعاع منفعت طلبی های خود نـمایند.

از سـوی دیگر، ماده 12 اعلامیه جهانی حقوق بشر مقرر می دارد: «زندگانی خصوصی، امور خانوادگی، مـحل سـکونت و یـا مراسلات کتبی، نباید در معرض دخالت خودسرانه واقع شود. همچنین به حیثیت و حسن شهرت هیچ کس نـمی توان حـمله کرد. هر کس حق دارد که در این گونه دخالت ها یا تجاوزها، از پشتیبانی قـانون بـرخوردار بـاشد.»

نتیجه

حریم خصوصی، در شبکه های اجتماعی، بسیار آسیب پذیر بوده و امکان هر نوع سوء استفاده در آن متصور مـی باشد. ضـمن ایـنکه امکان پیگرد جرایم حاصل از آن، بسیار کم است؛ زیرا اطلاعات به طوری گـسترده و نـاشناس در اختیار کسانی قرار می گیرد که به راحتی قابل شناسایی نیستند و چه بسا کسانی که مورد سوء اسـتفاده قـرار گرفته اند، هیچ گاه متوجه آن نشوند. همچنین حق مالکیت کاربران بر اطلاعات آنـها، مـسلم و قطعی نیست و شبکه های اجتماعی به هر شـکلی کـه بـخواهند، از این اطلاعات برای کسب درآمد بیشتر و حـتی اهـداف سیاسی و اجتماعی بهره خواهند گرفت.

دانستنی های فناوری

استفاده از حسگرهای سه بعدی در نوت بوک

حسگرهای سه بعدی در بسیاری از حوزه ها مـانند پزشـکی و هوافضا استفاده می شود و حالا شـرکت ایـسر قـصد دارد که این حـسگرها را بـه دنیای نوت بوک های خود وارد کـند.

دوربـین RealSense 3D اینتل که روی لپ تاپ V17 Nitro این شرکت نصب خواهد شد، بعضی از قابلیت های کیبورد و ترک پد نوت بوک های ایـسر را هـم خواهد داشت. یک دوربین پیشرفته بـرای تـشخیص فاصله و انـدازه اشـیا، یـک پروژکتور لیزری و حسگر مـادون قرمز روی این دوربین قرار دارد.

این حسگر سه بعدی، علاوه بر امکان اسکن اشیا و چاپ سـه بعدی، اجـرای بسیاری از بازی ها و نرم افزارها را لذت بخش تر می کند؛ بـرای مـثال، کـاربران مـی توانند بـدون نیاز به مـاوس و کـیبورد و فقط با حرکت بدن، صفحات وب را باز کرده یا با دیگر نرم افزارها کار کنند. 3DMe و بازی Greek-themed Warrior Wave از اپلیکیشن هایی بـوده کـه بـا این فناوری سازگار شده است. به نـظر مـی رسد کـه ایـسر قـصد دارد نـسل جدید لپ تاپ منحصربه فرد 3 / 17 اینچی خود را پس از رونمایی در CES 2015 به بازارهای جهان عرضه کند.

سری Nitro مانند دیگر محصولات این شرکت، امسال تغییرات بسیاری خواهد داشت و با سخت افزاری قوی تر وارد میدان رقـابت می شود. پردازشگر چهارهسته ای Core i7 و گرافیک GeForce GTX 860M وظیفه اصلی پردازشی این دستگاه را به عهده دارد. همچنین هارددیسک های پٌرسرعت SSD با دو حجم 128 و 256 گیگابایت، ذخیره سازی اطلاعات را انجام می دهد.

BPG، فرمت جدیدی برای عکس ها

نزدیک به 20 سال است کـه JPEG بـه عنوان فرمت اصلی عکس ها استفاده می شود و با اختلافی چشمگیر، پُرکاربردترین فرمت عکس در اینترنت است.

حجم کم در کنار حفظ کیفیت تصاویر و پشتیبانی تمام سیستم ها از این فرمت، دلایل اصلی محبوبیت این فـایل هاست؛ امـا از آنجا که هر فناوری دوره ای دارد، به نظر می رسد که دوره JPEG هم با روی کارآمدن یک رقیب جدید و قدرتمند در حال به پایان رسیدن است. فـرمت جـدید عکس که BPG نام دارد و مخفف Better Portable Graphics اسـت، مـی تواند در حجمی مشابه با JPEG تصاویری بسیار باکیفیت تر از آن ذخیره کند.

الگوریتم فشرده سازی در این فرمت جدید به شکلی تعریف شده است.

منابع:

1. Lenhart ، Amanda. (2015/01/19). "Adults and Social Network Websites". Pew Research Center Internet Science & Tech: pewinternet. org

2. Wortham، Jenna. (2015/01/21). "Facebook Glitch Brings New Privacy Worries ". The Newyork Times: nytimes.com

3. (2015/01/18). "Social Networking Privacy How to be Safe، Secure and Social ". Privacy Rights Clearinghouse: privacyrights.org

4. (2015/01/18). "A Bill of Privacy Rights for Social Network Users ". Electronic Frontier Foundation: eff.org

5. Krishnamurthy، Balachander. (2015/01/20). "On the Leakage of Personally Identifiable Information Via Online Social Networks": www.wpi.edu/academics/cs

6.ابراهیم نیا، علی. (دسترسی در: 22/11 /1393 ). «حریم خصوصی در شبکه های اجـتماعی بـی معنی است»، پایگاه اطلاع رسانی کافه حـقوق: www.cafehoghough.com

7.حـکیمی، نجیب الله. (دسـترسی در: 23/11/1393). «قـلمرو حـریم خصوصی از منظر قرآن و احادیث»، پایگاه سـروش صـبا: www.bonyadesaba.com

8.سیامک، مرضیه. «مدیریت حقوق دیجیتال؛ فرصت ها و چالش ها». مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطـلاعات. 77. (1388): 253 - 272.

9.کـشاورز، حمید. «حقوق مؤلف دیجیتال و انقلاب کـاربر». کتاب ماه کلیات. 135. (1387 ): 85 - 89.

10.عـمرانی، لیـ لی. «آیا حقوق کاربران تجارت الکـترونیکی حـفظ می شود؟». بررسی های بازرگانی. 141. (1378): 26 - 28.