کشف دیوار خشتی بی نظیر در تپه اشرف اصفهان

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، علیرضا جعفری زند سرپرست هیات باستانشناسی امروز«شنبه » با اعلام این خبر گفت:فصل ششم کاوش تپه اشرف  پس از وقفه‌ای سه ساله با مجوز ریاست پژوهشگاه با تمرکز بر ضلع جنوب غربی آن انجام شد.

او افزود:با وجود وسعت هفت هکتاری تپه اشرف نقاط انتخاب شده برای ایجاد ترانشه بر اساس شناخت ارتباط فضاهای معماری ضلع شمالی با ضلع جنوبی تپه انجام گرفت و مسئله گاهنگاری آن نیز در دستور کار هیات بود.

این باستان شناس،یکی از مهم‌ترین یافته‌ها در فصول گذشته کاوش را قطعاتی از سفال‌های منقوش سده سوم پیش از میلاد اعلام کرد .

وی افزود: به دلیل مضطرب بودن لایه‌هایی که این نوع سفال در آنها کشف شده ، هیات به دنبال لایه‌ای دست‌نخورده برای مطالعه این نوع سفال  در لایه دوره یاد شده بود.

جعفری با اشاره به حفر چاه در خارج از دیوار کشی تپه  در فصل دوم کاوش برای ایجاد چاه فاضلاب کانکس‌های بهداشتی مستقر در ضلع جنوب غربی تپه افزود : در این منطقه چند قطعه سفال منقوش سده سوم پیش از میلاد به دست آمد.

به گفته وی به همین دلیل تمرکز هیات در فصل ششم به محوطه پیرامون چاه قرار گرفت و با ایجاد یک ترانشه 10×10 عملیات کاوش آغاز شد.

او افزود: در عمق 210 cm در دیواره شمالی این ترانشه بقایای یک دیوار خشتی تخریب شده نمایان شدکه چهار رج از خشت‌های آن برجا مانده و دارای خشت‌هایی به ابعاد 10×40×40 است که در فصول پیشین کاوش دیده نشده بود.

این باستان شناس اظهار داشت:بنابراین به پدیده جدیدی در تپه اشرف برخوردیم که در تاریخ‌گذاری تپه بسیار بااهمیت است.

وی تصریح کرد:هر چند که جزئیات معماری آن نامشخص و نیاز به پیگردی در فصول آینده کاوش دارد، ولی این خود بیانگر تنوع نوع معماری و تنوع در مصالح به کاررفته در معماری تپه اشرف است.  بخش شمالی این دیوار خشتی در زیر 600 cm خاک و خرده‌سنگ مدفون است.

جعفری گفت:این یافته چون همانندی در شهر اصفهان ندارد، به لحاظ مطالعه تاریخ معماری این شهر دارای اهمیت ویژه‌ای است.  خرده سفال‌های منقوش یافت شده در مجاورت آن می‌تواند راهگشای گاهنگاری آثار تپه اشرف باشد.

سرپرست هیات باستان شناسی گفت:ترانشه ایجاد شده دیگری در ضلع جنوب شرقی این ترانشه بیانگر از بین رفتن تمامی آثار سطحی تپه اشرف در گذر زمان است. خرده‌سفال‌های به دست آمده مربوط به سده سوم پیش از میلادتا اواخر دوره ساسانی بودند که بیانگر مورد توجه قرار نگرفتن ضلع جنوبی تپه اشرف در دوران اسلامی است.