علایمی نظیر ضعف حرکتی، ایجاد مشکل در دفع ادرار و مدفوع (مشکلی که بدلایل مختلف در خانمها دیده میشود و بهمین دلیل موارد ناشی از مشکلات نخاعی و ستون فقرات نیز به اشتباه به مسائلی چون افتادگی مثانه و... ارتباط داده میشوند )، کرختی پا و سنگینی، لنگش شدید عصبی و... نشان میدهد که بیمار نیاز به عمل دارد چرا که در این شرایط دیسک آسیب دیده موجب فشار شدید بر نخاع یا ریشههای عصبی شده و در صورت عدم درمان بموقع ممکن است تا آخر عمر فرد را زمینگیر سازد.
موضوع سوم هم مراعاتهای پس از عمل است که این دیگر کار بیمار است که در نشستن و فعالیتهای روزمره دقت و در انجام ورزشها و نرمشها مراقبت کند. بنابراین اگر واقعا فردی نیاز به عمل دارد ولی زیر بار آن نمیرود با دست خود نخاعش را از بین میبرد.
طبق گفته شما بیش از ٩٠ درصد دیسکها نیاز به عمل باز ندارند لطفا در مورد سایر روشهای درمانی هم توضیح دهید؟
اغلب کمردردها با مصرف مسکنهای معمولی و دو تا سه روز استراحت بهبود مییابند، درصدی از موارد هم نیازمند فیزیوتراپی و آب درمانی است، روشهای درمانی کم تهاجمی نظیر دیسکوژل، لیزر و درمان از طریق گاز ازن هم در مرحلهای که درمانهای طبی قدرت کنترل علائم را ندارند و بیمار نیازمند اقدامات پیشرفتهتر میباشد، بکار میروند.
مراحل پیشرفتهتری که با هیچیک از اقدامات قبلی بهبود نیابند و یا با عوارضی مثل مشکلات ادراری مدفوعی، ضعف حرکتی و برخی از علائم خطر دیگر همراهند، نیازمند مداخله جراحی باز خواهند بود، در عمل جراحی، بسته به روش مورد نظر پزشک، قطعه پاره شده و یا کل دیسک بطور کامل تخلیه میشود و در صورت صلاحدید جراح مربوطه ممکن است به جای آن دیسک مصنوعی به صورت پروتز قرار داده شود.
گفتید درمان از طریق روشهای کم تهاجمی؛ یعنی در واقع منظور شما روشهایی است که در آن عمل باز صورت نمیگیرد؟
بله دقیقا؛ البته لیزر علیرغم شیک بودن و پرسروصدا بودنش جایگاه آنچنانی در درمان واقعی دیسک ندارد .لیزر درجه حرارت محدوده دیسک را بالا میبرد و به عبارتی دیسک راسوزانده و تبخیر میکند بدلایل متعدد این روش در گردن به راحتی قابل استفاده نیست و یا با خطرات زیادی همراه است چرا که حرارت ایجاد شده برای نخاع گردن خطرناک و با ریسک بالائی همراه است.
درمان از طریق گاز اوزن نیز یک روش کم تهاجمی است که بر روی افراد با دیسکهای بسیار ضعیف قابل استفاده است. درمان از طریق تزریق دیسکوژل که امروز از آن به عنوان یکی از روشهای درمانی نوین با موفقیت تحسین برانگیز یاد میکنیم روشی کاملاً خلاّقانه و هوشمندانه بوده که تفاوتهای بنیادی با سایر روشها داشته، بدون تخریب، سوزاندن، یا برداشتن دیسک و بدون هرگونه کاهشی در ارتفاع و فضای دیسک، بخش بیرون زده را درمان میکند. این روش از حدود سال ٢٠٠٢ ابداع شد و ٢٠٠٧ به اروپا آمد.
لطفا به مزایای استفاده از این نوع درمان و تفاوت آن با سایر روشهای درمانی اشاره کنید؟
در روش درمانی دیسکوژل مطلقا نیاز به بیهوشی نیست و از بی حسیهای موضعی استفاده میشود، تنها ماده ضد درد که جهت بی حسی موضعی استفاده میشود ٥ تا ١٠ سی سی لیدوکایین است ؛ حتی اگر دیسکوژل به کانال نخاعی وارد شود هیچ عارضه و دردی ندارد، دیسکوژل پس از ورود به داخل دیسک آسیب دیده راه خود را پیدا میکند و به صورت خارقالعادهای در تمام نواحی آسیب دیده آن منتشر میشود.
کل زمان عمل با توجه به تعداد دیسکها از نیم ساعت تا حدود یک ساعت است و مهمتر از همه اینکه حالا در ناحیه گردن نیز قابل استفاده است. در واقع دیسکوژل فشار داخل دیسک را کم میکند و نه تنها هیچ کاهشی در ارتفاع دیسک تخریب شده ایجاد نمیکند بلکه مادهای هم به آن اضافه میکند اما با این وجود بخاطر خواص معجزه آسای خود و با کاهش فشار داخل دیسک، موجب بهبودی علائم و حتی در بسیاری از موارد با گذشت زمان باعث بازگشت دیسک بیرون زده به محل اصلی خود میگردد.
لطفا درباره چگونگی ابداع روش درمانی دیسکوژل و فرآیندی که موجب انجام تحقیقات گسترده در مورد آن شد که امروز شاهد موفقیتهای شگفتانگیز این نوع درمان در دنیا هستیم توضیح دهید؟
نقش اصلی در این روش درمانی توسط الکل اتیلیک انجام میشود که نخستین بار در سال ١٩٧٥از آن به عنوان مادهای بسیار مؤثر و مفید در درمان کم تهاجمی دیسکهای بیرون زده استفاده شد این تزریق با نتایج عالی و درصد بالایی از موفقیت همراه بود، اما ایرادهای اساسی هم به آن وارد شد از جمله اینکه چون تزریق درد زیادی داشت مریض باید بیهوش میشد و از طرفی چون الکل در روشهای تصویربرداری قابل رویت نبود به علت نشت میتوانست موجب دردهای انتشاری بعد از تزریق شود و مهمتر از آن اینکه در ناحیه گردن و پشت هم قابل استفاده نبود.
برای خواندن بخش اول - مبتلایان به دیسک حتما بخوانند- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- مبتلایان به دیسک حتما بخوانند- اینجا کلیک کنید.