تصاویر/ آثار چاپ از بزرگان هنر آمریکا

فرادید؛ در نمایشگاه تازه‌ای که در موزۀ هنرهای سن دیگو برگزار شده است، کارهای چاپ بهترین هنرمندان آمریکایی از دهۀ 20 تا اواخر جنگ جهانی دوم به نمایش گذاشته شده است.

 

به گزارش فرادید به نقل از گاردین، بخشی از این آثار را در زیر می‌بینید:

 

هلن لوندبرگ: "دغدغۀ من در آثارم حالات متغیر ساختار تصویری، و درجات متفاوتی از نمایش و انتزاع و تلاشی برای تجلی و برانگیختن موقعیتهای ذهن، حالات و احساسات بوده است."

 

ادوارد هاپر: "هنر عالی، ابراز بیرونی زندگی درونی هنرمند است و این زندگی درونی منتج به بینش شخصی او از جهان می‌شود."

 

فلچر مارتین: "بسیاری از دانشجویان در تلاش برای اصیل بودن گیر می‌افتند. بعد از پنجاه میلیون نقاشی، می بینید که شدیداً اصیل بودن غیر ممکن است. همیشه سلَفی هست. اصلاً اصیل بودن تا آن حد به چه درد می‌خورد؟ بهتر این است که اثر یک فرد، حقیقتاً اثر خودش باشد، ابراز صادقانۀ احساسات عمیق شخصی."

 

 

 

آرنولد اچ رونه بک، هنرمند متولد آلمان بود که شیفتۀ چشم‌انداز نیویورک بود و آن را "کوبیسم زنده" نامیده بود.

 

 

توماس هارت بنتون: "من این نوعی داوری درونی دارم که به خاطر همۀ محدودیت‌های ممکن ذهنم و تاثیرات آزاردهندۀ فرآیندهایم، به خاطر همۀ درگیری‌ها و شکست‌های متضادی که از سرم گذشته است، به چیزی رسیده‌ام که تصویر آمریکا و مردمان آمریکای زمانۀ من است."

 

بنتون مرداک اسپروانس؛ او در دهۀ 20 و 30 میلادی به خاطر لیتوگراف‌های سیاه و سفیدش از زندگی شهری شناخته می‌شد.

 

 

راکوِل کنت: "من نمی‌خواهم خودم را به شکلی رقت انگیز بروز دهم. من آن چیز عنصری و بی‌نهایت را می‌خواهم. من می‌خواهم ریتم ابدیت را نقاشی کنم."

 

پل هامبلتون لندکر، در ابتدا ورزشکاری خوش آتیه به نظر می‌رسید، اما یک بیماری باعث شد که پای راستش همواره دچار گرفتگی دائمی باشد. در عوض، تبدیل به یکی از بزرگترین هنرمندان چاپ عصر مدرن شد.

 

 

گرانت وود: "تکنیک شاکلۀ هنر نیست. کیفیت مبهم و رمانتیکی که به آن "زیبایی" می‌گوییم و از واقعیات زندگی روزمره دور است نیز نیست. این عمق و شدت تجربۀ یک هنرمند است که در درجۀ اول اهمیت در هنر قرار می‌گیرد."