به گزارش ایسنا، ارنست رادرفورد، فیزیکدان هسته‌ای، 30 اوت سال 1871 در حومه برایت‌واتر شهر نلسون واقع ساحل شمالی جزیره جنوبی نیوزلند متولد شد. او چهارمین فرزند از 12 فرزند خانواده بود. او از کودکی به علوم ریاضی علاقه بسیاری داشت وکتاب‌های زیادی نیز مطالعه می‌کرد. وی نخستین بورسیه از بورسیه‌های تحصیلی متعدد زندگی خود را در سال 1887 و زمانیکه تنها 16 ساله بود به دست آورد.
بورسیه تحصیلی دوم وی را قادر به ثبت‌نام در دانشکده "کنتربوری" شهر کرایست‌چرچ کرد. وی رشته‌های تحصیلی اصلی خود را فیزیک و ریاضیات انتخاب کرد. رادرفورد در پایان دوره آموزشی سه ساله دانشگاه خود موفق به اخذ مدرک کارشناسی ریاضی و فیزیک شد. رادرفورد در پی انتشار دو مقاله مهم درباره فعالیت تشعشعی مواد در سال 1895 بر خلاف دوم شدن در گزینش، جایزه مهمی به شکل یک بورس تحصیلی دریافت کرد. مقررات اعطای جایزه حق انتخاب موسسه آموزشی را به خود برنده جایزه می‌داد که رادرفورد آزمایشگاه "کاوندیش" دانشگاه کمبریج به مدیریت "جی. جی تامسون" را انتخاب کرد.
رادرفورد در سال 1895 به آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج رفت تا در آنجا تحت مدیریت جی.جی.تامسون مشغول به کار شود. تامسون که استاد فیزیک تجربی بود، رادرفورد را فعالانه در آزمایشگاه به کار گرفت.
رادرفورد در اوایل کار تحقیقاتی خود با انجام آزمایشی که فکر آن از خود وی بود دو تابش رادیواکتیوی ناهمانند شناسایی کرد. او پی برد که بخشی از تابش با برگه‌ای به ضخامت یک پانصدم سانتی‌متر قابل ایستادن بود اما برای متوقف کردن بخش دیگر برگه‌های بس ضخیم‌تری لازم بود.
او اولین اشعه‌ای را که تابشی با بار الکتریکی مثبت و یونیده کننده‌ای قوی بود و به سهولت در مواد جذب می‌شد "اشعه آلفا "نامید. اشعه دوم را که تابشی بار الکتریکی منفی بود و تشعشع کمتری ایجاد می‌کرد اما قابلیت نفوذ آن در مواد زیاد بود "اشعه بتا" نامید. تابش نوع سومی که شبیه پرتوهای ایکس بود در سال 1900 به‌وسیله پل اوریچ ویلارد (فیزیکدان فرانسوی) کشف شد این پرتو نافذترین تابش را داشت، طول موج آن بسیار کوتاه و بسامد آن فوق‌العاده زیاد بود. تابش جدید، "پرتو گاما" نام گرفت.
رادرفورد در سال 1903 به عضویت انجمن سلطنتی لندن درآمد و در سال 1904 نخستین کتاب خود به نام فعالیت تشعشعی را که امروزه از کتب کلاسیک نوشته شده در آن زمینه شناخته می‌شود، منتشر کرد.
او در سال 1907 به انگلستان بازگشت تا تصدی مقام مذکور را در دانشگاه منچستر به عهده بگیرد. رادرفورد در دانشگاه منچستر رهبر گروهی شد که به سرعت دست به کار تدوین نظریه‌های تازه درباره ساختار اتم زد. بزرگ‌ترین دستاورد رادرفورد در دانشگاه منچستر کشف ساختار هسته اتم بود.
ارنست رادرفورد یکی از بزرگ‌ترین فیزیکدانانی است که تاکنون جهان به خود دیده است. دهها انجمن علمی و دانشگاه به او عضویت و درجات دانشگاهی افتخاری داده‌اند و او را پدر انرژی هسته‌ای نامیده‌اند.
وی در طول حیات موفق به دریافت جوایز مهم بسیاری شد که می‌توان به نشان رامفورد، نوبل شیمی، مدال الیوت کرسون، مدال ماتئوچی، مدال کاپلی، مدال فرانکلین و نشان فارادی اشاره کرد.
این فیزیکدان نامی در سال 1937 و در سن 66 سالگی در اثر یک فتق محتقن که به خاطر سقوط وی از درخت در هنگام هرس کردن آن اتفاق افتاد، درگذشت.