به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، از سال 2012 که آلبرتو باربرا به جشنواره ونیز بازگشته این جشنواره را به دروازه‌ای برای رسیدن به طلای اسکار بدل کرده است و امروز با وجود همزمانی و رقابت با جشنواره‌های تورنتو و تلوراید، جایگاه تعیین کننده‌ای در شروع فصل جوایز سینمایی دارد.
برندگان جوایز اسکار چون «بردمن»، «اسپاتلایت»، «لالالند» و «شکل آب» اول بار از لیدو؛ محل برپایی جشنواره ونیز سربرآوردند و این به باربرا اجازه داده است تا بتواند مقتدرانه هر چیزی را با رادار خودش رصد کند و روابط گرم ونیز با نتفلیکس و آمازون نیز موجب شده تا فهرست فیلم‌هایی که در لیدو به نمایش درمی‌آید هیجان‌انگیزتر شود.
باربرا در گفتگویی با ورایتی درباره تغییر تعادل قدرت صحبت کرد و از این گفت که چرا برخلاف تیری فرمو همتایش در جشنواره کن، او از همراهی با غول‌های استریم نگرانی ندارد.
*در روابط بین ونیز، تلوراید و تورنتو چه چیزی تغییر کرده است؟
-خیلی چیزها تغییر کرده است. سه سال پیش رقابت بین فستیوال‌های پاییزی خیلی خشن بود مثلا تورنتو یک نگرش تهاجمی به تلوراید داشت که موجب شد تلوراید هم خیلی تهاجمی‌تر به ونیز نگاه کند، اما بعد تورنتو که احساس کرده بود در حال عقب ماندن از دیگر جشنواره هاست سعی کرد این وضعیت را به نفع خود تغییر دهد و بر اکران اولیه حتی برای فیلم‌های آمریکایی تمرکز کرد.
در همین حال چیزهای دیگری هم اتفاق افتاد و یکی از آنها این بود که ونیز برندگانی برگزید که بعد اسکار دریافت کردند و این توانایی ویژه ونیز را نشان داد. از سوی دیگر، اهمیت حضور در تلوراید به دلیل اعتبار آن افزایش یافت؛ چون فیلم‌ها به دلیل حضور مخاطبان وسیع یا انعکاس زیاد در رسانه‌های بین‌المللی در آنجا به نمایش درنمی‌آمدند. آنجا اعتباری خاص داشت که فیلم‌ها را به خود جلب می‌کرد. همه اینها موجب شد تا توازنی بین ونیز و تلوراید ایجاد شود... و تورنتو هم با تغییر نگرش‌هایش، کمتر تهاجمی شد. البته آنها هنوز بر اولین اکران جهانی تاکید دارند، اما این کمتر ممکن می‌شود چون طبیعی است که دست اندرکاران سینمایی بخواهند بگویند چرا اول ونیز نرویم، بعد تلوراید و بعد تورنتو؟ و یا این که خیلی ساده چنین فکر کنند که خب چرا در فستیوال‌های بیشتر پاییزی نباشیم؟
*این توازن قدرت بین فستیوال‌های پاییزی برای ونیز به چه معناست؟
-بزرگ‌ترین مزیت آن این بوده که مثلا امسال ما قادر شدیم تا همه فیلم‌ها را ببینیم برخی را انتخاب کردیم، برخی را نه.
*فیلم‌های نتفلیکس به دلیل عدم اکران در سینماها به کن راه پیدا نکردند. این امر چه تاثیری بر ونیز داشت؟
-اول بگویم که این فقط شامل نتفلیکس نمی‌شود، آمازون هم هست که برای نخستین بار در ونیز هست و دو فیلم برای نمایش دارد. ما سال‌ها به آمازون توجه داشتیم... آمازون در گذشته همیشه بیشتر مشتاق بود تا به کن برود، ولی امسال آنها از ماه مارس فیلم‌هایشان را برای ما فرستادند. ما آنها را دیدیم و قراردادهای لازم را بستیم. این یک نشانه دیگر است که حتی آنهایی که در گذشته بیشتر تمایل به آمدن به ونیز داشتند، امسال با خوشحالی به ونیز آمده‌اند. درباره نتفلیکس هم، باید بگویم ما در واقع از درگیری بین نتفلیکس و کن منتفع شدیم. زیرا دو فیلم نتفلیکس که آماده بودند یعنی «رم» کوارون و «سمت دیگر باد» اورسون ولز، و می‌توانستند ابتدا در کن دیده شوند، حالا در ونیز دیده می‌شوند. همه اینها نشان دهنده این است که ما یک ارتباط طولانی با نتفلیکس خواهیم داشت و این امر از زمانی که فیلم‌هایی چون «جانوران بدون سرزمین» را نشان دادیم، شروع شده است. نتفلیکس نیز با ما کاملا راحت بود و آنها همه فیلم‌هایی را که داشتند به ما نشان دادند و حتی تصمیم گرفتند انتخاب را بدون مذاکره، به ما واگذار کنند.
*شما به وضوح از این نظر حمایت کرده‌اید که بهترین راه تماشای فیلم رفتن به سینماست. حالا این فلسفه را در مورد نتفلیکس چطور به کار می‌بندید؟
-من فکر نمی‌کنم که هیچ تعصبی در میان دست‌اندرکاران صنعت و از جمله برای ما به عنوان مدیران یک فستیوال سینمایی وجود داشته باشد. در عین حال فکر نمی‌کنم که ما باید نقشی در تغییر بازار ایفا کنیم یا آن را نادیده بگیریم.
*«رم» و فیلم ایتالیایی نتفلیکس یعنی «Sulla mia pelle» قرار است در سینماها نمایش داده شوند. آیا این به نوعی به یک قصور اخلاقی از جانب شما باز می‌گردد؟
-مطلقا خیر! من هرگز به نتفلیکس نگفته‌ام که چرا نباید این فیلم را در سینماها اکران کنید. هرگز جرات نمی‌کنم چنین حرفی بزنم. تازه فکر نمی‌کنم نتفلیکس هم چنین چیزی را بپذیرد. کسانی که باید این تعاملات و مذاکرات را انجام دهند کارگردان‌ها و تهیه کنندگان هستند. کوارون و تهیه کننده فیلم «رم» یعنی دیود لیند... آنها بودند که به ما گفتند باید به ما امکان یک نمایش محدود سینمایی را هم بدهید. من مطمئنم که مارتین اسکورسیزی و فیلم «ایرلندی» او که آن هم توسط نتفلیکس ساخته شده اکران سینمایی می‌گیرند. طبیعی است که آنها می‌خواهند این فیلم‌هایشان را در سینماها نمایش دهند؛ اما با مقررات خاص خودشان. همین هم هست که این کار را جالب می‌کند. اگر شما این نحوه رفتار را بپذیرید، آن وقت می‌بینید که مخاطبان شما هستند که انتخاب می‌کنند فیلم‌ها را در سینما ببینند یا در خانه و به شیوه استریم. این دو نوع توزیع متفاوت است که می‌تواند وجود داشته باشد و انتخاب آن برعهده مخاطب است.