به گزارش خبرنگار گروه جهاد و مقاومت مشرق، نشست «مارش میرا» (ناگفته‌هایی از جنگ بوسنی) با حضور تعدادی از کارشناسان و علاقمندان، ساعتی پیش در بنیاد جوانه صلح برگزار شد.
در این نشست «مهدی حیدری» (فرزند شهیدرسول حیدری) و «صالح احمدی» درباره تجارب خود از راهپیمایی صلح «مارش میرا» مطالبی را بیان کردند.
احمدی با اشاره به فعالیت های تشکل مردمی رهروان ستارگان هدایت، به حضور اعضای این تشکل در راهپیمایی اربعین اشاره کرد و گفت: گروه پزشکی از سوی تشکل ما در مسیر نجف به کربلا حاضر بود و در حد وسع و امکانات تلاش کردیم تا خدماتی را به راهپیمایان ارائه کنیم. سال گذشته هم به صورت محدود در راهپیمایی مارش میرا حضور داشتیم و با بررسی ابعاد مختلف آن، امسال توانستیم 30 نفر از افراد در تخصص های مختلف از جمله رسانه، علوم سیاسی، اقتصادی، حقوق، ادیان و پزشکی را به این سفر اعزام کنیم و البته تمام هزینه های این سفر بر عهده افراد بود و این موضوع، انگیزه افراد شرکت کننده برای خدمت به راهپیمایان و بهره برداری از محتوای راهپیمایی را بالا برد.
چند مطلب دیگر درباره مارش میرا بخوانیم:
مدیر تشکل مردمی رهروان ستارگان هدایت با اشاره به محاصره مردم سربرنیتسا در جریان جنگ بوسنی گفت: مسلمانان این شهر با امیدی که به رهایی از محاصره داشتند به سمت شهر نِزوک حرکت کردند و در منطقه بوتوچاری، که سازمان ملل در آن مستقر بود مجبور به اقدامی شدند که منجر به کشتار فجیعی در این منطقه و طول مسیر شد . بنا به درخواست صربها، مردان بالای 12 سال از زنان جدا شدند تا مورد محاکمه قرار بگیرند. زنان را با اتوبوس هایی از منطقه خارج کردند اما هیچگاه از مردان که بیش از 8000 نفر بودند خبری نشد و بعدها با مشخص شدن گورهای دسته جمعی، پی بردند که همه مردها بدون محاکمه، کشته شده اند.
صالح احمدی
احمدی افزود: راهپیمایی مارش میرا در حقیقت طی 3 روز و در خلاف مسیری است که مردم سربرنیتسا طی کردند و برای زنده نگهداشتن یاد و نام آن 8000 شهید، برگزار می شود. این مسیر 110 کیلومتری، در 3 روی طی می شود و در روز چهارم نیز شهدایی که طی سال گذشته، از گورهای دسته جمعی تفحص شده اند، در مراسم باشکوهی به خاک سپرده می شوند.
مهدی حیدری دیگر سخنران این مراسم ضمن نمایش تصاویری از راهپیمایی مارش میرا در توضیحاتی گفت: شهر سربرنیتسا در شرق بوسنی از سوی سازمان ملل به عنوان منطقه امن اعلام شد و به همبن خاطر جمعیتش به 4 برابر افزایش پیدا کرد اما وقتی در سال 1995 قرار شد که شهر از مسلمانان خالی شود، مسلمانان به سوی پوتوچاری و نزوک حرکت کردند و آن نسل کشی گسترده اتفاق افتاد.
حضور کارشناس مسائل بوسنی در سازمان فرهنگ و ارتباطات و مرتضی قاضی (پژوهشگر انقلاب و دفاع مقدس)
احمدی در ادامه به حضور چشمگیر پرچم های ایران در طول راهپیمایی اشاره کرد و گفت: یکی از مسئولان راهپیمایی می گفت: حدود 1000 نفر از کشور ترکیه در این راهپیمایی حضور دارند اما شما با تعدادی حدود 30 نفر، کار کرده اید که پرچمتان در تمام طول راهپیمایی و همه جا به چشم می خورد!
مهدی حیدری در ادامه توضیحات خود به تعداد 8372 شهید بوسنیایی در نسل کشی سربرنیتسا اشاره کرد و گفت: بوسنیایی های شرکت کننده در این مراسم بیشتر از خارج این کشور می آیند و در حقیقت، سفرهای سالیانه خود را با این راهپیمایی تنظیم می کنند تا یاد شهدای بوسنی را زنده نگهدارند.
وی افزود: یکی از مادران شهید بوسنی می گفت: ما با مادران شهدای ایران فرق هایی داریم. پاره های پیکر شهیدان ما ممکن است در سالهای مختلف و در گورهای جمعی متفاوت پیدا شود و ما هر لحظه منتظریم تا خبرمان کنند و متوجه شویم که قطعه دیگری از شهیدمان پیدا شده. از این گذشته، ما برای زندگی در سربرنیتسا هنوز هزینه می دهیم و صرب هایی که در آنجا زندگی می کنند به انحاء مختلف برای ما مزاحمت ایجاد می کنند. وقتی من نوه ام را به درمانگاه می برم، ممکن است پزشکی که او را معاینه می کند، قاتل پدرش باشد و این وضعت برای ما بسیار سخت و جانفرسا است.
حیدری همچنین با اشاره به اینکه تا کنون 13 نسل کشی در بالکان و بوسنی اتفاق افتاده گفت: نسل کشی سربرنیتسا فقط بخشی از کشتار مسلمانان در جنگ بوده و نقشه گورهای دسته جمعی پیدا شده، نشان می دهد که این گورها در تمام بوسنی پراکنده اند و صربها و کروات ها بارها جای پیکر شهدا را در گورهای مختلف تعویض می کردند تا ردی از آن ها به دست نیاید. این انتقالها با لودر و بلدوزر انجام می شده و به همین خاطر شهدایی هستند که پیکرهایشان به مرور و در چندین گور دسته جمعی پیدا شده است.
