به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، روز گذشته محمدعلی بهمنی اعلام کرد که از شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی خداحافظی کرده است تا مزاحم ترانه‌های سخیف نباشد. از لحظه‌ای که بهمنی خبر رفتنش از شورای شعر را منتشر کرد، گمانه‌زنی‌های بسیاری در این باره مطرح شد که یکی از آنها، رفتن محمدعلی بهمنی را به صدور مجوز ترانه‌های آلبوم «ابراهیم» با صدای چاوشی ربط می‌داد.
وقتی شورای شعر به پنج ترانه از قطعه‌های آلبوم «ابراهیم» مجوز نداد و شرط اصلاح ترانه‌ها را برای صدور مجوز مطرح کرد؛ مدیر کل دفتر موسیقی با اختیار خود به سه اثر از این پنج اثر مجوز داد. در نهایت هم آلبوم «ابراهیم» با شش قطعه منتشر شد و البته در کنارش دو قطعه‌ی مجوز نگرفته هم به صورت رایگان در اختیار علاقه‌مندان به موسیقی قرار گرفت. حال این گمانه‌زنی مطرح شد که محمدعلی بهمنی به خاطر این حاشیه‌ها از دفتر موسیقی رفته است. برای روشن شدن این ماجرا پای صحبت‌های محمدعلی بهمنی نشستیم تا در دقایقی کوتاه درباره این موضوع برایمان توضیحاتی ارائه کند. در ادامه متن گفت‌وگو با محمدعلی بهمنی شاعر و ترانه سرای مطرح کشورمان را می‌خوانید:
***
*علت رفتن‌تان از شورای شعر دفتر موسیقی چه بود؟
علت تصمیمم، همانی است که نوشته‌ام.
*فشارها بر روی شورای شعر از کجا وارد می‌شد که مجبور می‌شدید شعرهای سخیف را مجوز بدهید.
من که نمی‌دادم. به همین دلیل هم گفتم مزاحمشان نباشم.
*حاشیه‌های مربوط به صدور مجوز آلبوم «ابراهیم» با صدای محسن چاوشی در تصمیم شما برای رفتن از شورای شعر موثر بود.
هیچ مشکلی با آقای چاوشی نداشتم. کار «ابراهیم» را هم من رد نکردم. خودِ ارشاد هم گفته بود که اصلاح کند و بفرستد تا تصویب شود. نمونه‌ی تصحیح شده را هم ما نداشتیم.
آقای چاوشی خودش خواننده با ارزشی است. شعر این آلبوم هم از سروده‌های حسین صفا است. صفا از خوبان ترانه روزگار ماست. با ایشان که من مشکل نداشتیم.
تنها پیشنهادی که من به آقای چاوشی دادم مربوط به سه سال پیش می‌شود. سه سال پیش اثری را آقای چاوشی برای گرفتن مجوز ارائه کرده بود که بخشی از آن در شان آقای چاوشی و در شان آقای صفا نبود. من هم پیشنهاد دادم که آن بخش را عوض کنند که بعدها دیدم عوض کرده‌اند.
مشکل نه چاوشی است و نه صفا. مشکل ترانه‌های ضعیفی هستند که آبروی شعر و ترانه و موسیقی را برده‌اند. وگرنه کار خوب و با ارزش که بیاید ما تشنه‌ی خواندن و شنیدنش هستیم.
*خیلی‌ها می‌خواهند استعفای شما را به حاشیه‌های صدور مجوز آلبوم «ابراهیم» ربط بدهند. برخی می‌گویند به این خاطر که شما صدور مجوز شعر برخی از قطعه‌های آلبوم «ابراهیم» را نگه داشته بودید و...
من نگه نداشته بودم. زمانی که ترانه‌های این آلبوم در شورا بررسی شده، من در شورا نبودم و در مسافرت بودم. من هنوز آن پرونده را نه دیده‌ام و نه می‌دانم چیست.
*با این حرکت که آقای ترابی با اختیار خودشان مجوز شعر سه قطعه از اثر ابراهیم را صادر کرد، مشکل داشتید.
این که در هر صورت جاهایی از شعر را تغییر داده که مجوز گرفته است. البته من اصلا نمی‌دانم و ترانه را هم نشنیده‌ام و نمی‌دانم زمان ارائه به شورا چه بوده و اکنون که منتشر شده چه بوده است. در هر صورت جایگاه آقای چاوشی ارجی دارد که همیشه قابل احترام است.
*یعنی رفتن شما از شورای شعر دفتر موسیقی هیچ ربطی به آلبوم «ابراهیم» و آقای چاوشی ندارد؟
هیچ ربطی به این مسئله ندارد. به این دلیل که آقای صفا(شاعر ترانه‌های آلبوم «ابراهیم») کسی نیست که آدم از کارهایش خوشش نیاید. من آقای صفا را می‌شناسم و بسیار هم برایش ارزش قائلم. خودِ آقای چاوشی هم می‌داند که من چقدر دوستش دارم و آثارش را می‌پسندم؛ البته کارهای با ارزشش را.
*ماجرای هیراد چطور. در رفتن شما موثر بود.
هیراد که با من طرف نبود. آقای علیرضا بدیع نکته‌ای را متوجه شد و به او گوشزد کرد. فقط زمانی که برای گرفتن مجوز پیش ما آمد، عزیزانی که شعرهایشان را برداشته بود، با هیراد توافق کرده بودند و هیچ مشکلی هم از آن نظر نبود.
*پس مشکل اصلی شما با ترانه‌هایی است که این روزها در حوزه موسیقی پاپ مجوز می‌گیرند.
بله. موسیقی ایرانی هنوز ارزش شنیدن دارد اما ترانه‌های پاپ نه.
*شما رئیس شعر و ترانه بودید. چرا آثار سخیف را رد نمی‌کردید که اینگونه مشکلات هم پیش نیاید.
شورا که نظر من تنها نیست. حدود 12 نفر دیگر هم هستند. بعد از نظر شورا هم خود مسئولان سروده‌های تایید شده را می‌دیدند. به هر روی این آثار سخیف منتشر می‌شدند. من هم خجالت می‌کشم از انتشار این آثار. نمی‌دانم چرا این‌ها اینقدر شوقمند این ترانه‌های سخیف هستند.
*در انتشار این آثار سخیف، بیشتر اعضای شورا دخیل هستند یا مسئولان بالا دستی.
من دیگر وارد این مقوله‌ها نمی‌شوم. در هر صورت ارشاد هر کدام از این ترانه‌ها را بشنود باید بگوید نه! اما متاسفانه می‌بینیم که این آثار منتشر می‌شود. من هم که در شورای شعر و ترانه مسئولیتی داشتم، همه‌ی نگاه‌ها به من بود و همه فکر می‌کردند که من این آثار را مجوز می‌دهم.
