این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نوحه‌هایی که امروز در قالب شعرهای آیینی می‌شنویم اظهار کرد: به نظر می‌رسد یک اقدام عمومی برای این‌که سطح شعر مداحی و منبری ما بالا برود لازم است تا سواد و دانش ادبی این شاعران بالا برود و آثار وزین و سنگین‌تر بسرایند.
او با اشاره به نامناسب بودن شعرهای برخی نوحه‌ها و مداحی‌ها گفت: آن‌چه ما از طریق رسانه‌ها یا هیات‌های مذهبی می‌شنویم، نشان‌دهنده آن است که انتخاب شعرها برای نوحه‌سرایی‌ها خوب نیست و هر سال هم همین مطلب را تکرار می‌کنیم که معمولا این شعرها، شعرهای پیش پاافتاده‌ای هستند که سراینده‌های‌شان هم شاعران متوسطی هستند که صرفا ذوق و عشقی برای سرودن شعر مداحی دارند.
کاکایی افزود: ممکن است چند کار خوب هم شنیده شود اما جریان عمومی جریان رو به ضعفی است که در شعر مداحی ما وجود دارد.
این شاعر همچنین درباره اشتیاق نسل جوان امروز به سرودن شعر آیینی بیان کرد: به طور طبیعی و خودجوش اشتیاق نسل امروز به سرایش اشعار آیینی کم شده است. اوایل در تولدها، وفات‌ها و ایام خاص گرایش به سرودن این آثار بود اما به نظر می‌آید اکنون بسامد خلق آثار آیینی فروکش کرده است و جز جشنواره‌هایی که برگزار می‌شوند و عموما هم نهادهای دولتی حامی آن‌ها هستند کم‌تر می‌بینیم که انگیزه‌ای برای سرایش داشته باشند.
عبدالجبار کاکایی در پایان با اشاره به تعدد جشنواره‌ها و جلسه‌ها در ایام مذهبی گفت: کیفیت برگزاری و داوری و کارشناسی آثار همه در چگونگی آثار اهمیت دارد، اما تعدد و موازی‌کاری خوب نیست چون به رقابت تبدیل می‌شود. شاعر شعر آیینی را که گفته تا آخر سال در جشنواره‌های مختلف شرکت می‌دهد و در هر جشنواره‌ای هم دنبال جایزه است. این نشان می‌دهد که مسیر دلی و عاطفی سرودن، به یک مسیر برای جایزه و جشنواره تبدیل می‌شود و این‌گونه جشنواره‌ها بیشتر آسیب‌رسانند.
