چرا قالیباف عصبانی نباشد، وقتی می‌بیند جایگاهش از نامزد ردصلاحیت شده هم کمتر است؟

از فردای انتخابات92 یک لحظه آرام و قرار نداشته اند. هر کاری که باید می کرده اند،کرده اند. سازوکار چیده اند. تیم بندی کرده اند. نمایندگان شان در استانها را به خط کرده اند. کلی روزنامه و مجله و سایت و کانال تلگرام راه انداخته اند.برای اینها هم کلی هزینه کرده اند. اعتبار آدمها را خرج کرده اند. صدها لابی داشته اند. حمایت این و آن را گرفته اند. بارها نظرسنجی راه انداخته اند و دست برقضا همیشه هم اول شده اند. آن وقت...

آن وقت "جمنا" که خودش را به جای اصولگرایان نشانده در چشم به هم زدنی او را هوا کردو حجت الاسلام والمسلمین رئیسی را جایگزین او کرد. بدتر اینکه ، او را در رتبه دوم هم ننشاند. در مجمع عمومی شان هر شرکت کننده می توانست به 5 نامزد رای بدهد.اما بعد از رای اول که به نام رئیسی داده شد، رای دوم را کسی کسب کرد که شورای نگهبان 4سال پیش  صلاحیتش را برای ریاست جمهوری رد کرد. رای سوم هم برای کسی به صندوق ریخته شد که از ریاست سازمان جوانان احمدی نژاد به کارخانه سایپا رفت و نمره عملکردش در هر دوجا آنقدر چشمگیر نبود که همان رئیس دولت دهم نگهش دارد.

قالیبافی ها با این اوضاع چرا خشمگین نباشند؟ احساس اینکه از رفقایشان رودست خورده اند تلخ است. دکترخلبان را با زاکانی و بذرپاش مقایسه می کنند و می بینند لااقل یکی دو سروگردن از آنها بلندتر است. در جلسات خصوصی و حرفهای درگوشی، آقای شهردار را پوش می دادند که لباس رزم بپوشد و به میدان جنگ انتخابات برود. اما...

اما حالا قالیباف در قمار سیاست، بز آورده. رکب خورده. همه آمال و آرزوهای رفقایش بادهوا شده. چه کند؟ باز هم منتظر 4سال دیگر بماند؟ صبرکردن از سال 84 تا 96 کم نبود که 4سال دیگر هم به آن اضافه شود؟

2727