فیلم وحشت‌آور Fahrenheit ۱۱/۹ مایکل مور: ترامپ علائم بیماری است، نه خود بیماری

فیلم جدید مایکل مور Michael Moore به نام «فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 در فیلادلفیا و در 7 نوامبر 2016 — شب انتخابات — آغاز می‌شود. تصاویری از طرفداران هیجان‌زده‌ی هیلاری کلینتون Hillary Clinton نشان داده می‌شود که توقع دارند نامزد محبوبشان رسماً به‌عنوان رئیس‌جمهور اعلام شود. سپس کلیپ‌هایی از سیاست‌مداران و چهره‌های مشهور مختلف می‌بینیم که با لبخند پیروزمندانه‌ای ادعا می‌کنند ترامپ هرگز پیروز نخواهد شد. این یک شروع هوشمندانه برای داستانی هشداردهنده است. به‌جای تمرکز بر ترامپ، مور Moore فیلم خود را با تمرکز بر عوام متوهمی آغاز می‌کند که نمی‌دانستند چه چیزی در انتظارشان بود.
مور Moore همیشه استاد ساختن مستندهایی بوده که مخاطبان را به فکر فرو برده و منقلب کننده و طعنه‌آمیز بوده‌اند؛ اما این هرگز تمام محتوای فیلم‌هایش نبوده است. فیلم‌های مور Moore صرفاً تلاش‌هایی روشن‌فکرانه نیستند. این موضوع از فیلم اول او، «من و راجر» Roger and Me (در سال 1989) که در آن تأثیرات و عواقب تصمیم جنرال موتورز GM مبنی بر بستن نیروگاه‌هایش در بوستون Boston را بررسی می‌کند، صادق است. او در فیلم‌هایی مانند «بولینگ برای کلومباین» Bowling for Columbine (در سال 2002) هم همین رویه را در پیش گرفت؛ مور در این فیلم سراغ انجمن ملی سلاح رفت که برایش یک جایزه‌ی آکادمی را به ارمغان آورد. سپس او «فارنهایت 9/11» Fahrenheit 9/11 (در سال 2004) را اکران کرد که رکورد باکس آفیس را شکست و در آن نگاهی منتقدانه و تندوتیز به اقدام جنگ‌طلبانه‌ی ریاست جمهوری جرج دبلیو. بوش George W. Bush پس از حوادث تروریستی 11 سپتامبر سال 2001، داشت.

«فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 در ادامه‌ی این میراث غنی، قوی‌ترین فیلم مور تاکنون برای مخاطبان به‌حساب می‌آید. این فیلم از داستان خیزش ترامپ به‌سوی ریاست جمهوری استفاده می‌کند تا نقاط ضعف، شکست‌ها و کاستی‌های موجود در دموکراسی آمریکا را به تصویر بکشد. برای مور داستان ترامپ، داستان شکست موقتی سیستمی که اجازه داد یک خودشیفته‌ی خطرناک به قدرت برسد نیست؛ بلکه داستان سیستمی است که برای دهه‌ها به سمت داشتن خروجی این‌چنینی حرکت کرده است.
این فیلم به دیدگاه‌های پر آب‌وتاب در مورد ترامپ می‌پردازد، ازجمله این‌ ادعا که ترامپ تصمیم گرفت نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود چون به گوئن استفانی Gwen Stefani به خاطر این‌که در ان‌بی‌سی NBC بیشتر از او پول در می‌آورد، حسودی می‌کرد؛ اما درنهایت مور زمان زیادی را به نمایش ترامپ در این فیلم اختصاص نمی‌دهد. او به هالیوود ریپورتر Hollywood Reporter گفت: “بله من چیزهایی در مورد ترامپ به شما نشان خواهم داد که ندیده‌اید؛ اما اگر آمده‌اید تا فیلم‌های لو رفته‌ی ادرار کردن را ببینید، فیلم اشتباهی را برای تماشا انتخاب کرده‌اید.”
اگر به دنبال فیلمی بودید که ساده و مختص دوران ترامپ باشد، این فیلم برای شما مناسب نیست؛ اما اگر به دنبال فیلمی هستید که شبکه‌ی پیچیده‌ی سلطه‌های سیاسی، سو استفاده از قدرت و ناکامی‌های نهادی را که منجر به ظهور ترامپ در عرصه‌ی سیاسی شدند، به تصویر بکشد، این فیلم را حتماً باید ببینید.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی Sophia A. McClennen در وب‌سایت Salon است.حال به بررسی نظرات سایر منتقدین درباره‌ی این فیلم می‌پردازیم:
فیلم ثرت Film Threat ؛ اندی هاول Andy Howell
صادقانه بگویم، پیش از تماشای «فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 انتظار یک فیلم معمولی را داشتم. کسی فیلم قبلی او، «مایکل مور در ترامپ‌لند» Michael Moore in Trumpland را دیده بود؟ من خبر این‌که او دارد روی این فیلم جدید کار می‌کند را در برنامه‌ی تلویزیونی استیون کلبرت Stephen Colbert شنیدم و پیش خود گفتم او دیگر از دورافتاده است. چند فیلم اخیر او چنگی به دل نمی‌زدند. آیا مور Moore در عصر شبکه‌های اجتماعی حرفی برای گفتن دارد — جایی که خشم همه‌جا را فرا گرفته و اخبار جدید هر ساعت به گوش همه می‌رسد؟
من اشتباه می‌کردم. «فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 برای مایکل مور Michael Moore بازگشت به دوران طلایی‌اش است — به محبوبیت «من و راجر» Roger and Me و خشم «فارنهایت 9/11» Fahrenheit 9/11. این فیلم در اکرانی که در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم تورنتو داشت از سوی حضاری که حضور حداکثری داشتند تشویق ایستاده دریافت کرد.
رولینگ استون Rolling Stone ؛ پیتر ترورس Peter Traversیکی از بهترین و جذاب‌ترین فیلم‌های مور — در کنار «من و راجر» Roger and Me (در سال 1989)، «بولینگ برای کلومباین» Bowling for Columbine (در سال 2002) و «سیکو» Sicko (در سال 2007) — آخرین فیلم او درباره‌ی ترامپ است که البته به طرز آزاردهنده‌ای طعنه‌آمیز و به شکل زجرآوری هوشمندانه ساخته شده است. او می‌خواهد به ما نشان بدهد که این شخصیت معروف که حالا سکان‌دار کشتی ما شده، از آسمان برای ما نیفتاده است. این فیلم سخنرانی مور در مورد وضعیت کشور آمریکا است و پیام آن روشن است: ما در دردسر افتاده‌ایم.
پلی‌لیست The Playlist ؛ ویکتور استیف Victor Stiff
آخرین فیلم مستند‌ساز مشهور، مایکل مور، به نام «فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 سعی دارد دورویی عمیقی که در دموکراسی آمریکا ریشه دوانده را نخ‌نما کند. این فیلم یافته‌های افسوس‌برانگیزی را آشکار می‌کند. در طول فیلم او آمارهایی قابل استناد، شاهدان معتبر و کلیپ‌هایی را ارائه می‌کند که سیستم دموکراسی فعلی را زیر سؤال می‌برد. البته که این فیلم موردی و جانب‌دارانه است اما «فارنهایت 11/9» Fahrenheit 11/9 پر از خشم است و یکی از مؤثرترین فیلم‌های مور در سالیان اخیر محسوب می‌شود.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.