به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، آخرین شبیه‌سازی‌های ناسا به محققان در مورد درک چگونگی عملکرد ابرسیاه‌چاله‌ها کمک کرد. این سیاهچاله‌ها غالبا میلیون‌ها تا میلیاردها برابر خورشید جرم دارند، اما اطلاع از اینکه اگر آنها با هم برخورد کنند، چه می‌شود، کم است.
محققان مرکز پرواز فضایی "گدارد"(Goddard) که زیرمجموعه ناسا است، با استفاده از یک ابررایانه، در نهایت موفق شدند پیش‌بینی کنند که اگر دو ابرسیاهچاله با چنین اندازه‌ای باهم برخورد کنند، چه می‌شود.
این تیم از اثرات فیزیکی برگرفته از نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین استفاده کرد. طبق گفته ناسا، گاز در این سیستم‌ها اغلب به صورت نور تابشی اشعه ماوراء بنفش و اشعه ایکس بروز می‌کند.
"اسکات نوبل" یکی متخصصان اخترفیزیکدان در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا گفت: ما می‌دانیم کهکشان‌های دارای سیاه‌چاله‌های مرکزی، تمام زمان جهان را در حافظه خود دارند، اما ما کسر کوچکی از کهکشان‌ها را با دو سیاه‌چاله در نزدیکی مراکز آنها رصد کرده‌ایم.
وی افزود: جفتی که ما دیدیم، سیگنال‌های نیروی گرانشی قدرتمندی را منتشر نمی‌کنند، زیرا آنها خیلی دور از یکدیگر هستند. هدف ما شناسایی (تنها با نور) جفت‌های نزدیک‌تر است.
تیم ناسا به انتشار همین مقدار از اطلاعات اکتفا کرد. تقریبا هر کهکشان به اندازه کهکشان راه شیری یا بزرگتر، دارای یک ابرسیاهچاله در قلب خود است که ناسا چندین دهه در حال رصد و شناسایی آنها است.
نوبل و دیگر اعضای تیم گدارد تجزیه و تحلیل خود را از شبیه‌سازی منتشر شده در نسخه اخیر مجله Astrophysical منتشر کردند.