امروز در خیابان در حال قدم زدن بودم. از کنار دو نفر که جلوی مغازه ای ایستاده بودند و در حال حرف زدن بودند عبور کردم. مرد تقریبا 50 ساله به آن دیگری می گفت: فوق العاده خوشمزه است و مقوی. اگر چهار تاش رو بخوری دیگه تا شب نمیتونی چیزی بخوری. در حال دور شدن بودم که شنیدم گفت: البته من تا به حال نخوردم ولی خیلی اوصافش رو شنیدم.
شنیدن این جمله باعث شد تا محل کار ذهنم مشغول شود. برایم عجیب بود که چطور مرد 50 ساله چیزی را که آخرش هم نفهمیدم چه بود نخورده اینگونه توصیف می کند؟ شنیده ایم که می گویند تجربه مادر علم است اما چه اتفاقی افتاده که در این روزها بدون علم و تجربه در مدح یا مذمت چیزی کلمات را قرقره می کنیم و بر سر دیگران هوار می کنیم؟
روز گذشته و ماجرای تصویب لایحه cft و حواشی پررنگ تر از متنش نمونه روشنی از واقعیات این روزهای جامعه ماست. بدون اغراق می توان گفت بیش از 90 درصد موافقان و مخالفان این لایحه در میان عموم مردم هرگز از متن آن آگاهی نداشته اند و آن را نخوانده اند و در بهترین حالت فقط توصیفاتی که برایشان گفته اند قرقره می کردند. پس چه می شود که نخوانده و ندیده و بدون علم و تجربه بر سر هم فریاد می زنیم و دیگری را متحجر یا خائن می نامیم.
تصور نگارنده این است که این پدیده را باید در بستر اجتماعی و فرهنگی بررسی کرد نه سیاسی و البته که سیاسیون و سیاستگذاران در بوجود آمدن این مساله دخیل و مقصرند.جامعه ای که از آرامش و امنیت روانی برخوردار نیست نسبت به هرموضوعی و خبری حساس می شود و از اینجاست که شاید بتوان فهمید چرا ملت ما در مترو و اتوبوس کتاب نمیخوانند و سر در گوشی دارند.این عدم مطالعه نه از سر عدم علاقه به کتاب که از سر عدم امنیت روانی در جامعه است که باعث شده افراد از کله صبح یا نصف شب دنبال موضوع و خبر و حادثه ای در صفحات 4 اینچی کف دستشان باشند و باز هم اینجاست که نسبت به هر موضوعی که تصور می کنند در دریای متلاطم وجودشان سنگی می اندازد و آن را اندکی هم مواج تر می کند حساس تر می شوند.
از طرفی باید به این موضوع عدم تخلیه هیجانی جامعه را هم اضافه کرد. جامعه ای که در بستر درست خودش نمی تواند هیجانات خود را تخلیه کند از هر روزنه ای برای ابراز وجود استفاده می کند و بلکه ابزار دست موج سازان و پرده نشینان و صاحبان منافع می شود.
اگر نظام بتواند کنشگری های سیاسی و اجتماعی مردم را در بستر درست و عاقلانه تعریف شده اعم از احزاب و تشکل ها و صنوف و سمن ها جاری و ساری کند آنگاه افراد جامعه در هر موقعیت می توانند نیازهای سلسله مراتبی خود را مرتفع سازد و در جایگاه اصلی خود فریاد بزنند و در این صورت هیجانات کاذب و موضع گیری های بدون پشتوانه رخت بر می بندد و آنانی که ستونهایشان را بر فنداسیون جهل عوام بنا کرده اند و در بستر جنگ روانی ارامش و روان جامعه را نشانه رفته اند تیرشان به سنگ می خورد.شاید باید تجربه کنیم و تجربه کنیم تا بدون علم و تجربه سخن نگوییم.
2929
