آخرین مقاله استیون هاوکینگ در مورد سیاه چاله ها منتشر شد

استیون هاوکینگ هیچگاه از تلاش برای کشف راز و رمز سیاه چاله ها دست بر نداشت؛ او حتی در آخرین ساعات عمرش هم روی حل این مساله کار می کرد و حالا آخرین مقاله علمی استیون هاوکینگ در مورد سیاه چاله ها به پاس تلاش های دیگر همکارانش در دانشگاه های کمبریج و هاروارد در وبسایت ArXiV قرار گرفته است.

این مقاله که تحت عنوان Black Hole Entropy and Soft Hair (آنتروپی سیاه چاله و موی نرم) منتشر شده به تناقض موجود در مساله سیاه چاله ها میپردازد. براساس اعلام مالکوم پری از دیگر مولفان همکار استیون هاوکینگ پارادوکس مورد اشاره «شاید سردرگم کننده ترین مشکل در فیزیک نظری امروز باشد» و چندین دهه بود که به کانون زندگی این فیزیکدان بدل شده بود.

این پارادوکس نخستین بار از مباحث نظری استیون هاوکینگ در دهه 1970 میلادی سر بر آورد که براساس آن سیاه چاله ها دارای دما هستند. به همین خاطر باید براساس گذشت زمان تبخیر شوند تا زمانی که چیزی از آنها باقی نماند و در اثر این اتفاق انرژی از سیاه چاله ها آزاد می شود که به آن تشعشع هاوکینگ شهرت دارد.

سیاه چاله

باور کلی این است که وقتی یک شی وارد سیاه چاله ها می شود اطلاعات آن برای همیشه در سطح سیاه چاله باقی می ماند حتی اگر آن سیاه چاله دیگر قابل مشاهده نباشد. با این حال اما اگر یک سیاه چاله بخار شود آن اطلاعات نیز بخار خواهند شد. این مساله نوعی تناقض ایجاد میکند زیرا براساس قوانین فیزیک کوانتوم اطلاعات هیچگاه از بین نمی روند.

آخرین مقاله استیون هاوکینگ در مورد سیاه چاله ها نشان می دهد که چطور می توان با استفاده از فوتون هایی به نام «موی نرم» که در لبه های سیاه چاله ها قرار دارند این اطلاعات را حفظ نمود. براساس مقاله تالیف شده توسط هاوکینگ، پری، اندرو استرومینگر و ساشا هیکو دمای یک سیاه چاله زمانی که شی ای به داخل آن انداخته می شود تغییر می کند و هرچه داغ تر شود آنتروپی یا اختلالات داخلی آن نیز بیشتر می شود. این آنتروپی همان چیزی است که درون موی نرم یک سیاه چاله حفظ می شود.