قبیله ای در اتیوپی که از زباله های دنیای مدرن به عنوان زیورآلات استفاده می کنند

قبیله ی «داساناچ» (Daasanach) یک قبیله ی تقریباً بیابان نشین با حدود 50٫000 جمعیت است که در دره ی «اومو» (Omo Valley) در جنوب کشور اتیوپی زندگی می کنند. در گذشته این قبیله در طول سال و در شروع فصل های مختلف همراه با احشام خود در جستجوی آب و مرتع از منطقه ای به منطقه ی دیگر کوچ می کردند. اما در 50 سال گذشته این قبیله دسترسی خود به اکثر مراتع را از دست داده و به کشاورزی روی آورده است. اعضای این قبیله نیز مانند قبایل دیگر حاضر در منطقه مجبور شدند به مناطق نزدیک به رودخانه ی «اومو» نقل مکان کرده و برای زنده ماندن به کشاورزی روی بیاورند.

عکاسی فرانسوی به نام اریک لافورژ چندین سال را به بررسی شیوه ی زندگی و فرهنگ این قبیله و نحوه ی تغییر زندگی آن ها تحت تاثیر پیشرفت های امروزی پرداخته است. یک فرهنگ عجیب در میان مردمان این قبیله این است که آن ها از هر وسیله ای برای تزیین سرپوش خود استفاده می کنند، از درب بطری های نوشابه گرفته تا ساعت مچی، گیره ی سر و حتی قطعات پلاستیکی و فلزی دور انداخته شده.

افراد این قبیله ماه ها را به جمع آوری درب بطری های نوشابه و تلاش برای خرید ساعت های شکسته می پردازند و در نهایت زنان قبیله آن ها را مانند زیورآلات و گیس مصنوعی از سر خود آویزان می کنند. البته همه ی مردان و زنان و حتی کودکان نیز از این نوع سرپوش های عجیب و غریب بر سر دارند.

به گزارش روزنامه دیلی میل: “دختران و کودکان خاص ترین نوع سرپوش را دارند در حالی که زنان سالمند سرپوش هایی سنگین و ساخته شده از بیشترین وسایل و اجزا را با بیشترین تزیینات به سر می کنند. مردها تنها اجازه دارند تا زمان ازدواج در سرپوش خود از درب بطری های نوشابه [پلاستیکی یا فلزی] استفاده کنند و بعد از ازدواج سرپوش هایی ساخته شده از خاک رس که با شکلک های رنگارنگ و خنده دار تزیین شده به سر می گذارند و صورت خود را با یک پر پرنده تزیین می کنند. مورد اخیر را تنها در صورت شکار یا پیروزی بر دشمن می توانند وارد سرپوش خود کنند”.

همچنین در گزارش روزنامه ی دیلی میل آمده است که بر اساس گفته های اریک لافورژ “مردان جوان به پوشیدن گردنبند و گوشواره علاقه ی فراوانی دارند و دختران همیشه بدن های عضلانی تری دارند زیرا سخت ترین کار روزمره که همان آوردن آب از رودخانه است را دختران انجام می دهند”.

بنظر می رسد که افراد قبیله هیچگاه این سرپوش ها را از سر خود بر نمی دارند و برای این که در هنگام خوابیدن سرپوش هایشان خراب نشود از یک بالش گردنی دست ساز که از چوب ساخته شده است استفاده می کنند.

لافورژ می گوید: ” ساختن این سرپوش ها هفته ها به طول خواهد انجامید. بنابراین هیچ وقت نمی گذارند به خاطر یک چرت ساده سرپوش باارزششان خراب شود”.