«تولدت مبارک» برای ستاره ها؛ از «مارلون براندو» تا «راموس»

برترین ها: طی هفته ای که گذشت بسیاری از ستاره ها زادروزشان را جشن گرفتند: از «مایکل فسبندر» بگیرید تا «هیث لجر» بگیرید تا اُلیویا وایلد. در اینجا نگاهی به نکات و حقایق جالب زندگی ستاره هایی که در هفته پیش به دنیا آمدند می اندازیم.

 

 

سرخیو راموس گارسیا (Sergio Ramos) زادۀ 30 مارس 1986، فوتبالیست حرفه ای اسپانیایی است که بازیکن و کاپیتان رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا است. او در پست دفاع میانی و هافبک راست بازی می کند. راموس پس از ظهور از طریق آکادمی جوانان سویا، رفته رفته به یک مهرۀ اصلی برای رئال مادرید تبدیل شد و در این تیم با کسب 13 افتخار بزرگ،  تا حد یکی از گلزنان برتر لا لیگا از خط دفاعی، ارتقا یافت.

 

 

وی در سطح بین المللی نمایندۀ تیم ملی اسپانیا در سه جام جهانی و سه دوره بازی های قهرمانی اروپا بوده و تیمش در جام جهانی 2010 و بازی های اروپایی 2008 و 2012 پیروز میدان بود. او اولین بازی خود را در 18 سالگی انجام داد و در سال 2013، جوان ترین بازیکن ملی بود که تا آن زمان 100 بازی ملی انجام داده بود.

 

 

در سپتامبر 2012 سرخیو وارد رابطه ای با پیلار روبیو، روزنامه نگار و مجری، شد که این رابطه در جشن توپ طلای فیفا از سوی هر دوی آنها تأیید شد. آنها دو پسر به نام های سرخیو و مارکو دارند. دارایی خالص سرخیو راموس 60 میلیون دلار برآورد شده است.

 

اریک پاتریک کلپتون (Eric Clapton)، زادۀ 30 مارس 1945، گیتاریست راک و بلوز، خواننده و ترانه سرای انگلیسی است. او تنها کسی است که سه بار به تالار شهرت راک اند رول راه یافته است: یک بار به عنوان یک هنرمند انفرادی و دو بار دیگر به عنوان عضو گروه یاردبردز و گروه کریم (Cream). از کلپتون به عنوان یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین گیتاریست های تمام دوره ها یاد می شود. او در فهرست «100 گیتاریست برتر تمام زمان ها»ی مجلۀ رولینگستون جایگاه دوم و در فهرست «پنجاه گیتاریست برتر تمام دوران» شرکت گیتار گیبسون جایگاه چهارم را دارد. او همچنین در فهرست «10 نوازندۀ برتر گیتار الکتریک» مجلۀ تایم در سال 2009، پنجمین نفر بود.
در میانۀ سال های 1960، کلپتون گروه یاردبردز را ترک کرد تا با گروه جان مایال و بلوزبرکرز همکاری کند. کلپتون بعد از ترک این گروه بلافاصله گروه سه نفرۀ کریم را با جینجر بیکر، طبل نواز، و جک بروس، نوازندۀ بیس، تشکیل داد که کلپتون قطعه های بلوز بداهۀ طولانی و قطعه های پاپ روان پریشانه و هنری به سبک بلوز می نواخت.

 

 

 علاوه بر آن، او گروه راک بلایند فیث را با بیکر، استیو وینوود، و ریک گرش تشکیل داد. در بیشتر سال های 1970، آثار کلپتون از سبک دلپذیر جی جی کیل و سبک رگی باب مارلی تأثیر گرفت. بازخوانی او از آهنگ باب مارلی با نام I Shot the Sheriff کمک کرد سبک رگی به بازار انبوه دست یابد. محبوب ترین آثار او، Layla، با گروه درک و دومینو ضبط شد و Crossroads، از آهنگ های رابرت جانسون بود با گروه کریم ساخته شد. اندوه کلپتون پس از مرگ پسرش کانر در سال 1991، در ترانۀ Tears in Heaven بیان شده که در آلبوم Unplugged معرفی شد.

کلپتون 18 جایزۀ گرمی و جایزۀ بریت برای سهم چشمگیرش در موسیقی دریافت کرده است. در سال 2004، او نشان فرماندۀ عالی ترین رتبۀ امپراتوری بریتانیا (CBE) را به پاس خدماتش به موسیقی در کاخ باکینگهام دریافت کرد. کلپتون که خود اعتیادش را به الکل و مواد مخدر درمان کرده، مرکز کراسرود را در جزیرۀ آنتیگا برای بازپروری افراد وابسته به مصرف مواد تأسیس کرده است. دارایی خالص اریک کلپتون 115 میلیون دلار برآورد شده است.

 

 

 

هنری وارن بیتی معروف به وارن بیتی (Warren Beatty) فیلمساز و بازیگر آمریکایی است که در 30 مارس 1937 به دنیا آمد. او چهارده بار نامزد دریافت جایزۀ اسکار شده-چهار بار برای بهترین بازیگر مرد، چهار بار برای بهترین فیلم، دو بار برای بهترین کارگردان، سه بار برای بهترین فیلمنامۀ غیر اقتباسی و یک بار برای بهترین فیلمنامۀ اقتباسی- و اسکار بهترین کارگردانی را برای فیلم «سرخ ها» (1981) دریافت کرده است. بیتی اولین وتنها کسی است که همزمان برای بازیگری، کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی یک فیلم نامزد جایزه شده است-اولین بار برای «بهشت می تواند صبر کند» (1978) که آن را با الن مِی نوشت و به همراه باک هنری کارگردانی کرد و دومین بار برای «سرخ ها» که فیلم نامه را با ترِوِر گریفیث نوشت.

 

 

در سال 1999، او بالاترین افتخار آکادمی اسکار یعنی جایزۀ ایروینگ جی تالبرگ را دریافت کرد. بیتی هجده بار نامزد دریافت گلدن گلوب شده که شش بار آن را برنده شده است، از جمله جایزۀ سسیل بی دیمیل گلدن گلوب که در سال 2007 آن را دریافت کرد. در بین فیلم های نامزد گلدن گلوب او میتوان به این فیلم ها اشاره کرد: اولین فیلم سینمایی اش «شکوه علفزار» (1961)، «بانی و کلاید» (1967)، «شامپو» (1967)، «دیک تریسی» (1990)، «باگزی» (1991)، «بول ورث» (1998) و «قوانین صدق نمی کنند» (2016)؛ بیتی تهیه کنندۀ این فیلم ها نیز بوده است.

 

 

آرتور پن، کارگردان بانی و کلاید، بیتی را "تهیه کننده ای کامل" توصیف کرده و اضافه کرده است: «او همه را مجبور می کند تا بیشترین انتظار را از خودشان داشته باشند... او کاملاً سخت تر از هرکس دیگری که تا به حال دیده ام کار می کند.»  بیتی از سال 1992 با آنت بنینگ بازیگر ازدواج کرده است. آنها چهار فرزند دارند: استیفن آیرا، بنجامین، ایزابل و اِلا. دارایی خالص وارن بیتی 70 میلیون دلار برآورد شده است.

 

اوان گوردون مک گرگور (Ewan McGregor) بازیگر اسکاتلندی زادۀ 31 مارس 1971 است. اولین نقش حرفه ای اش را در سال 1993، در سریال «رژ لب روی یقه تو» به دست آورد. شهرت او بیشتر به خاطر بازی در نقش مارک رنتن، جوان معتاد به هروئین، در درام «رگ یابی» (1996) و «رگ یابی 2» (2012)، جِدی اُبی وان جوان در سه گانۀ «جنگ ستارگان» (2005-1999)، کریستین شاعر در فیلم موزیکال «مولن روژ» (2001)، پدر پاتریک مک کنای کامرلنگو در «فرشتگان و شیاطین» (2009)، دکتر آلفرد جونز در درام کمدی رمانتیک «صید ماهی سالمون در یمن» (2011) و لومیر در اقتباس لایو اکشن از «دیو و دلبر» (2017) است.

 

 

او نامزد دریافت جایزۀ بهترین بازیگر فیلم کمدی یا موزیکال گلدن گلوب برای هر دو فیلم مولن روژ و صید ماهی سالمون در یمن شد. مک گرگور در تئاتر های «مردان و عروسک ها» (2007-2005) و «اتللو» (2008-2007) نیز بازی کرده است. او در فهرست «100 ستارۀ برتر سینما در تمام زمان ها»ی مجلۀ امپایر در ردۀ 36 جای گرفت. در یک نظرسنجی توسط بی بی سی در سال 2004، مک گرگور چهارمین فرد تأثیرگذار در فرهنگ بریتانیا نام گرفت. او در کارهای خیرخواهانه دست دارد و از سال 2004، سفیر یونیسف انگلستان شده است. در سال 2016، او جایزۀ بفتای بشردوست بریتانیا را به دست آورد.

 

 

از دیگر فیلم های مک گرگور می توان به «یک زندگی کمتر معمولی» (1997)، «بمان» (2005)، «سایه نویس» (2010)، «غیرممکن» (2012)، «آگوست: اوسیج کانتی» (2013) اشاره کرد. او در سال 2016 فیلم «نغمۀ آمریکایی» را کارگردانی کرد و خود نیز در آن بازی کرده است. مک گرگور از سال 1995 با ایو ماوراکیس، طراح تولید یونانی فرانسوی ازدواج کرده است. آنها چهار دختر دارند که یکی از آنها را از مغولستان به سرپرستی گرفته اند. دارایی خالص اوان مک گرگور 35 میلیون دلار برآورد شده است.

 

کریستوفر واکن (Christopher Walken) زادۀ 31 مارس 1943، بازیگر تئاتر و سینمای آمریکایی است که در بیش از 100 فیلم سینمایی و نمایش تلویزیونی ظاهر شده است، از جمله «آنی هال» (1977)، «شکارچی گوزن» (1978)، «سگ های جنگی» (1980)، «منطقۀ مرده» (1983)، «نمایی از یک قتل» (1985)، «بتمن بازمی گردد» (1992)، «داستان عاشقانۀ واقعی» (1993)، «داستان عامه پسند» (1994)، «اسلیپی هالو» (1999) «اگه می تونی منو بگیر» (2002)، «اسپری مو» (2007)، «هفت روانی» (2012) و اولین قسمت از سه گانۀ «رسالت» و همچنین موزیک ویدیو های بسیاری از هنرمندان موسیقی.

 

 

 
واکن در طول دوران حرفه ای خود چندین بار برنده و نامزد جایزه شده است، از جمله برای بازی در نقش نیکانور نیک شیووتارویچ در شکارچی گوزن، اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را به دست آورد. او برای بازی در نقش فرانک ابگنیل بزرگ در فیلم «اگه می تونی منو بگیر» نیز نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد و جایزۀ بفتا و صنف بازیگران را برای این فیلم به دست آورد. واکن در فیلم «مردان قوی» (2012) با آل پاچینو و آلن آرکین هم بازی بود. او در فیلم های «پسران جرسی» (2014)، خانوادۀ فانگ (2016)، «ادی عقاب» (2016) نیز بازی کرده است.

فیلم های واکن در ایالات متحده بیش از یک میلیارد فروش داشته است. او در نمایشنامه های شکسپیر، «هملت»، «مکبث»، «رومئو و ژولیت» و «کوریولانوس» نیز نقش اصلی را بازی کرده است. او از مجریان مهمان محبوب برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب» است و از آوریل 2008 تا کنون هفت بار در این برنامه شرکت کرده است.

 

 

واکن کارگردانی و نمایشنامه نویسی را با فیلم کوتاه «میگو با پاپ کورن» در سال 2001 آغاز کرد. او همچنین در سال 1995، نقش اصلی الویس پریسلی، خوانندۀ محبوبش را در نمایشنامه ای به همین نام نوشت و کارگردانی کرد. او در سال 1969 با جورجن واکن (ثون)، مسئول انتخاب بازیگران ازدواج کرد. مهم ترین کار او در سریال «خانوادۀ سوپرانو» است. واکن در مصاحبه هایش اظهار کرده که نداشتن فرزند یکی از دلایل پرکار بودن او در بازیگری است. دارایی خالص کریستوفر واکن 30 میلیون دلار برآورد شده است.   

---

 

مایکل فسبندر (Michael Fassbender) زادۀ 2 آوریل 1977، بازیگر ایرلندی متولد آلمان است. اولین حضور سینمایی او در فیلم حماسی فانتزی «300» (2007) در نقش یک جنگجوی اسپارتی بود؛ نقش های قبلی او شامل چند نمایش صحنه و نقش های اصلی در مینی سریال «جوخۀ برادران» (2001) و درام فانتزی تلویزیونی «جادو» (2005-2004) است. اولین بار با نقش بابی سندز، فعال اجتماعی، در فیلم «گرسنگی» (2008) به شهرت رسید که برای بازی در آن برندۀ جایزۀ فیلم های مستقل بریتانیایی شد.

 

 

نقش های بعدی او شامل فیلم مستقل «تنگ ماهی» (2009)، «حرامزاده های لعنتی» (2009) در نقش یک ستوان نیروی دریایی سلطنتی، اقتباس سال 2011 از «جین ایر» در نقش ادوراد راچستر، «یک روش خطرناک» (2011) در نقش کارل یونگ، «پرومته» (2012) در نقش یک ربات دارای ادراک، و درام کمدی موزیکال «فرانک» (2014) در نقش یک موسیقیدان غیرعادی به شدت متأثر از فرانک سایدباتم، است.

در سال 2011، فسبندر  برای اولین بار نقش مگنتو، ضد قهرمان فیلم «مردان ایکس: درجه یک» را ایفا کرد و بعد ها این نقش را با یان مک کلن در «مردان ایکس: روزهای آیندۀ گذشته» (2014) سهیم شد و دوباره آن را در «مردان ایکس: آخرالزمان» (2016) به دست آورد. در سال 2013، در نقش یک برده دار به نام ادوین اپس در فیلم حماسی برده داری «12 سال بردگی» بسیار تحسین شد و این فیلم اولین نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل را برایش رقم زد. فسبندر در همان سال در فیلم دیگری از ریدلی اسکات با نام «مشاور» ظاهر شد.

در 2015، در فیلم زندگینامه ای دنی بویل به نام «استیو جابز» نقش این شخصیت را بازی کرد و در اقتباس سینمایی جاستین کرزل از «مکبث» شکسپیر نقش اول را بر عهده گرفت. برای نقش آفرینی در فیلم استیو جابز نامزد دریافت جایزه های اسکار، بفتا، گلدن گلوب و ساگ شد. در سال 2015، او تهیۀ فیلم وسترن «غرب آهسته» را بر عهده گرفت و در آن بازی کرد.

 

 

فسبندر در سال 2016 در فیلم های «نوری در میان اقیانوس ها»، «کیش یک آدم کش» و «تجاوز علیه ما» حضور یافت. آخرین فیلمی که از او به نمایش در آمد، «ترانه به ترانه» (2017) است که در آن با رایان گاسلینگ و ناتالی پورتمن هم بازی بود. او فیلم های «بیگانه: پیمان» و «آدم برفی» را در نوبت اکران دارد.

 

 

فسبندر از سال 1996 در منطقۀ هکنی لندن ساکن است. او آلمانی را بسیار روان صحبت می کند و به بازی در فیلم ها و نمایشنامه های آلمانی زبان علاقه دارد. فسبندر از سال 2006 تا 2008 با خوانندۀ ژاپنی استرالیایی، مایکو اسپنسر، رابطه داشت. از سال 2008 تا 2009 با مدل آمریکایی، لیسی اندروز بود و از دسامبر 2014 نیز با آلیسیا ویکاندر، بازیگر سوئدی رابطه دارد. دارایی خالص مایکل فسبندر 30 میلیون دلار برآورد شده است.
 

---

 
3 آوریل، زادروز مارلون براندو

مارلون براندو (Marlon Brando) بازیگر، کارگردان و فعال اجتماعی آمریکایی بود که در 3 آوریل 1924 زاده شد و در 1 ژوئیه 2004 در گذشت. وارد کردن واقع گرایی به بازیگری سینما را به او نسبت می دهند. او که در سالهای 1940 در استودیوی بازیگری استلا ادلر تحصیل می کرد، در شناسایی سیستم  بازیگری استانیسلاوسکی سهیم بوده است. بیشترین شهرت براندو به دلیل نقش آفرینی هایش به عنوان تری مالوی در «در بارانداز» (1954) و ویتو کورلئونه در «پدر خوانده» (1972) که برای هر دو برندۀ اسکار شد و همچنین بازی در «اتوبوسی به نام هوس» (1951)، «زنده باد زاپاتا!» (1952)، «جولیوس سزار» (1953)، «وحشی» (1953)، «انعکاس در چشمان طلایی» (1967)، «آخرین تانگو در پاریس» (1972)، «و اینک آخرالزمان» (1979) است. براندو در بسیاری موارد ، از جمله جنبش حقوق شهروندی و جنبش های مختلف بومیان آمریکا، نیز فعالیت اجتماعی داشت.

 

 

 او اولین بار برای بازی در نقش استنلی کووالسکی در اقتباس سینمایی از نمایشنامۀ تنسی ویلیامز، «اتوبوسی به نام هوس» تحسین و نامزد دریافت جایزۀ اسکار شد، نقشی که پیش از آن در تئاتر به خوبی از عهدۀ آن برآمده بود. تحسین بعدی را برای بازی در نقش تری مالوی در فیلم «در بارانداز» به دست آورد و بازی او در نقش یک رهبر باند شورشی موتور سوار به نام جانی استرابلر در «وحشی»، او را به تصویری ماندگار در فرهنگ عامه بدل کرد. براندو برای بازی در نقش امیلیانو زاپاتا در «زنده باد زاپاتا»، مارک آنتونی در اقتباس سینمایی جوزف ال منکیویچ از «جولیوس سزار» اثر شکسپیر، و افسر نیروی هوایی لوید گرووِر در «سایونارا» (1957) برگرفته از رمان جیمز میچنر در 1954، نامزد دریافت اسکار شد. براندو در سال های 1950، سه بار در فهرست 10 ستارۀ پولساز برتر قرار گرفت؛ در سال 1954 در ردیف دهم، در 1955 در ردیف ششم و در 1958 در ردیف چهارم.

 

 

سال های 1960 برای براندو دهۀ رکود بود. او وسترن کالت «سربازان یک چشم» را کارگردانی کرد و در آن بازی کرد؛ این فیلم یک شکست تجاری و انتقادی بود و بعد از آن براندو مجموعه ای از شکست های گیشه ای را تجربه کرد که اولین آنها اقتباس از رمان «شورش در کشتی بونتی» در سال 1962 بود. بعد از ده سالی که در هیچ فیلم موفقی حضور نداشت، برای بازی در نقش ویتو کورلئونه در «پدر خوانده» کار فرانسیس فورد کاپولا، نقشی که منتقدان آن را یکی بهترین کارهای او می دانند، دومین جایزۀ آکادمی را به دست آورد. پدر خوانده در آن زمان یکی از موفق ترین فیلم های تاریخ سینما بود. براندو با این فیلم و «آخرین تانگو در پاریس» که برای بازی در آن نامزد دریافت اسکار شد، جایگاه خود را در میان برترین ستاره های گیشه تثبیت کرد و در نظرخواهی ستاره های پول ساز در 1972 و 1973، به ترتیب رتبۀ ششم و دهم را به دست آورد. براندو بعد از چهار سال وقفه در «آب بندهای میسوری» (1976) ظاهر شد.

 

 

 

بعد از آن وی از حضور افتخاری خود با دستمزد های بالا، در فیلم هایی مانند «سوپرمن» (1978) و «فرمول» (1980) خرسند بود و سپس نه سال از بازی در فیلم ها فاصله گرفت. به گزارش کتاب رکوردهای جهانی گینس، براندو دستمزد بی سابقۀ 3.7 میلیون دلار (15 میلیون دلار با احتساب تورم) و 11.75 درصد از سود ناخالص فیلم را برای 13 روز حضور در فیلم سوپرمن دریافت کرد. او دهۀ هفتاد را با بازی بحث انگیز در نقش کلنل کرتس در فیلم دیگری از کاپولا، واینک آخر الزمان، به پایان رساند؛ فیلمی موفق در گیشه که برای آن دستمزد بالایی گرفت و سرمایۀ خوبی برای سالهای بیکاری خود در دهۀ 80 به دست آورد.

 براندو توسط انستیتوی فیلم آمریکا چهارمین ستارۀ سینما در میان ستاره های مرد نام گرفت که در سال 1950 یا قبل از آن شروع به کار کرده بودند. او، به همراه چارلی چاپلین و مریلین مونرو، یکی از سه بازیگر حرفه ای بود که مجلۀ تایم در سال 1999، آنها را در فهرست 100 نفرۀ مهم ترین افراد قرن قرار داد. وی در 1 ژوئیۀ 2004، در سن 80 سالگی بر اثر نارسایی تنفسی درگذشت. دارایی خالص و میراث مارلون براندو 21.6 میلیون دلار برآورد شده است.

 

ادوارد ریگن "ادی" مورفی (Eddie Murphy) زادۀ 3 آوریل 1961، کمدین، بازیگر، نویسنده، خواننده و تهیه کنندۀ آمریکایی است. مورفی از بازیگران ثابت برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب» از 1980 تا 1984 بود. او استند آپ کمدین بوده و در فهرست 100 استند آپ برتر تمام زمان ها در شبکۀ کامدی سنترال در جایگاه دهم قرار دارد. مورفی برای نقش آفرینی در فیلم های «48 ساعت»، مجموعۀ «پلیس بورلی هیلز»، «اماکن تجاری»، و «پروفسور دیوانه» نامزد دریافت جایزۀ گلدن گلوب شده است. در سال 2007، برای بازی در نقش خوانندۀ سول ،جیمز تاندر ارلی، در «دختران رویایی» برندۀ جایزۀ گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد نقش مکمل و نامزد دریافت اسکار همین شاخه شد.

 

 

کارهای مورفی در مقام صداپیشه شامل ترگود استابز در «پی جی ها»، خر در مجموعه فیلم های «شرک» و موشو اژدهای چینی در «مولان» است. او در بعضی فیلم ها علاوه بر نقش اصلی خود، چند نقش دیگر نیز بازی می کند، این کار او ادای احترامی است به یکی از بازیگران مورد علاقه اش، پیتر سلرز که در «دکتر استرنجلاو» و فیلم های دیگر چند نقش بازی کرده است. او در «سفر به امریکا»، «خون آشام در بروکلین»، «پروفسور دیوانه» (که در آن نقش اصلی را در دو تجسم، به علاوۀ پدر، برادر، مادر و مادربزرگ شخصیت خودش را بازی کرد)، «بوفینگر»، «ماجرا های پلوتو نَش»، «نوربیت» و «ملاقات با دِیو» چند نقش بازی کرده است.

 

 

او در فیلم های «تصورش کن» (2009)، «سرقت از برج» (2011)، «هزار کلمه» (2012) بازی کرده است. وی یکی از بازیگرانی است که در کنار دیگر جوایز خود، بارها نامزد دریافت تمشک طلایی برای بدترین بازیگر شده است. مورفی در سال 2016 در فیلم درام «آقای چرچ» نقشی جدی بر عهده داشت. فیلم های او از سال 2014، بیشتر از 3.8 میلیلرد دلار در کانادا و آمریکا و 6.6 میلیارد دلار در سراسر دنیا فروش داشته است. در 2015، او ششمین بازیگر پول ساز آمریکا بود. مورفی جایزۀ مارک تواین برای طنز آمریکا را از مرکز هنرهای نمایشی جان اف کندی دریافت کرده است. او در سال 1993، با نیکول میچل ازدواج کرد. آنها پنج فرزند دارند. این زوج در سال 2006 طلاق گرفتند. او چهار فرزند دیگر نیز از روابط دیگر خود دارد. دارایی خالص ادی مورفی 85 میلیون دلار برآورد شده است.

 

 

 

الکساندر ری "الک" بالدوین (Alec Baldwin)، زادۀ 3 آوریل 1958، بازیگر، نویسنده، تهیه کننده و کمدین آمریکایی است. او در میان 4 برادر بالدوین که همگی بازیگر هستند، بزرگ ترین است. بالدوین اولین بار با حضور در فصل 6 و 7 درام تلویزیونی «ناتس لندینگ» در نقش جاشوآ راش شناخته شد. از آن پس، او در نقش های اصلی و فرعی دیگری نظیر کمدی فانتزی ترسناک «بیتل جوس» (1988)، در نقش جک رایان در تریلر اکشن «در تعقیب رد اکتبر» (1990)، کمدی رمانتیک «مرد متأهل» (1991)، فیلم ابر قهرمانی «سایه» (1994)، و دو فیلم به کارگردانی مارتین اسکورسیزی: زندگینامۀ هاوارد هیوز «هوانورد» (2004) و درام جنایی نئو نوآر «رفتگان» (2006). نقش آفرینی او در درام رمانتیک «کولر» (2003) نامزدی اسکار بهترین بازیکر مرد نقش مکمل را برایش به دنبال داشت.

 

 

بالدوین از 2006 تا 2013 در نقش جک دوناهی در طنز موقعیت «30 راک» بازی کرد و برای آن دو جایزۀ امی، سه گلدن گلوب و هفت جایزۀ صنف بازیگران دریافت کرد و به بازیگر مرد با بیشترین تعداد جایزۀ ساگ تبدیل شد. او در «مأموریت غیر ممکن: ملت یاغی»، پنجمین بخش مجموعه فیلم های مأموریت غیر ممکن، بازی کرد که در 31 ژوئیه 2015 به نمایش در آمد. او همچنین یکی از مقاله نویسان شبکۀ خبری لیبرال هافینگتون پست است. از سال 2016 او مسابقۀ تلویزیونی «مچ گیم» را اجرا می کند. وی برای ایفای نقش رئیس جمهور دونالد ترامپ در برنامۀ «پخش زندۀ شنبه شب»، هم در دورۀ انتخابات ریاست جمهوری 2016 و هم پس از تحلیف او، توجه و تحسین جهانی را به خود جلب کرده است. بالدوین فیلم های «نابینا»، «کوچک سازی» و «والدین مست» را برای سال 2017در نوبت نمایش دارد.

 

 

بالدوین در سال 1990، با کیم بیسینگر، هم بازی اش در «مرد متأهل» آشنا شد و در 1993 با او ازدواج کرد. آنها دختری به نام آیرلند دارند. این زوج در سال 2002 رسماً از هم طلاق گرفتند. بالدوین در 2011 با یک مربی یوگا به نام هیلاریا تامس آشنا شد و پس از مدتی در سال 2012 ازدواج کردند. آنها یک دختر به نام کارمن و دو پسر به نام های رافائل و لئوناردو آنجل چارلز دارند. دارایی خالص الک بالدوین 65 میلیون دلار برآورد شده است.

 

آندری آرسنیِویچ تارکوفسکی (Andrei Tarkovsky) زادۀ 4 آوریل 1932 و در گذشته به تاریخ 29 دسامبر 1986، فیلم ساز، نویسنده، ویرایشگر فیلم، نظریه پرداز فیلم و کارگردان تئاتر و اپرای اهل شوروی بود. فیلم های تارکوفسکی شامل «کودکی ایوان» (1962)، «آندری روبلف» (1966)، «سولاریس» (1972)، «آینه» (1975) و «استاکر» (1979) است. او پنج فیلم اول از هفت فیلم سینمایی اش را در اتحاد جماهیر شوروی کار گردانی کرد؛ دو فیلم آخرش «نوستالگیا» (1983) و «ایثار» (1986) به ترتیب در ایتالیا و سوئد تولید شدند. ویژگیهای ساختاری فیلم های او عبارتند از صحنه های طولانی، ساختار دراماتیک نا متداول، استفادۀ مؤلفانۀ از فیلم برداری و مضامین معنوی و ماورایی.

 

 

فیلم های «آندری روبلوف»، «آینه» و «استاکر» تارکوفسکی پی در پی در فهرست بزرگ ترین فیلم های تمام دوران جای گرفته اند. سهم وی در سینما چنان تأثیرگذار است که کارهای شبیه به فیلم های او «به سبک تارکوفسکی» توصیف می شوند. اینگمار برگمان دربارۀ او می گوید: «تارکوفسکی برای من بزرگ ترین (کارگردان) است، کسی که یک زبان نو ابداع کرد، زبانی وفادار به ماهیت فیلم، طوری که فیلم زندگی را به عنوان یک اندیشه، به عنوان یک رویا ترسیم می کند.»
 

 

 

رابرت جان داونی جونیور (.Robert Downey Jr) بازیگر آمریکایی زادۀ 4 آوریل 1965 است. زندگی حرفه ای او شامل موفقیت انتقادی  و تجاری در جوانی و به دنبال آن یک دوره مصرف مواد مخدر و مشکلات قانونی و بازیابی موفقیت تجاری در میان سالی است. سه سال پیاپی، از 2012 تا 2015، داونی در صدر فهرست گران ترین بازیگران هالیوود مجلۀ فوربز بود، مثلاً بین ژوئن 2014 تا ژوئن 2015 درآمدی حدود 80 میلیون دلار داشت.

 

 

داونی جونیور بازیگری را در 5 سالگی با شرکت در فیلم پدرش «آغل» (1970) آغاز کرد و بعدها به همراه گروه بازیگری برت پک (Brat Pack) در فیلم هایی مثل کمدی علمی تخیلی نوجوانانۀ «علم عجیب و غریب» (1970) و درام «کمتر از صفر» (1987) ظاهر شد. او در فیلم «چاپلین» (1992) نقش اصلی را بر عهده داشت و برای بازی در آن نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد و برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر مرد در نقش اول بفتا شد. در سال 2000، بعد از آزادی از مرکز درمان سوء مصرف مواد مخدر و زندان ایالتی کالیفرنیا به اتهام مصرف مواد، به بازیگران سریال تلویزیونی «الی مک بیل» پیوست. این سریال برایش یک جایزۀ گلدن گلوب به دنبال داشت. زندگی حرفه ای داونی با حضور در تریلر رمزآلود «زودیاک» (2007) و اکشن کمدی «تندر استوایی» (2008) بهبود یافت؛ او برای تندر استوایی نامزد دریافت جایزۀ اسکار بهترین بازیگر مرد نقش مکمل شد.  

 

 

داونی از سال 2008 شروع به بازی در نقش مرد آهنین کرد و در چندین فیلم شرکت کرد که در آنها یا در نقش اصلی بازی می کرد یا نقش فرعی و یا حضور افتخاری داشت. هر کدام از این فیلم ها بیش از 500 میلیون دلار در سراسر دنیا فروش داشت؛ چهار فیلم-«انتقام جویان»، «انتقام جویان: عصر اولترون»، «مرد آهنین 3» و «کاپیتان امریکا: جنگ داخلی»- بیشتر از 1 میلیارد به دست اوردند. داونی نقش اصلی فیلم گای ریچی، «شرلوک هلمز» (2009) و دنبالۀ آن «شرلوک هلمز: بازی سایه ها» (2011) را نیز بازی کرده است.

 

 

داونی در «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» بازی کرده که در سال 2017 به نمایش در خواهد آمد. وی هم اکنون سه فیلم در حال تولید دارد: «انتقام جویان: جنگ ابدیت» (2018) و «انتقام جویان(بدون عنوان)» و «دکتر دولیتل» در سال 2019 به نمایش در خواهند آمد. داونی در 1992 با دبورا فالکونر بازیگر و خواننده ازدواج کرد. آنها پسری به نام ایندیو دارند. بعد از چند بار زندانی شدن و بازپروری  داونی، فالکونر او را ترک کرد و آنها در 2004 رسما از هم طلاق گرفتند. در سال 2005، او با سوزان لوین ازدواج کرد. آنها یک پسر و یک دختر دارند. دارایی خالص رابرت داونی جی. آر. 80 میلیون دلار برآورد شده است.

 

هیثکلیف اندرو "هیث" لجر (Heath Ledger) بازیگر و کارگردان آمریکایی بود که در 4 آوریل 1979 به دنیا آمد و در 22 ژانویۀ 2008 درگذشت. لجر بعد از بازی در چندین فیلم و سریال تلویزیونی استرالیایی در سال های 1990، در 1998 برای توسعۀ حرفه اش به ایالات متحده رفت. او نوزده فیلم سینمایی کار کرده است، از جمله «10 چیز دربارۀ تو که ازشان متنفرم» (1999)، «میهن پرست» (2000)، «داستان یک شوالیه» (2001)، «مهمانی هیولا» (2001)، «اربابان داگ تاون» (2005)، «کوهستان بروکبک» (2005)، «شوالیۀ تاریکی» (2008)، و «دکتر پارناسوس، مردی که به شیطان رو دست زد» (2009) که دو فیلم آخر پس از مرگش به نمایش درآمدند. او همچنین موزیک ویدیو تولید و کارگردانی می کرد و آرزو داشت کارگردان فیلم شود.

 

 

لجر برای بازی در نقش اِنیس دل مار در کوهستان بروکبک جایزۀ انجمن منتقدان فیلم نیویورک را برای بهترین بازیگر مرد و جایزۀ بهترین بازیگر بین المللی را از انستیتوی فیلم استرالیا دریافت کرد و نامزد دریافت جایزۀ بفتا برای بهترین بازیگر مرد نقش اول و اسکار برای بهترین بازیگر مرد شد. پس از مرگش، به همراه بازیگران، کارگردان و مسئول انتخاب بازیگران فیلم «من آنجا نیستم»، الهام گرفته از زندگی و آهنگ های باب دیلن، خواننده و ترانه سرای آمریکایی، جایزۀ ایندیپندنت اسپریت رابرت آلتمن سال 2007 را دریافت کرد. در این فیلم، لجر نقش یک هنرمند خیالی به نام رابی کلارک را بازی می کند که یکی از شش نفر ی است که جنبه های مختلف شخصیت و زندگی باب دیلن را مجسم می سازند.

 

 

لجر در 22 ژانویۀ 2008، بر اثر مسمومیت دارویی درگذشت. چند ماه قبل از مرگ، او بازی در نقش جوکر فیلم شوالیۀ تاریکی را تمام کرده بود.  مرگ او در مرحلۀ ویرایش این فیلم و در اواسط فیلم برداری بازی او در نقش تونی در فیلم دکتر پارناسوس اتفاق افتاد. مرگ نابهنگام او سایه ای بر روند تهیۀ قسمت بعدی فیلم 185 میلیون دلاری بتمن انداخت. لجر پس از مرگ، برای نقش آفرینی تحسین برانگیزش در این فیلم (شوالیۀ تاریکی) جایزه های بسیاری دریافت کرد، از جمله جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل، جایزۀ بین المللی بهترین بازیگر در مراسم جوایز انستیتوی فیلم استرالیا 2008 (اولین بازیگری که پس از مرگ این جایزه را گرفت)، جایزۀ انجمن منتقدان فیلم لوس آنجلس 2008 برای بهترین بازیگر نقش مکمل، جایزۀ گلدن گلوب 2009 برای بهترین بازیگر مرد نقش مکمل و جایزۀ بفتای 2009 برای بهترین بازیگر نقش مکمل.

 

 

لجر بعد از رابطه با لیسا زین، هدر گراهام و نائومی واتس، با هم بازی خود در کوهستان بروکبک، میشل ویلیامز آشنا شد. آنها یک دختر به نام ماتیلدا دارند. لجر و ویلیامز در سال 2007 به رابطۀ خود پایان دادند. دارایی خالص و میراث هیث لجر 16.3 میلیون دلار برآورد شده است.