به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فیگارو، از سال 2018 هر 23 نوامبر، در سالگرد درگذشت آندره مالرو نویسنده برجسته فرانسوی، یک جایزه به نام وی اهدا خواهد شد.
این جایزه از سوی فلورانس مالرو دختر 85 ساله و آلن مالرو پسر 76 ساله آندره مالرو که خود نویسنده هستند ایجاد شده است.
این جایزه با گروه داورانی متشکل از 7 چهره روشنفکر فرانسوی به انتخاب برترین آثار داستانی و هنری سال می‌پردازد.
در این میان آثار داستانی‌ای مورد بررسی قرار می‌گیرند که در راستای خدمت به موقعیت انسانی منتشر شده باشند. این رقابت در بخش هنری نیز یک جایزه به بهترین کتاب هنری سال اهدا می‌کند.
گروه داوران این دوره متشکل از کارین توییل، لارنس دبری، دایانا ویدمیر پیکاسو، هلن سالون، متیو گاریگو-لاگرانژ، آدرین گوتس و آلکساندر دووال-استالا به انتخاب برترین‌های سال در این دو بخش می‌پردازد.
در حال اسامی نامزدهای اولیه این رقابت اعلام شده که از میان این فهرست تا پایان اکتبر نامزدهای مرحله دوم انتخاب می‌شوند.
در بخش آثار داستانی 9 رمان راه‌یافته به این رقابت عبارتند از:
«در جنگ» نوشته فرانسواز بگادو از انتشارات ورتیکالز
«ایده بزرگ» نوشته آنتون بِرابر از انتشارات گالیمار
«پادشاه سایه‌ها» نوشته خایور سرکاس از انتشارات اکت سود
«برادر روح» نوشته دیوید دیوپ از انتشارات ترشهولد
«ایده‌ال‌ها» نوشته ارولی فیلیپت از انتشارات فایار
«آن تکه» نوشته فیلیپ لانسون از انتشارات گالیمار
«توفان‌ها نامیرا هستند» نوشته آلن مابانکو از انتشارات ترشهولد
«زمان تاب خوردن» نوشته زادی اسمیت از انتشارات گالیمار
«پیراناس» نوشته روبرتو سابیانو از انتشارات گالیمار
در بخش کتاب هنری نیز این 5 کتاب انتخاب شده‌اند:
«تاریخ‌نگار هنر: گفت و گو در استودیو» نوشته انیس کالو و رونالد رِشت از انتشارات کارگاه معاصر
«دیالکتیک پاپ» نوشته انیس گوراد از انتشارات فیلارمون دو پاریس
«گنجینه‌های کاتدرال‌ها» نوشته جودیت کاگان از انتشارات ادیشنز دو پاتریمون
«کاتالوگ نمایشگاه: آبی و صورتی پیکاسو» نوشته لون لی بون و لارنس دس کارس از انتشارات موزه دورسی
«وقتی رنگ روشن می شود» نوشته ژرژ روشه از انتشارات گالیمار
این جایزه علاوه بر رقم نمادین 1933 یورو (به نشانه سالی که مالرو جایزه گنکور را دریافت کرد)، شامل چیزهای دیگری نیز هست که یک سفر تحقیقی از جمله آنهاست.
مالرو در 3 نوامبر 1901 در پاریس بدنیا آمد و از آنجا که نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند، به خرید و فروش کتاب‌های نایاب و همکاری با دکه‌های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد.
وی در 21 سالگی با همسرش به کامبوج رفت و در مدت اقامتش در هندوچین و در حالی که از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود به تاسیس روزنامه‌ای به نام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان «وضعیت بشری» که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در 1930 به گروه باستان‌شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می‌کردند.
وی با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست و خلبان شد و دو بار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست‌ها زخمی شد. وی سپس به نیروهای مقاومت فرانسه پیوست و در اواخر جنگ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد. وی در دوره شارل دوگل به سمت وزیر اطلاع‌رسانی منصوب شد و در دوره بعد وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.
آندره مالرو در طول عمر 75 ساله خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد و در این سفرها، بیش از همه شیفته تمدن کهن ایران و شهر اصفهان شد.
«وسوسه غرب»، «فاتحان»، «جاده شاهی»، «چگونگی زندگی آدمی» ، «روزهای خشم» و «وضعیت بشری» از جمله رمان‌ها و «روانشانسی هنر» و «صداهای سکوت» از جمله کتاب‌های وی در زمینه هنر هستند.
