روزیاتو - حسین علی پناهی: ناوهای هواپیمابر هسته ای بسیار کارآمدتر و پربازده تر از نمونه های معمول با سوخت فسیلی یا الکتریکی هستند و این برتری به دو دلیل عمده است. یکی این که انرژی هسته ای در مقایسه با انرژی تولید شده توسط سوخت های فسیلی، انرژی بسیار بیشتری در اختیار پرتاب کننده های منجنیقی و سنسورهای ناو هواپیمابر قرار می دهد و دوم اینکه نبود سوخت های فسیلی در درون ناو، فضای بسیار بیشتری را فراهم می کند که باعث می شود یک ناو هواپیمابر هسته ای گنجایش تعداد بسیار بیشتری بمب و موشک داشته باشد. اما در جهان تنها دو کشور هستند که در حال حاضر ناو هواپیمابر هسته ای دارند: ایالات متحده و فرانسه. فرانسه یک ناو هواپیمابر هسته اس به نام شارل دوگل دارد.
ناو هواپیمابر هسته ای شارل دوگل و ناو هواپیمابر هسته ای یو اس اس نیمیتز در کنار هم
در مقابل، ایالات متحده 11 فروند ناو هواپیمابر هسته ای در دو کلاس نیمیتز (Nimitz) و جرالد آر فورد (Gerald R. Ford) در اختیار دارد. در کلاس جرالد آر فورد تاکنون تنها یک فروند ناو هواپیمابر هسته ای وارد سرویس شده است که یو اس اس جرالد آر فورد (the USS Gerald R. Ford) نام دارد و هنوز میدان نبرد را به چشم ندیده است.
ناو هواپیمابر هسته ای یو اس اس نیمیتز اما در سال 1975 وارد سرویس شده و تاکنون 10 فروند دیگر از آن ساخته شده است. ناو هواپیمابر هسته ای شارل دوگل نیز در سال 2001 وارد سرویس شده و در مواردی نیز نبرد را تجربه کرده است.در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با تفاوت ها و شباهت های ناو هواپیمابر هسته ای شارل دوگل و کلاس نیمیتز آشنا نماییم و پس از مقایسه قدرت این دو مشخص خواهد شد که کدام یک برنده میدان نبرد است.
نوع رآکتور هسته ای
ناو هواپیمابر هسته ای شارل دوگل
ناوهای هواپیمابر هسته ای کلاس نیمیتز دو رآکتور هسته ای A4W دارند که هر کدام 550 مگاوات انرژی تولید می کند در حالی که ناو هواپیمابر شارل دوگل از دو رآکتور K15 سود می برد که هر کدام تنها 150 مگاوات انرژی تولید می کنند. نه تنها ناوهای کلاس نیمیتز سریع تر از ناو فرانسوی هستند (بیشتر از 54٫5 کیلومتر بر ساعت در مقابل حدود 50 کیلومتر بر ساعت) بلکه برخلاف شارل دوگل که 7 سال یک بار باید سوختگیری مجدد انجام دهد، ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز تا 50 سال نیاز به سوختگیری مجدد ندارند.
اندازه ناوها
ناو هواپیمابر هسته ای یو اس اس نیمیتز
ناوهای هواپیمابر هسته ای کلاس نیمیتز حدود 1٫092 فوت (حدود 333 متر) طول دارند در صورتی که طول ناو هواپیمابر هسته ای شارل دوگل 858 فوت (کمی بیش از 261٫5 متر) است. بدین ترتیب ناوهای کلاس نیمیتز فضای بسیار بیشتری برای جای دادن به هواپیماها دارند. ظرفیت ناوهای هواپیمابر این کلاس 97٫000 تن است در حالی که این عدد برای ناو شارل دوگل 42٫000 تن اعلام شده است.
ظرفیت ناوها
ناوهای کلاس نیمیتز می توانند بیش از 75 فروند هواپیمای جنگی مانند جنگنده های F/A-18 Super Hornet، EA-18G Growlers و غیره را روی عرشه خود جای دهند در حالی که ناو فرانسوی می تواند حداکثر 40 فروند جنگنده فرانسوی مانند Dassault Rafale، Dauphin و غیره را روی عرشه خود سوار نماید.
با این وجود، هر دو کلاس از سیستم کمکی تیک آف منجنیقی و سیستم فرود گیره ای استفاده می کنند بدین معنی که جت های جنگنده روی عرشه هر دو ناو از سیستم منجنیقی برای پرتاب کردن و افزایش ناگهانی شتاب هواپیما در حین بلند شدن و سیستم گیره ای کابلی که به قلابی تعبیه شده در زیر هواپیما گیر می کند برای فرود در محوطه ای کوتاه استفاده می کنند. این سیستم تیک آف و فرود پیشرفته ترین سیستم جهان در این زمینه به شمار می آید.
سلاح های دفاعی
ناوهای هواپیمابر هسته ای کلاس نیمیتز 3 لانچر پرتاب هشت تایی موشک سطح به هوای Sea Sparrow متعلق به کشورهای عضو ناتو روی عرشه خود دارند. این ناوها همچنین از موشک های Rolling Airframe و حدود 3 یا 4 سیستم تهاجمی درگیری در فاصله نزدیک Phalanx استفاده می کنند. از این سلاح ها برای رهگیری و انهدام موشک ها و هواپیماهای دشمن که قصد حمله به ناو را دارند استفاده می شود.
در طرف دیگر، ناو هواپیمابر شارل دوگل دارای 4 لانچر هشت تایی Sylver که توان پرتاب موشک های سطح به هوای Aster 15 را دارد و 2 لانچر شش تایی موشک کوتاه برد Sadral است که توان شلیک موشک های ضد موشک و ضد هواپیمای Mistral را دارد. همچنین این ناو فرانسوی از 8 توپ 20 میلیمتری Giat 20F2 نیز روی عرشه خود برای مقابله با تهدیدها استفاده می کند.
تجربه در نبرد
هر دو نوع ناو هواپیمابر هسته ای که گفته شده به اندازه خود در نبرد حضور داشته اند، به ویژه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز که به دلیل قدمت بسیار بیشتر خود قاعدتا میدان های نبرد بیشتری به چشم دیده اند. ناوهای هواپیمابر هسته ای کلاس نیمیتز از زمان جنگ ویتنام تاکنون در تمامی جنگ ها و عملیات برون مرزی تهاجمی ایالات متحده حضور داشته و جنگنده های روی عرشه این کلاس در جنگ اول و دوم ایالات متحده علیه صدام و همچنین حمله به افغانستان مورد استفاده قرار گرفته اند. ناو هواپیمابر یو اس اس نیمیتز که اولین ناو در کلاس خود بوده و طلایه دار این ناوگان به شمار می آید برای اولین بار در سال 1979 و در هنگام به گروگان گرفته شدن اعضای سفارت این کشور در ایران مورد استفاده قرار گرفت.
ناو هواپیمابر شارل دوگل اما برای اولین بار در طی عملیات حمله به افغانستان در سال 2001 به اقیانوس هند فرستاده شد و در برقراری فضای پرواز ممنوع بر فراز لیبی در سال 2011 نیز شرکت داشته و هواپیماهای روی عرشه آن بیش از 1٫350 سورتی پرواز انجام دادند. اخیراً نیز این ناو هواپیمابر در اجرای عملیات علیه نیروهای داعش در عراق و افغانستان مورد استفاده قرار گرفته که از آن با نام «عملیات شامال» (Opération Chamma) در فرانسه یاد می شود.
